Κάθε φορά που φτάνει το ματς της Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα θυμάμαι την περίφημη απάντηση του Γιόχαν Κρόιφ, όταν τον ρώτησαν τι άξιζε πιο πολύ στη μεγάλη καριέρα του. Λέγεται ότι ο ευφυής Ολλανδός απάντησε «τρία πράγματα». «Το πρώτο ότι έπαιξα στο ντέρμπι Μπαρτσελόνα-Ρεάλ, το δεύτερο ότι ήμουν προπονητής στο ντέρμπι Μπαρτσελόνα-Ρεάλ και το τρίτο ότι το παρακολούθησα σαν παράγοντας»! Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Δεν ξέρω αν όντως το έχει πει, καθώς το 'χει γράψει (υποθέτω για λογαριασμό του) ως εξομολόγηση ένας Καταλανός δημοσιογράφος σε ένα βιβλίο για τις μεγάλες μορφές της Μπαρτσελόνα -οι δημοσιογράφοι βάζουν και λίγο τα δικά τους. Αλλά ως φράση δείχνει πάντα το πόσο ξεχωριστό είναι το ματς.
Έγιναν τόσα πολλά ματς μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης τα τελευταία χρόνια που για κάποιους το παιχνίδι είχε αρχίσει να χάνει την αξία του: εκεί που νόμιζες ότι μόλις τελείωσε, ξεκινούσε ένα άλλο. Υπήρξε κάποια στιγμή (στα πρώτα τρία χρόνια της περιόδου του Πεπ Γκουαρντιόλα), που το ματς είχε εξελιχτεί σε παράσταση για ένα ρόλο: η Μπαρτσελόνα είχε 6 νίκες σε 7 ματς, μια-δυο από τις οποίες τεράστιες σε σκορ. Μετά, ευτυχώς για την ιστορία του ματς, πήγε στη Ρεάλ ο Μουρίνιο, που ξεκίνησε με μια τραυματική και βαριά «πεντάρα», όμως έμαθε τη «Βασίλισσα» να μη φοβάται το παιχνίδι.
Ρεκόρ
Ο Πορτογάλος κατάλαβε σε χρόνο-ρεκόρ ότι το έλλειμμα της Ρεάλ σε προσωπικότητα είχε δημιουργηθεί κυρίως γιατί στη Μαδρίτη όλοι ζούσαν με την ανάμνηση των «galacticos» και νόμιζαν ότι η «Βασίλισσα» για να 'χει τύχη πρέπει να ξαναβρεί Ζιντάν, Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ρονάλντο, Οουεν, Μπέκαμ κτλ.! Παρά το γεγονός ότι κι επί των ημερών του η Ρεάλ συνέχισε να ξοδεύει, ήταν ο Μουρίνιο κι όχι οι μεταγραφές της αυτό που κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία της. «Μπορούμε πάντοτε να αγοράζουμε καλούς παίκτες γιατί είμαστε η Ρεάλ», έλεγε σε μια συνέντευξή του όταν ξεκίνησε τη δουλειά στη Μαδρίτη. «Ομως μια καλή ομάδα», πρόσθετε, «στηρίζεται σε αξίες που δεν αγοράζονται. Χρειάζεται πίστη, νοοτροπία νικητή και διάθεση για να παίξεις για τον συμπαίκτη σου». Ο Πορτογάλος έμαθε τη Ρεάλ να παίζει σκληρότερα, δημιούργησε μια ομάδα που κατέθεσε στα ντέρμπι, επί των ημερών του, πολύ πάθος. Πήρε πολλά όχι μόνο από τον υπερήρωα Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και από «ξυλοκόπους» σαν τον Πέπε, μαχητές σαν τον Ράμος, τρεχαλατζήδες με ποιότητα σαν τον Αλόνσο και τον Κεντίρα που λείπει. Μπορεί να μην κέρδισε πολλούς τίτλους με τη Ρεάλ, όμως τη βοήθησε να ξεπεράσει τους φόβους της. Σήμερα η «Βασίλισσα» περιμένει την Μπαρτσελόνα με τον αέρα του φαβορί, μολονότι έχει κι απουσίες. Αυτό που μετρά είναι ότι καιρό τώρα την αντίπαλό της δεν τη φοβάται.
Εχασε
Η Ρεάλ έχασε φέτος το πρώτο ματς στο «Καμπ Νόου». Δύο γκολ του Σάντσες και του Νέιμαρ της στοίχησαν τρεις βαθμούς. Ομως ήταν από εκείνο ακόμα το ματς κατανοητό ότι όσο η σεζόν προχωρούσε, αυτή θα γινόταν καλύτερη κι η αντίπαλός της θα είχε κάμποσα ζητήματα. Η Μπαρτσελόνα εξαρτάται ολοένα και πιο πολύ από τον Μέσι και τα θαύματά του. Οι χαφ μοιάζουν να έχουν εκλάμψεις κι όχι διάρκεια. Η άμυνα έχει τα παλιά γνωστά της προβλήματα. Ο Μαρτίνο πήγε στη Βαρκελώνη για να συντηρήσει μια ομάδα που κέρδισε πολλά, αλλά που σήμερα μοιάζει να φθίνει. Το αντίθετο από τη Ρεάλ.
Διαφορά
Πριν πάει ο Μουρίνιο στη Μαδρίτη, η διαφορά της Μπάρτσα με τη Ρεάλ ήταν τα χρόνια που η ομάδα του Γκουαρντιόλα δούλευε όλη μαζί: ο χρόνος, όταν τον αξιοποιείς, είναι πολύτιμος σύμμαχος -υπήρξε ο καλύτερος παίκτης της Μπαρτσελόνα. Μόνο που ο χρόνος δεν παγώνει, τρέχει και σήμερα είναι πρόβλημα. Αυτή τη φορά ο χρόνος δουλεύει υπέρ της Ρεάλ που βελτιώνεται κι ειδικά επιθετικά τρομάζει κόσμο. Αύριο θα τα βάλει με αυτή την ανίκητη σχεδόν μηχανή μόνο ο Μέσι κι η δική του παρουσία είναι που κάνει το ματς ενδιαφέρον: χωρίς τον Αργεντινό το αυριανό «clasico» θα ήταν παράσταση για ένα ρόλο.
Κύκλος
Στην ιστορία των δύο ομάδων αργά, αλλά σταθερά έκλεισε ένας κύκλος. Η τωρινή Ρεάλ δεν είναι η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα και δεν θα γίνει ποτέ. Ομως μέσα σε τρία χρόνια άλλαξε τελείως νοοτροπία και τρόπους: έμαθε από τον «Μου» να παίζει καλύτερη άμυνα -κυρίως θυμήθηκε τις αξίες: όχι τυχαία αρχίζει να εμφανίζει στην ενδεκάδα της και πολλά παιδιά από τα φυτώρια, όπως ο τραυματίας κι άτυχος Χεσέ ή ο Μοράτα. Τέσσερα χρόνια μετά τον Μουρίνιο η Ρεάλ, με τον πρακτικό Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο, πάει στο ματς με τον αέρα του φαβορί. Οι πονοκέφαλοι είναι όλοι των «αιώνιων αντιπάλων»
Πηγή: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις