Β. Σκουντής: Είμαι ο... Διαμαντίδης και λέγομαι Γιάνκοβιτς!

Σε κάποιο μπαλ μασκέ στην Αθήνα θα ήταν καλεσμένος ο Γιάνκοβιτς, δεν ήθελε να καθυστερήσει και γι' αυτό φρόντισε να τελειώσει τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ πριν από την ώρα του!

Ναι, πριν από την ώρα του, διότι σε πείσμα της εμφανώς ευνοϊκής για τον Παναθηναϊκό εξέλιξης αυτού του στοιχειωμένου αγώνα, η αριστερή ραβέρσα του Βαγγέλη Μαργαρίτη (μετά την επίτηδες άστοχη βολή του Οντομ και το λάθος timing του Φώτση στο άλμα) φαινόταν να αλλάζει την πλοκή του έργου: ο ΠΑΟΚ ισοφάριζε και προσδοκούσε τη λύτρωσή του και συν τοις άλλοις την επιστροφή σε έναν τελικό και το δικαίωμα κατάκτησης ενός τίτλου για πρώτη φορά μετά το 1999, ενώ, στον αντίποδα, οι μεγιστάνες του θεσμού αισθάνονταν πως είχαν κάνει χαρακίρι!

Ο συνήθης ύποπτος σε τέτοιες περιπτώσεις βρισκόταν στον πάγκο: σε μια από τις σπάνιες φορές που ο σεσημασμένος, για τα buzzer beater του, Δημήτρης Διαμαντίδης αποβλήθηκε με πέντε φάουλ, ήταν ανήμπορος να πάρει την μπάλα για την τελευταία επίθεση, αλλά, προφανώς, ευλόγησε τον Γιάνκοβιτς, o οποίος εμφανίστηκε ως ο από μηχανής θεός, έγραψε τον επίλογο του θρίλερ και έβαλε στην ομάδα του αλεξίσφαιρη στολή, για να περάσει διά πυρός και σιδήρου από την Πυλαία!

Οταν ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με διαφορά δώδεκα πόντων, διαχειρίστηκε λανθασμένα αυτό το σοβαρό προβάδισμα και έβαλε τον ΠΑΟΚ στο παιχνίδι: από το 52-64 και εντεύθεν προτίμησε να παίξει με το ρολόι και όχι με το σκορ, και λίγο έλειψε να πληρώσει ακριβά αυτήν την παθητική επιλογή του.

Ανεξαρτήτως της τύχης, που ?όπως παραδέχτηκε και ο Ιβάνοβιτς- έπαιξε ρόλο στην κατάληξη του ματς, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ φρόντισαν, είτε στις καλές είτε στις... κακές στιγμές τους, να προσφέρουν μια συναρπαστική μπασκετική παρτίδα: οι γηπεδούχοι, που είχαν πιάσει αιχμάλωτο τον Παναθηναϊκό στον αγώνα πρωταθλήματος, έχασαν σε χρόνο μηδέν, ενώ οι «πράσινοι» έχουν την ευκαιρία να διατηρήσουν τα κεκτημένα του Ηρακλείου στον τελικό με τον Απόλλωνα...

ΥΓ: Εχουν επίσης την ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω από τους Πατρινούς, που δυο φορές τους έστειλαν αδιάβαστους στο πλαίσιο του ίδιου θεσμού: στις 12 Απριλίου του 1997, στον ημιτελικό του ΟΑΚΑ (92-79), που έγινε η αφορμή της αποχώρησης του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, και στις 28 Σεπτεμβρίου του 2003, στο Λουτράκι (90-82), όπου τους «καταβρόχθισε», με σαράντα πόντους, ο Ντοντάε Τζόουνς.

Πηγή: Goal

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις