Υπάρχουν τρεις άνθρωποι που πρέπει να πάρουν το κύπελλο Ελλάδας στο σπίτι τους. Γράφει ο Παναγιώτης Περπερίδης.
Ο πρώτος είναι ο -κατά την άποψή μου- κορυφαίος Έλληνας προπονητής (στα σίγουρα ο πιο αποτελεσματικός), Γιάννης Καλμαζίδης. Έχει τον τρόπο του να φτιάχνει κορυφαία ρόστερ, να επιλέγει σωστά, να δίνει άρτιο αγωνιστικό προσανατολισμό, να κοουτσάρει μοναδικά και φυσικά να δημιουργεί οικογενειακό κλίμα-γροθιάς στις ομάδες του. Είναι ο άνθρωπος που έστησε τον ΠΑΟΚ γύρω από τον κορυφαίο πασαδόρο Βασίλη Κουρνέτα. Είναι ο προπονητής που επέλεξε τον Γκόμεζ για τη θέση του διαγώνιου και βρήκε δυο λαβράκια, τον Χιμένεθ για τα άκρα και τον Ραγκελ για το κέντρο. Είναι εκείνος που επέλεξε να διαρθρώσει το παιχνίδι της ομάδας με επίκεντρο την πίσω ζώνη του, την άμυνα και την υποδοχή, φροντίζοντας εν συνεχεία η ανάπτυξη να έχει πολλαπλές επιλογές και να μην στηρίζεται στην ημέρα του διαγώνιου, όπως κάνουν οι περισσότεροι σε τούτη τη χώρα. Εν συνεχεία έβαλε και ταχύτητα. Σταδιακά μπήκε και το στοιχείο της αυτοπεποίθησης.
Την κούπα δικαιούται -φυσικά- κι ο άνθρωπος που τον εμπιστεύθηκε, ο κύριος Ανδρέου. Όταν πριν από μερικά χρόνια έλεγε σε προπονητή «είμαστε ΠΑΟΚ, δεν έχεις δικαίωμα να χάνεις», τον είχα χλευάσει, απλούστατα γιατί δεν μπορούσα να συλλάβω το όραμά του. Πολεμήθηκε πολύ για τις επιλογές του σε «συμπαίκτες», αλλά πέτυχε το στόχο του. Να φέρει στον διψασμένο κόσμο του ΠΑΟΚ ένα τρόπαιο, το πρώτο στην ιστορία του τμήματος βόλεϊ. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι ότι έκανε ΜΟΝΟ τη δική του δουλειά, αφήνοντας την ομάδα εν λευκώ στα χέρια του «Κάλμα». Και κάπως έτσι κατάφερε να κάνει το τμήμα βόλεϊ από κομπάρσο πρωταγωνιστή, να κάνει την ομάδα ΠΑΟΚΑΡΑ.
Βαθύτατη υπόκλιση στον τεράστιο Βασίλη Κουρνέτα. Έχει κατακτήσει τα πάντα με τον Ολυμπιακό, που τον πούλησε δυο φορές με άκομψο (sic) τρόπο. Το καλοκαίρι σκέφτηκε να βάλει τελεία και παύλα στην τεράστια καριέρα του. Ήρθε η πρόταση του ΠΑΟΚ, μαζί ο έβδομος τίτλος κυπέλλου κι έπεται συνέχεια. Η ζωντανή ιστορία δόξας του ελληνικού βόλεϊ (μαζί με τον κορυφαίο των κορυφαίων Κώστα Χριστοφιδέλη) βάζει τη σφραγίδα του σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια, εξελίσσοντας (ναι, τώρα στα «γεράματα») και το δικό του παιχνίδι. Πολύ σωστά αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης. Έκανε τη διαφορά. Δεν είχε καμία σχέση με τους άλλους, απλούστατα διότι ΗΓΕΤΗΣ και «εγκέφαλος» είναι μόνο αυτός.
Θέλω να πω και μερικά μπράβο ακόμη. Ο Δημήτρης Γκαράς είναι το λίμπερο της επόμενης ημέρας για το ελληνικό βόλεϊ και την εθνική ομάδα. Έκανε τεράστιες εμφανίσεις και μπράβο του. Πέρασε δύσκολα χρόνια, αλλά επέμεινε και δικαιώνεται. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που κρατούν δυναμικά και πανάξια ρόλο στην ομάδα, με πρώτο τον Παντακίδη. Ο Δημήτρης Εφραιμίδης κι οι υπόλοιποι είναι σημαντικά κομμάτια ενός πολύ δυνατού παζλ.
Εκτιμώ (όπως έκανα και για το κύπελλο) ότι ο ΠΑΟΚ είναι φαβορί και για το πρωτάθλημα, ειδικά τώρα που θα έχει το πλεονέκτημα έδρας, όπως όλα δείχνουν. Έχει καλύτερο προπονητή, ο οποίος έχει δώσει καλύτερη αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα του κι έχει επιλέξει (αν όχι καλύτερους) στα σίγουρα πιο αποτελεσματικούς παίκτες. Επίσης (επαναλαμβάνω) τους έχει κάνει οικογένεια κι αυτό είναι σημείο υπεροχής. Αλλά και να μην κατακτήσει το πρωτάθλημα (στον αθλητισμό ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για κανένα αποτέλεσμα, ειδικά όταν παίζουμε σε τόσο υψηλό επίπεδο), έχει ήδη κερδίσει το στοίχημα. Ο ΠΑΟΚ είναι η νέα μεγάλη δύναμη του βόλεϊ με μια βαριά φανέλα ως σωματείο, στοιχείο που επίσης έχει την αξία του.
Μια παρατήρηση προς όλους στη Θεσσαλονίκη. Μην κάνετε το λάθος να «ποδοσφαιροποιήσετε» το τμήμα βόλεϊ και το «παλατάκι». Δώστε τους δύναμη, όχι όμως με τις άρρωστες λογικές που βγάζετε στην Τούμπα. Καταλαβαινόμαστε νομίζω...
Υ.Γ (1): Η αξία αυτού του κυπέλλου μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ήρθε επί της κορυφαίας ομάδας βόλεϊ όλων των εποχών σε τούτη τη χώρα. Ο Ολυμπιακός ήταν και θα παραμείνει παμμέγιστος για το χώρο. Δεν το γράφω για να ισορροπήσω, είναι η ιστορική αλήθεια. Εντούτοις, πρέπει να κάνει (τώρα ή στο τέλος της χρονιάς) αυστηρότατη αυτοκριτική για τις επιλογές του Ιανουαρίου που και τη χημεία και το κλίμα και την αγωνιστική εικόνα χάλασαν. Και η ευθύνη επί του θέματος έχει όνομα και επώνυμο. Μια ομάδα που μας έκανε υπερήφανους, φέρνοντας ξανά την Ελλάδα στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ, ηττήθηκε πρωτίστως από τον ίδιο της τον εαυτό. Οποιαδήποτε σκέψη αλλαγών τώρα θα έκανε ακόμη μεγαλύτερο κακό. Εντούτοις, το φετινό πρέπει να είναι μάθημα για τις επόμενες χρονιές. Γιατί ο Ολυμπιακός στο βόλεϊ είναι φτιαγμένος για να κατακτά τίτλους στην Ελλάδα και να κάνει μεγάλες πορείες στο εξωτερικό. Επίσης, ουδείς τον ξεγράφει. Δεν έχει πέσει στο καναβάτσο. Έχει τόσο μεγάλους αθλητές που μόνο απο εγωϊσμό μπορούν να βγάλουν τόσο πάθος όσο χρειάζεται για να επανέλθουν.
Υ.Γ (2): Το βόλεϊ μέσω των δυο κορυφαίων της χρονιάς ανακτά την χαμένη από το 2010 ποιότητα του παιχνδιού. Το βόλεϊ επιστρέφει. Μου επιτρέπεις το «δάνειο» της έκφρασης Βασίλη Σκουντή...
Υ.Γ (3): Κι η εθνική ομάδα θα βγει κερδισμένη από την ανάδειξη νέων δυνάμεων. Κι αυτή επιστρέφει...
Υ.Γ (4): Κουντουρίδης εγγύηση. Αυτό...
Πηγή: pamesports.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις