Διαβάστε τι γράφει ο Βασίλης Σκουντής για την ήττα του Ολυμπιακού στη Μόσχα και τον διαφαινόμενο αποκλεισμό.
O περίφημος Γάλλος φιλόσοφος και πατέρας του διαφωτισμού Ρενέ Ντεκάρτ (εξελληνισμένος με το όνομα Καρτέσιος), που γεννήθηκε σαν χθες το 1596, είχε στηρίξει όλη τη φιλοσοφία του ορθολογισμού σε μια απλή επαγωγή, την οποία κληροδότησε στην ανθρωπότητα: το «cogito, ergo sum», που σημαίνει «σκέπτομαι, άρα υπάρχω»...
Κινούμενος με αυτό το σκεπτικό ο Ολυμπιακός, που τάχα πήγε στη Μόσχα για να δώσει τον τελικό των τελικών, θα έπρεπε να το παραφράσει σε «παίζω, άρα υπάρχω», αλλά πού τέτοια τύχη; Στην αθλιότερη και πιο αξιοθρήνητη εμφάνιση της τελευταίας δεκαετίας (δεδομένης κιόλας της σημασίας του αγώνα), αγρόν ηγόραζε και γνώρισε την απόλυτη αιχμαλωσία από τη Χίμκι.
Αυτό που συνέβη χθες αποτελεί τον ορισμό της ταπείνωσης και προφανώς δεν σηκώνει μεγάλη ανάλυση, καθότι ο Ολυμπιακός δεν περιορίστηκε στο να μην κάνει ό,τι έπρεπε, αλλά συνάμα έκανε κιόλας ό,τι δεν έπρεπε! Αφησε τους Ρώσους να παίξουν στον φρενήρη ρυθμό τους και να σκοράρουν 98 πόντους, «έφαγε» 14 στα 29 τρίποντα (με τον Σβεντ και τον Κόπονεν να παρουσιάζουν τη ρωσοφινλανδική εκδοχή των «Splash Brothers» του Γκόλντεν Στέιτ), χάριζε απανωτά ριμπάουντ (με αποκορύφωμα τη φάση στην οποία ο Μπουν γράπωσε τέσσερα στη σειρά), βρισκόταν σε διαρκή ανισορροπία και το σπουδαιότερο: από τη στιγμή που (μετά το ψευδεπίγραφο, όπως αποδείχθηκε, 29-31) τον πήρε η κάτω βόλτα και δέχθηκε ένα επιμέρους σκορ 19-3, εμφανίστηκε μαλακός σαν το βούτυρο που μένει έξω από το ψυγείο.
Και πού; Καταμεσής του ρώσικου χειμώνα, που ξεπάστρεψε τις στρατιές του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, πόσω μάλλον αυτήν του Σφαιρόπουλου!
Οι άσχημες βραδιές και οι βαριές ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα, ωστόσο χθες οι «ερυθρόλευκοι» εξετέθησαν ανεπανόρθωτα σε όλα τα επίπεδα, διότι παρουσιάσθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και από ένα σημείο και πέρα το ματς διεξαγόταν ερήμην τους: σαν να είχαν μείνει στα αποδυτήρια, στέλνοντας στο γήπεδο μονάχα τις άδειες φανέλες τους!
Στον κρισιμότερο αγώνα της χρονιάς, η αμυντική πανοπλία, η θέληση, τα ανακλαστικά, ο ισχυρός χαρακτήρας και η περιβόητη πνευματική δύναμη του Ολυμπιακού πήγαν περίπατο και αντί να καταθέσει ελόγου του όλες αυτές τις αρετές, τις... λούστηκε από τους Ρώσους. Οταν η Χίμκι έβαλε πέντε σερί τρίποντα εν ριπή οφθαλμού, άρχισε η κατάρρευση, και όταν, με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ογκουστιν σκόραρε με τρία απανωτά λέι, τότε συντελέστηκε η αποσύνθεση!
Ναι, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά θαρρώ πως τη δική του, η οποία αναζωπυρώθηκε τις τελευταίες δυο εβδομάδες, ενώ φαινόταν φρούδα, ο Ολυμπιακός βιάστηκε να την κηδέψει από χθες το βράδυ στη Μόσχα. Υπάρχει βεβαίως ένα ακραίο σενάριο που μπορεί να τον κρατήσει ζωντανό, ώστε να μην εξοστρακισθεί από τα πλέι οφ για πρώτη φορά μετά από έντεκα χρόνια, αλλά απαιτεί να εκπληρωθούν έξι όροι. Εάν νικούσε χθες, τότε θα είχε νόημα το «συν Αθηνά και χείρα κίνει», τώρα η μεν Αθηνά πήρε ρεπό, το δε δικό του χέρι έχει πάθει αγκύλωση και δεν κουνιέται!
ΥΓ.: Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά να, μοιάζει με ειρωνεία της τύχης και της ημερολογιακής συγκυρίας όλη αυτή η κουβέντα, διότι σήμερα είναι Πρωταπριλιά!
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις