Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί ειρωνευόμαστε, από το βράδυ της Παρασκευής, την επιλογή της Ρεάλ να χάσει εσκεμμένα στο Κάουνας και να επιλέξει τον αντίπαλο που η ίδια έκρινε προτιμητέο στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας.

Η πρώτη ή η τελευταία ομάδα είναι που αξιοποιεί το δικαίωμα επιλογής που της δίνει το αστείο σύστημα διεξαγωγής μιας διοργάνωσης; Άλλο να χλευάζουμε τον Μπερτομέου και την Ευρωλίγκα και άλλο τον Λάσο και τους συνεργάτες του. Μήπως εμείς – ως ελληνικό μπάσκετ – δεν έχουμε επιλέξει στο παρελθόν αντιπάλους που βόλευαν τις ομάδες μας όταν βρισκόμασταν σε θέση ισχύος; Μήπως δεν βρίζαμε το τεχνικό επιτελείο της εθνικής ομάδας σε περιπτώσεις που δεν είχε επιλέξει τον πιο βολικό δρόμο προς τον τελικό μιας διοργάνωσης και τελικά το είχε πληρώσει; Ας αφήσουμε λοιπόν την υποκρισία…

Το ζητούμενο είναι να επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους οι Μαδριλένοι επέλεξαν να διασταυρωθούν με τον πρωταθλητή Ευρώπης και όχι τον Παναθηναϊκό. Μπορούν να δοθούν δεκάδες ερμηνείες…

Άλλος μπορεί να σκεφτεί ότι η Ρεάλ φοβήθηκε να τεθεί αντιμέτωπη με την πιο βαριά φανέλα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Άλλος μπορεί να σκεφτεί ότι ο Λάσο και οι συνεργάτες του επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τον εν δυνάμει πρωταθλητή Ευρώπης με πλεονέκτημα έδρας και να αποφύγουν ενδεχόμενη συνάντηση μαζί του σε μονό παιχνίδι.

Άλλος πάλι μπορεί να δώσει και μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία που είναι ακόμη πιο μειωτική για τις ελληνικές ομάδες. Για ποιο λόγο να αποκλείουμε δηλαδή πιθανότητα να έχουν επιλέξει αντίπαλο στη Μαδρίτη βάση του σταυρώματος στον ημιτελικό του φάιναλ φορ και όχι βάση εκείνου του προημιτελικού; Να θεωρούν δεδομένη δηλαδή την πρόκριση έναντι οποιουδήποτε «αιωνίου» με δεδομένο το πλεονέκτημα έδρας και να προτίμησαν την Μπαρτσελόνα (με την οποία κάνουν πάρτι στην Ισπανία) ως αντίπαλο στον ημιτελικό από την οικοδέσποινα Αρμάνι…

Προσωπικά θα μείνω περισσότερο σε καθαρά αγωνιστικά κριτήρια επιλογής.

Υποθέτω πως ο Λάσο και οι συνεργάτες του ήθελαν να αποφύγουν μια ομάδα που έχει αποδείξει πολλάκις κατά τη διάρκεια της φετινής περιόδου ότι είναι σε θέση να καταστρέφει με ευκολία το παιχνίδι των αντιπάλων της και να στέλνει τους αγώνες σε χαμηλό σκορ. Η φετινή Ρεάλ έχει μάθει να παίζει σε υψηλούς ρυθμούς, στηρίζεται στο τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο και δεν ήθελε να παίξει την πρόκριση στο φάιναλ φορ απέναντι σε μια τόσο σκληρή άμυνα όπως αυτή του «τριφυλλιού». Αυτή είναι μια απλή υποκειμενική ανάγνωση της επιλογής του Λάσο…

Μικρή σημασία έχει όμως τι αποφάσισαν στη Μαδρίτη. Αυτό που μετράει τώρα είναι πως θα αντιδράσουν ο Βασίλης Σπανούλης και οι συμπαίκτες του. Όταν μια ομάδα επιλέγει να σε αντιμετωπίσει ως βολικό αντίπαλο, είναι δεδομένο ότι θίγει τον εγωισμό σου. Μοιάζει φυσικά παράδοξο και οξύμωρο να υποτιμά κανείς τον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης (και μάλιστα δις) και ακόμη και οι ισπανικές εφημερίδες απορούν στα σημερινά τους φύλλα με τη συγκεκριμένη επιλογή.

Επιπλέον δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ομάδες που επέλεξαν αντίπαλο τιμωρήθηκαν για την απόφασή τους. Ούτε αυτό είναι τυχαίο…

Όταν επιλέγεις τόσο ανοιχτά κάποιον αντίπαλο ως «βολικό», η πίεση που υφίστασαι για να τον κερδίσεις είναι μεγαλύτερη του φυσιολογικού. Ακόμη και οι δικοί σου φίλαθλοι σε περιμένουν στη γωνία, ενώ τα ΜΜΕ παραμονεύουν με το… δάκτυλο στην σκανδάλη για να σε πυροβολήσουν σε περίπτωση που αποδειχτεί λανθασμένη η επιλογή σου…

Αν η Ρεάλ ξεπεράσει ανώδυνα το εμπόδιο του Ολυμπιακού, ουδείς θα θυμάται σε δύο εβδομάδες την απόφαση του Κάουνας. Αν αντίθετα επαναληφθεί το σενάριο του περσινού τελικού στο Λονδίνο και οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποιήσουν ένα ακόμη εντυπωσιακό… ματ στη «βασίλισσα», τότε ο Λάσο θα ψάχνει τρύπα για να κρυφτεί.

Θα επαναλάβω πάντως ότι αυτή καθ' αυτή η απόφαση της Ρεάλ μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι η αντίδραση του Ολυμπιακού και ο δεδομένος θιγμένος εγωισμός του Βασίλη Σπανούλη. Και νομίζω ότι μετά την επιλογή του Λάσο το συγκεκριμένο ζευγάρι επισκιάζει κάθε άλλο από τα τέσσερα των προημιτελικών, τουλάχιστον για τους ουδέτερους παρατηρητές…

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός