Μια υπέροχη ατμόσφαιρα...

Πρωταθλητισμό δεν έκανε κανένας από τους δύο. Το κατάφεραν πιο δύσκολα από ό,τι περίμενα. Ο ΠΑΟ χρειάστηκε να δείξει ψυχραιμία στην παράταση. Ο ΠΑΟΚ υπήρξε πρωταγωνιστής σε ένα ματς που πήγε το ποδόσφαιρό μας χρόνια πίσω. Αλλά αφού αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός, ό,τι είδαμε δεν θα σκανδαλίσει κανέναν.
O μεγαλύτερος αντίπαλος του Παναθηναϊκού ήταν ο κακός εαυτός του – ο Παναθηναϊκός θα είχε προβλήματα μόνο, αν αντί να παίξει ποδόσφαιρο ασχολούνταν με τους διαιτητές ή έχανε την ψυχραιμία του κόντρα στην άμυνα του ΟΦΗ. Στην αρχή της σεζόν αυτά μπορεί και να συνέβαιναν – τώρα η ομάδα έχει ωριμάσει. Μπορεί οι «πράσινοι» να έκαναν λίγο τα εύκολα δύσκολα, αλλά το εισιτήριο για τον τελικό το πήραν: δύσκολα θα γινόταν αλλιώς.
Διάλεξε
Ο Αναστασίου διάλεξε τον Κλωναρίδη και τον Πέτριτς για να πλαισιώσουν τον Μπεργκ: η επιλογή ειδικά του Κροάτη, που έπαιζε πίσω από τον Σουηδό, τον δικαίωσε. Στο 19' ο τεχνίτης Πέτριτς εξέθεσε τον Ζορό στο «ένας εναντίον ενός» κι ο Αμπέντ πέτυχε το πιο εύκολο γκολ της ζωής του. Ο ΟΦΗ δεν ανέβηκε στο γήπεδο και περίμενε την κατάλληλη στιγμή: είναι αλήθεια πως είχε μια-δυο ευκαιρίες (την πιο μεγάλη με τον Παπάζογλου που κέρδιζε τους πάντες στον αέρα), αλλά οι αντεπιθέσεις του ΠΑΟ ήταν φωτιά. Ο Πράνιτς έχασε την ευκαιρία να κάνει το 2-0 στο 30' κι ενώ αυτό έμοιαζε θέμα χρόνου, στην επανάληψη ο ΠΑΟ κάθισε. Χρειάστηκε να μπει ο Λαγός για να κερδίσει μέτρα ο ΠΑΟ στο γήπεδο, αλλά ο μικρός παρά την ενέργεια που έδωσε, αστόχησε σε δυο μεγάλες φάσεις στο τέλος.
Παράταση
Στην παράταση πολλοί στη Λεωφόρο φοβόντουσαν ότι οι χαμένες ευκαιρίες θα πληρώνονταν. Οταν ο Μπεργκ έκανε το 2-0 νωρίς-νωρίς, ο ΟΦΗ βγήκε κι έφτιαξε τις δικές του φάσεις. Στην καλύτερη ο Νούνιες σημάδεψε το δοκάρι, ο ΠΑΟ ήταν τυχερός γιατί στην επαναφορά η μπάλα δεν χτύπησε στον πεσμένο Κοτσόλη για να καταλήξει στα δίχτυα και κάπου εκεί οι γενναιόψυχοι Κρητικοί παραδόθηκαν. Το 3-0 με πέναλτι του Μπεργκ ήταν βαρύ για τον ΟΦΗ – ο αποκλεισμός του, όμως, όχι άδικος. Ο ΠΑΟ ήταν στα σημεία καλύτερος.
Τούμπα
Τουλάχιστον στη Λεωφόρο παίχτηκε κανονικό ποδόσφαιρο, ενώ στην Τούμπα είδαμε μια ακόμα παρωδία. Το ματς καθυστέρησε ν’ αρχίσει πάνω από μια ώρα, καθώς διάφοροι έξυπνοι θεώρησαν σωστό να ρίξουν στον πάγκο του Ολυμπιακού ψάρια και βρωμόνερα. Oταν επιτέλους, ξεκίνησε παρακολουθήσαμε τις γνωστές κλοτσοπατινάδες, τους τσαμπουκάδες και τις μαγκιές με πρωταγωνιστές δυστυχώς και παίκτες της Εθνικής όπως ο Τζαβέλλας, ο Μανιάτης, ο Κατσουράνης κ.λπ. Με την εξέδρα να πετάει μπανάνες στον Σαλίνο, πράγμα που από μόνο του μπορεί να σταθεί αιτία για αποκλεισμούς έδρας και σε διεθνή παιγνίδια, τα καπνογόνα να πέφτουν βροχή, τον Μάνταλο να σκέφτεται πώς θα καταφέρει να μην τον σταυρώσουν και να αποφεύγει την κόκκινη ακόμα κι όταν παίκτες όπως ο Βίτορ τραβούσαν μαλλιά (!), είναι θαύμα πώς το ματς τελείωσε. Οι ατελείωτες διακοπές στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι πάντες (βασικοί κι αναπληρωματικοί ποδοσφαιριστές, οπαδοί, διαιτητές, παράγοντες, σεκιουριτάδες και συνοδοί αποστολών) είχαν ως αποτέλεσμα να παιχτεί ελάχιστο ποδόσφαιρο.
Νίκησε
Αυτό το ελάχιστο ποδόσφαιρο προφανώς δεν είναι δυνατόν να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά. Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο του ματς και ο Στοχ δυο πολύ καλά σουτ, ακολούθησε ένα δεύτερο (το τονίζω γιατί σε αυτές τις συνθήκες δεν ήταν δεδομένο) στου οποίου το ξεκίνημα ο φορμαρισμένος Αθανασιάδης νίκησε για μια ακόμα φορά τον Μαρκάνο κι έκανε το 1-0. Ακολούθησαν διακοπές, κοκορομαχίες, κάποιες αποβολές στο τέλος (την πλήρωσαν ο Κατσουράνης και ο Μανιάτης, ενώ σε ένα κανονικό ματς θα χαν αποβληθεί πέντε ακόμα) κι ο Ολυμπιακός όπως και στο Καραϊσκάκη δεν κατάφερε να σκοράρει παρά την κατοχή μπάλας. Ο Μασάντο κι ο Μαρκάνο είχαν δυο καλές ευκαιρίες στις καθυστερήσεις, αλλά όποιος παρακολουθούσε το ματς, μάλλον θα ένιωσε ανακούφιση που δεν σκόραραν. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα επακολουθούσε.
Φεστιβάλ
Ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε μετά κόπων και βασάνων, δείχνοντας πολύ μεγάλο φόβο απέναντι σε έναν Ολυμπιακό χωρίς δυνάμεις και χωρίς ιδέες. Εχασε τον Νάτχο και τον Κατσουράνη εν όψει του τελικού και πιθανότατα θα παίξει ματς κεκλεισμένων των θυρών στα πλέι oφ. Σε μια κανονική χώρα θα γινόταν αντικείμενο έρευνας το πώς επιτράπηκε αυτό το φεστιβάλ καφρίλας, αλλά είμαστε στην Ελλάδα. Αφού έχασε επιτέλους ένα τρόπαιο ο Ολυμπιακός, δεν θα σκανδαλιστεί κανείς: μπορεί ν' ακούσουμε και ότι υπήρξε μια υπέροχη ατμόσφαιρα. Δεν αποκλείω το συμπέρασμα να είναι ότι φταίει ο Μίτσελ, ο Μαρινάκης κ.λπ.
Καλό νέο
Η αποφυλάκιση του Γιώργου Σπανού είναι ένα καλό νέο για τον Ατρόμητο εν όψει πλέι oφ: η ομάδα έκανε πολλά χωρίς αυτόν, αλλά τώρα έχει ανάγκη τον ηγέτη της. Ο πρόεδρος του Ατρομήτου προφυλακίστηκε προ τριμήνου ως ύποπτος φυγής. Χρειάστηκε σε εισαγγελείς και ανακριτές ένα τρίμηνο για να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος δεν είχε κανένα σκοπό να φύγει από τη χώρα και χθες αποφάσισαν την αποφυλάκισή του με μια μεγάλη εγγύηση. Στο μεταξύ ο Σπανός λοιδορήθηκε, έγινε θέμα στα πρωτοσέλιδα και στα κανάλια, έχασε ένα ολόκληρο τρίμηνο από τη ζωή του, όπως αποδείχτηκε για το τίποτα! Τον προφυλάκισαν μόνο γιατί είναι γνωστός - πιθανότατα και γιατί ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Η δικαιοσύνη και η επικοινωνιακή προβολή των κατορθωμάτων της έχει γίνει τελευταία ένας τεράστιος αχταρμάς. Οι άνθρωποι δεν κρίνονται για το τι έχουν κάνει, αλλά για το πόσο θόρυβο θα προκαλέσει η επικείμενη σύλληψή τους: σε αυτό δεν υπάρχει ούτε λογική, ούτε φυσικά δικαιοσύνη.
Ο Σπανός είναι δυνατός άνθρωπος και άντεξε την ταλαιπωρία. Βγήκε και θα κάνει Πάσχα στο σπίτι του και πάλι καλά– όμως παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό το γιατί της προφυλάκισής του. Πολύ αμφιβάλω αν αυτοί που την αποφάσισαν, θα δώσουν εξηγήσεις στους επικεφαλής τους. Εδώ και καιρό όποιος δικαστής κάνει ντόρο, υποτίθεται ότι κάνει και σωστά τη δουλειά του.
Ο πρόεδρος του Ατρόμητου δεν είναι φίλος μου: οι σχέσεις μας ήταν πάντα τυπικές. Του εύχομαι μετά από αυτή την ταλαιπωρία και όταν και εφόσον ξεκουραστεί, να βρει την ευκαιρία να μετρήσει και τους φίλους του και να ενημερωθεί για πολλά που ειπώθηκαν για τον ίδιο στο διάστημα της υπερβολικά αυστηρής, όπως αποδείχτηκε, απόφασης προφυλάκισής του. Θα είναι το μόνο κέρδος που θα 'χει σε προσωπικό επίπεδο από την κατά τα άλλα φρικτή αυτή ιστορία…
Τότε όχι, τώρα ναι
Τον Θοδωρή Ζαγοράκη τον ήθελαν στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. και στις προηγούμενες εκλογές. Τότε αρνήθηκε, αυτή τη φορά είπε το ναι. Παραλίγο πάντως να μην ήταν ο μόνος από τους ήρωες του 2004 που θα ξεκινήσει πολιτική καριέρα αυτή την άνοιξη. Την προηγούμενη εβδομάδα έψαχνε το τηλέφωνο του Στέλιου Γιαννακόπουλου ο Αλέξης Τσίπρας (!) που ήθελε κι αυτός έναν διάσημο ποδοσφαιριστή στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γνωρίζω αν η πρόταση έγινε, ξέρω μόνο ότι σκέψη υπήρχε.

ΠΗΓΗ: SportDay