Ο Αρης Λαούδης γράφει για την γλυκόπικρη γεύση που αφήνει η ήττα του Παναθηναϊκού από την Μπαρτσελόνα και εξηγεί γιατί το απίστευτο τρίποντο του Διαμαντίδη αποτελεί σημάδι της άρνησης των «πράσινων» να αποδεχτούν την ήττα τους.
Το «αρνούμαι να χάσω» αποτελεί το Νο1 συστατικό επιτυχίας στον πρωταθλητισμό, αλλά δεν φτάνει για να νικήσεις «τελικούς» σαν αυτόν με την Μπαρτσελόνα. Ο Παναθηναϊκός είχε μεν την «άρνηση στην ήττα», αλλά του έλειπαν πολλά άλλα στοιχεία, με αποτέλεσμα να γνωρίσει την πρώτη του εντός έδρας ήττα στο Τοπ-16 και ουσιαστικά να αποχαιρετήσει την 2η θέση του ομίλου.
Η προσπάθεια των «πράσινων» ξεπέρασε αυτό που λέμε «υπέρβαση», ο κόσμος το αναγνώρισε με το μοναδικό χειροκρότημα στο απίστευτο τρίποντο του Διαμαντίδη, αλλά το τελικό αποτέλεσμα άφησε μια γλυκόπικρη γεύση για το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε - έστω κι έτσι - να πάρει αυτό το παιχνίδι, αν είχε έναν - δύο παίκτες σε καλύτερη κατάσταση.
Η συνολική εικόνα είναι πως η Μπαρτσελόνα είχε πολύ βαθύτερο πάγκο για να αντέξει το ξύλο ενός τόσο κρίσιμου αγώνα. Οταν ο Ναβάρο και ο Χουέρτας έρχονται σαν 7οι και 8οι παίκτες, ο Λάμπε δεν χρησιμοποιείται δευτερόλεπτο και ο Νάχμπαρ παίζει μόλις έξι λεπτά, τότε αντιλαμβάνεσαι πως οι Ισπανοί είναι πιο ανθεκτικοί στην πίεση ενός τέτοιου αγώνα. Η Μπαρτσελόνα είχε μεγαλύτερη διάρκεια για τον απλούστατο λόγο πως έχει περισσότερους παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιες συνθήκες.
Ο Πασκουάλ μπορεί να κάνει αμέτρητους συνδυασμούς και μερικές φορές αισθάνεσαι πως ο αντίπαλος προπονητής έχει μπροστά του ένα χρηματοκιβώτιο που προσπαθεί να το ανοίξει, ψάχνοντας στην τύχη το τριψήφιο «μαγικό» νούμερο.
Τι ο Σατοράνσκι στον άσο, τι λίγο αργότερα στο λόου ποστ για να δημιουργεί το παιχνίδι με τον Διαμαντίδη στην πλάτη του, τι ο Τόμιτς με τον Πλάις να εναλλάσσονται στο «5», τι τα «3άρια» και τα «4άρια» να μπαίνουν και να βγαίνουν χωρίς ουσιαστική διαφορά, η Μπαρτσελόνα έχει δεκάδες τρόπους για να επιτεθεί κι αυτό φάνηκε στο καλό της διάστημα, εκεί δηλαδή που έστειλε τη διαφορά στο +10. Το γεγονός ότι τελείωσε έναν τέτοιο αγώνα με 25 τελικές πάσες (!), τα λέει όλα για τον τρόπο που κινείται στο παρκέ, ενώ τα πικ εντ ρολ και τα «τρίγωνα» που συνήθως καταλήγουν με τελική πάσα κάτω από το καλάθι, αποτελούν το σήμα κατατεθέν μιας ομάδας που το 'χει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια.
Τέτοια παιχνίδια για να τα κερδίσεις, χρειάζεσαι άσους στο μανίκι και στην προκειμένη περίπτωση ο Ιβάνοβιτς δεν τους είχε. Το αντίθετο μάλιστα. Υπήρξαν παίκτες που κινήθηκαν πολύ πιο κάτω από τα στάνταρ τους, όπως για παράδειγμα ο Νέλσον που σε καθοριστικά σημεία του παιχνιδιού έκανε παιδικά λάθη, λάθη που δεν συγχωρούνται σε τόσο υψηλό επίπεδο. Από τους 11 παίκτες που χρησιμοποίησε ο Ιβάνοβιτς, τουλάχιστον τέσσερις απ' αυτούς θέλουν να ξεχάσουν το συντομότερο δυνατό αυτό το παιχνίδι. Με απλά μαθηματικά είναι αδύνατον ο Παναθηναϊκός των 7 παικτών να νικήσει αυτή την Μπαρτσελόνα των πολλών λύσεων και σχημάτων.
Πέραν του Νέλσον, ο Γιάνκοβιτς μάλλον έκανε το χειρότερο φετινό του ματς, ο Μαυροκεφαλίδης πέρασε αλλά δεν ακούμπησε, ο Μπλουμς είναι σαν να μην έπαιξε και ο Λαουάλ με τα τέσσερα λεπτά συμμετοχής δεν μπορούσε να δώσει κάτι περισσότερο. Στην ουσία ο Παναθηναϊκός κατάφερε με τα ψέμματα να «γυρίσει» ένα ματς που θεωρητικά «δεν γύριζε». Την επιστροφή την οφείλει κατά βάση στο πείσμα του, την άρνηση στην ήττα, την κατά διαστήματα καλή του άμυνα και τη βοήθεια του κόσμου που ήταν εκπληκτικός και σε πολλές περιπτώσεις «έσπρωξε» τους 4-5 παίκτες του Παναθηναϊκού να δώσουν το κάτι παραπάνω για να αντισταθούν λιγάκι περισσότερο.
Το απίστευτο τρίποντο του Διαμαντίδη στα τελευταία δευτερόλεπτα, πέραν βεβαίως της δεδομένης τύχης που χρειάζεται για να μπει, αποτυπώνει κι αυτή την «άρνηση στην ήττα» που περιγράφω παραπάνω. Είναι η πολλοστή φορά που ο αρχηγός αρνείται πεισματικά να τα παρατήσει και πραγματικά, αν κάποιος επιχειρήσει να βρει τα αντίστοιχα καλάθια στα τελευταία δευτερόλεπτα, θα βρει όλους τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους έχει ευστοχήσει. Με ταμπλό, πεσμένος, με αντίπαλο κρεμασμένο πάνω του, στη λήξη του χρόνου, κάθε είδους καλάθι δηλαδή που είναι κι ένας τρόπος για να αποτυπωθεί αυτό το «εγώ θα σου πω πότε έχασα ή νίκησα, όχι εσύ» που λέει ο Παναθηναϊκός του Διαμαντίδη στον αντίπαλο.
Αυτή η ήττα καθιστά πλέον τα επόμενα πέντε παιχνίδια ακόμη πιο σημαντικά απ' ό,τι ήταν. Δύο είναι τα ματς που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνουν πρώτα την πρόκριση και μετά την τελική κατάταξη, αν και η δεύτερη θέση είναι πλέον άπιαστο όνειρο. Το εντός έδρας παιχνίδι με την Αλμπα και η επίσκεψη στο Βελιγράδι την τελευταία αγωνιστική για τον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, ακόμη κι αν οι Σέρβοι είναι αδιάφοροι βαθμολογικά.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις