Στο "Σαν Σίρο" η Μπαρτσελόνα ζήτησε δυο πέναλτι. Στο "Καμπ Νου" πήρε δυο. Το προφανές συμπέρασμα; Στα τρία πέναλτι, το τέταρτο είναι δώρο.
Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης.
Σε κάθε συζήτηση για την διαιτητική εύνοια που απολαμβάνει η Μπάρτσα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, ο συμψηφισμός αποτελεί την πάγια τακτική των απανταχού οπαδών της. Για την άδικη αποβολή του Φαν Πέρσι στην περυσινή ρεβάνς με την Αρσεναλ υπάρχει το ακυρωθέν γκολ των Μπλαουγκράνα στο «Εμιρέιτς». Για την άδικη αποβολή του Μότα στον προπέρσινο ημιτελικό με την Ιντερ, υπάρχει το γκολ – οφσάιντ του Μιλίτο στο «Σαν Σίρο».
Για τα δυο, τρία, δεν θυμάμαι πόσα, πέναλτι που δεν πήρε η Τσέλσι στον ημιτελικό του «Στάμφορντ Μπριτζ» πριν από τρία χρόνια, υπάρχει ένα πέναλτι που δεν πήρε η Μπαρτσελόνα στο πρώτο παιχνίδι αλλά και η άδικη αποβολή του Αμπιντάλ στη ρεβάνς. Κ.ο.κ. Λοιπόν, συγγνώμη αλλά όλα αυτά λειτουργούν αποπροσανατολιστικά ενώ τα πράγματα είναι απλά. Από τη στιγμή που η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα άρχιζε να θαμπώνει τη Γηραιά Ηπειρο με την απόδοση της, η διαιτησία την ευνοεί συστηματικά. Στα πλέον καθοριστικά σημεία των αγώνων που κρίνουν προκρίσεις, οι διαιτητές λειτουργούν λίγο – πολύ σαν θαυμαστές της. Την προστατεύουν, είτε κομψά, είτε όχι και τόσο.
Εν πάση περιπτώσει, ας πούμε ότι αυτό για πολλούς ποδοσφαιρόφιλους δεν είναι κατακριτέο. Στο κάτω – κάτω χάρη μας κάνουν οι ρέφερι. Οσο περισσότερο βλέπουμε την Μπαρτσελόνα, τόσο το καλύτερο (προσωπικά πάντως και από τους ομίλους να είχε αποκλειστεί, θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα το άντεχα…). Το πρόβλημα έτσι κι αλλιώς δεν έγκειται εκεί. Το πρόβλημα έγκειται στην ασυνέπεια των ανθρώπων της Μπάρτσα, οι οποίοι και καλά «δεν σχολιάζουν τη διαιτησία». Μέχρι βεβαίως να την σχολιάσουν.
Στην φετινή Πριμέρα Ντιβισιόν η διαιτησία ευνοεί ξεκάθαρα και απροκάλυπτα την Ρεάλ. Ωστόσο μέχρι τη μέση της σεζόν, ο Γκουαρδιόλα είχε καταφέρει να μείνει έξω από τη συζήτηση για τους κόρακες. Εν συνεχεία η διαφορά μειώθηκε από τους δέκα στους έξι, η Μπαρτσελόνα απέκτησε και πάλι σοβαρές ελπίδες να πάρει πρωτάθλημα και ο συμπαθής Πεπ μπήκε στον χορό των …διαιτητοδηλώσεων. Ο πρόεδρος Σάντρο Ροσέλ δεν είχαν την ίδια υπομονή. Το έκαναν πολύ νωρίτερα από τον προπονητή τους.
Επί της ουσίας σε σχέση με το διαρκές σκούξιμο του Ζοσέ, που και ευνοείται και διαμαρτύρεται, η γκρίνια των Καταλανών σχεδόν δεν ακούγεται. Ο Μουρίνιο όμως δεν είπε ποτέ ότι δεν ασχολείται με τη διαιτησία. Πάντα ασχολούνταν, πάντα θα ασχολείται. Ο Γκουαρδιόλα το έχει πει. Και δεν το τηρεί. Για να τελειώνουμε λοιπόν, ο Πεπ, ο Ροσέλ και οι υπόλοιποι πρέπει να αποφασίσουν: Ασχολούνται με τους διαιτητές ή δεν ασχολούνται ή μήπως ασχολούνται μονάχα όταν αδικούνται και κινδυνεύουν να χάσουν το πρωτάθλημα;
Οχι, γιατί με βάση το …ήθος που διδάσκει η Μπάρτσα (προφανώς ο -παικταράς και αρχιαπατεώνας – Μπουσκέτς έκανε κοπάνα στο συγκεκριμένο μάθημα) θα περίμενα μία, έστω μία φορά ο Γκουαρδιόλα να έβγαινε να πει: Ναι, η αποβολή του Φαν Πέρσι ήταν ότι πιο αστείο έχω δει στη ζωή μου. Και όχι να κάνει την πάπια και να μετράει τελικές προκειμένου να τονίσει την ανωτερότητα των ποδοσφαιριστών του.
Εκτός κι αν τελικά η Μπαρτσελόνα δεν είναι η ποδοσφαιρική ενσάρκωση της αγνότητας και του fair – play, όπως προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν αλλά ακόμα μια – εξαιρετική αναμφίβολα- ομάδα που πάνω από όλα την ενδιαφέρει να νικάει…
Πηγή: Theinsiders.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις