Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην τα κατάφερε στη Βαρκελώνη, αλλά στην ουσία δεν έχασε τίποτα! Απολύτως τίποτα για την ακρίβεια. Ακόμα και να κέρδιζε τη Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», η νίκη απέναντι στη Μάλαγα την επόμενη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ θα ήταν και πάλι μονόδρομος. Βέβαια ας είναι καλά τα παλικάρια του Λούκα Μπάνκι που απέδρασαν με το «διπλό» από την έδρα της Φενέρ και άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στους «αιώνιους» για την πρόκριση στα προημιτελικά.

Το δώρο της Αρμάνι ήρθε και κάθισε... κουτί σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, που χρειάζονται μία νίκη απέναντι σε Ουνικάχα και Εφές αντίστοιχα προκειμένου να εξασφαλίσουν και μαθηματικά το εισιτήριο των φετινών πλέι οφς. Αν και εφόσον τα καταφέρουν θα μετατρέψουν το παιχνίδι του ΣΕΦ σε ένα ωραιότατο φιλικό, χωρίς την μεγάλη σκοπιμότητα από τη στιγμή που θα έχουν προκριθεί και οι δύο στην επόμενη φάση.

Γιατί εδώ που τα λέμε διαφορετικό είναι να κρίνεται η πρόκριση (!) και διαφορετικό να πρέπει να... διαλέξουν μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τρόπος του λέγειν «διαλέξουν» γιατί στην ουσία η επιλογή θα γίνει από τις δύο πρώτες ομάδες του άλλου γκρουπ. Εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου και οι δύο ομάδες θα κάνουν το 2/2 τις εναπομείνασες αγωνιστικές, οπότε στο ντέρμπι του ΣΕΦ ο 4ος θα αντιμετωπίσει τη Ρεάλ και ο 3ος την ΤΣΣΚΑ με μειονέκτημα έδρας.

Και για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, η ομάδα που θα έχει το λιγότερο άγχος στα προημιτελικά θα είναι ο Παναθηναϊκός! Γιατί όσο βαριά και αν είναι η φανέλα με τα έξι αστέρια, με βάση τη φετινή εικόνα θα είναι το μεγάλο αουτσάιντερ, όποια από τις δύο ομάδες και αν αντιμετωπίσει. Και αυτό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του (σ.σ. θυμάστε τι πήγε να γίνει πέρυσι με την Μπαρτσελόνα αν και είχε μειονέκτημα;) και σε καμία περίπτωση κατά. Είπαμε όμως. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή του στο παιχνίδι με τη Μάλαγα που είναι το ματς της χρονιάς!

Βασική προϋπόθεση; Να μην παρουσιάσει το ίδιο πρόσωπο όπως αυτό που παρουσίασε απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Μπορεί η Μάλαγα να μην έχει το ταλέντο, την ποιότητα και το βάθος των «μπλαουγκράνα» αλλά δεν παύει να είναι μια ισπανική ομάδα που θα πάει στο ΟΑΚΑ για να παίξει –και εκείνη με τη σειρά της- την ύπαρξή της στην διοργάνωση. Βέβαια κόντρα στη Μπαρτσελόνα ήταν πολύ δύσκολο να διεκδικήσει κάτι καλό ο Παναθηναϊκός.

Όχι τόσο για τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε εκείνος, όσο για τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε η Μπαρτσελόνα! Μάλιστα υπήρχαν στιγμές που θύμισαν την Μπάρτσα του... Γκουαρδιόλα και τα «τριγωνάκια» που έκαναν Τσάβι, Ινιέστα και Μέσι, αφού οι πάσες εναλλάσσονταν με κινηματογραφική ταχύτητα. Αποτέλεσμα; Η μπάλα να καταλήγει τις περισσότερες φορές στο καλάθι του Παναθηναϊκού και οι γηπεδούχοι να τελειώσουν το ματς με 19 ασίστ και (μόλις) οκτώ λάθη. Αν σε αυτό συνυπολογίσει κανείς το βάθος στον πάγκο και το συνεχές rotation του Πασκουάλ (σ.σ. μόνο οι Λόρμπεκ και Ναβάρο έπαιξαν από 22 λεπτά!!) ο οποίος χρησιμοποίησε και τους 12 παίκτες δίνοντας αρκετό χρόνο συμμετοχής σε όλους (!) εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος την αδυναμία του Παναθηναϊκού να ακολουθήσει τον ρυθμό των «μπλαουγκράνα» και να παραμείνει εντός αγώνα μέχρι το τέλος.

Φυσικά μια ομάδα που έχει πληρότητα μπορεί και να βγάλει στην επιφάνεια τις αδυναμίες του αντιπάλου. Γι' άλλη μια φορά φάνηκε η έλλειψη σκορ από το λόου ποστ στον Παναθηναϊκό, η έλλειψη του παιχνιδιού με πλάτη και τα προβλήματα που υπάρχουν απέναντι σε ομάδες με πλουραλισμό (σε ποσότητα και ποιότητα) στη φροντ λάιν. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο νούμερο τα 15 επιθετικά ριμπάουντ της Μπαρτσελόνα, από τα οποία προήλθαν (τουλάχιστον) 20-22 πόντοι. Ο Λάσμε έχασε όλες τις μάχες με τον Τόμιτς, ο Μπατίστ δεν αντέχει πολύ, ο Μαυροκεφαλίδης προέρχονταν από διάστρεμμα και δεν μπορούσε να παίξει, ενώ ο Φώτσης –που έκανε το χειρότερο παιχνίδι του αμυντικά τη φετινή σεζόν (όχι ότι έλαμψε στην επίθεση)- νικήθηκε κατά κράτος από τον Λόρμπεκ.

Ο Ζακ Ράιτ που θα μπορούσε να αλλάξει τον ρυθμό βρέθηκε σε τραγική βραδιά, ο Γκιστ έδειξε ότι χρειάζεται χρόνο ακόμα για να επανέλθει, ο Κάρι –ως γνωστόν- είναι παίκτης ρυθμού και έπρεπε να πάρει τα λεπτά που πήρε (άσχετα αν δεν ήταν καλός), ο Ματσιούλις για άλλο ένα ματς κυμάνθηκε πολύ κάτω του μετρίου, ενώ ο Μπράμος είχε κλειστεί καλά και δεν πήρε τα σουτ που του... είχε δώσει ο Ομπράντοβιτς στο προηγούμενο ματς. Ποιοι έμειναν; Ούκιτς και Διαμαντίδης να προσπαθούν, αλλά να μην μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση.

Σίγουρα ο Παναθηναϊκός κερδισμένος θα βγει από αυτό το ματς από τη στιγμή που –στην ουσία- δεν έχασε τίποτα απολύτως. Είπαμε. Ακολουθεί ο μεγάλος τελικός με τη Μάλαγα όπου πρέπει να ρίξει όλο το βάρος τις επόμενες ημέρες μιας και πρόκειται για το πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν μέχρι σήμερα. Άλλωστε σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ από 18.000 κόσμο, δύσκολα να αυτοκτονήσει απέναντι στην Ουνικάχα...

ΥΓ: Να καταλήξουμε σε κάτι; Τη μία ο Αλβέρτης (που φυσικά δεν είναι προπονητής ακόμα) κερδίζει τη Φενέρ επειδή πρόσθεσε αυτό που έλειπε στον Παναθηναϊκό, την άλλη χάνει εύκολα από τη Μπαρτσελόνα και αρχίζει το κράξιμο επειδή ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος του εμπιστεύτηκε την ομάδα σε αυτό το σημείο της σεζόν. Αντε τώρα την επόμενη εβδομάδα που θα πάρει την πρόκριση να αρχίσει πάλι η αποθέωση...

ΥΓ1: Για Παππά και Γιάνκοβιτς: Από τη στιγμή που τόσο καιρό έπαιζαν από ελάχιστα έως καθόλου, έχουν μείνει πολύ πίσω από πλευράς ρυθμού. Και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που παραμένουν εκτός rotation στην Ευρωλίγκα...

Πηγή: Goal
 

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS