Ελληνικό ποδόσφαιρο 2014. Ποδόσφαιρο ξεπεσμένο, που ζει μόνο με τις εκλάμψεις και χαίρεται τις ελάχιστες στιγμές που του δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι είναι της ίδιας φύσης και κατηγορίας με το αυθεντικό ποδόσφαιρο, αυτό που παίζεται εκεί έξω, αυτό που, για παράδειγμα, είδαμε το βράδυ της Τετάρτης από το “Μεστάγια”. Ποδόσφαιρο που λύνει τα προβλήματά του μόνο με ευχές, με αόριστες καταδίκες, με δηλώσεις αποκήρυξης της βίας και της διαφθοράς που μένουν στα λόγια και δεν γίνονται ποτέ πράξεις, με “εγγυήσεις” του αέρα ότι τούτη τη φορά δεν θα συμβεί τίποτα εκτός και εντός αγωνιστικού χώρου. Ποδόσφαιρο που προκαλεί αηδία και αποστροφή. Ποδόσφαιρο που δεν είναι ποδόσφαιρο, ή τουλάχιστον δεν έχει καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε, οι περισσότεροι Ελληνες, να παίζεται σε αυτή τη χώρα.

Το ποδόσφαιρο της Τούμπας, δηλαδή αυτό που μας προσέφερε η βραδιά της Τετάρτης, είναι ποδόσφαιρο που έχει πιάσει πάτο. Ποδόσφαιρο καταδικασμένο από την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, που ούτε γελούν, ούτε ψυχαγωγούνται, ούτε διασκεδάζουν, ούτε καν σπάνε πλάκα με αυτό. Ποδόσφαιρο που παίζει με τα νεύρα τους, με την υπομονή τους, με τη νοημοσύνη τους, με τα συναισθήματά τους, ποδόσφαιρο που βιάζει τη λογική τους, προκαλεί την ηθική και την αισθητική τους, ποδόσφαιρο που τους βγάζει μαλάκες, τους κάνει να νιώθουν μαλάκες που το βλέπουν, το ζουν, το πληρώνουν.

Είπα να αφήσω μισή μέρα μέχρι να αποτυπώσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου γέννησε αυτή η αηδία που παρακολούθησα, με την ελπίδα ότι θα έχει κρυώσει το κεφάλι μου. Δεν έχει συμβεί όμως αυτό, όπως φαντάζομαι σε κανέναν από όλους εσάς που αγαπάτε το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, διότι μόνο σε εσάς απευθύνομαι.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr