Μεγάλη συνέντευξη του Ουρουγουανού με πολύ παρασκήνιο για Σαββίδη, Δώνη, Στέφενς και τις τελευταίες μέρες του στον ΠΑΟΚ
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι διάσημος και αγαπητός στην πατρίδα του την Ουρουγουάη. Έτσι λοιπόν η ιστοσελίδα “ovaciondigital.com.uy” έκανε αφιέρωμα στη μεγάλη καριέρα του σληροτράχηλου μέσου στα γήπεδα της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Στο αφιέρωμα αυτό περιλαμβάνεται και μια αποκαλυπτική συνέντευξη του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή που μιλά για το τελευταίο διάστημα της παρουσίας του ως παίκτης του ΠΑΟΚ, τις που εντάσεις, τα πρόσωπα που τη σημάδευσαν, ενώ ξεχωρίζει κάποια στιγμιότυπα από την καριέρα του .
Το πρωτο κομμάτι ήταν... αφιερωμένο στους Δώνη και Στέφενς: “Ήμουν καλά είχα παίξει 40 ματς σε Ευρώπη και Ελλάδα. Και μετά ήρθε ένας νέος πρόεδρος, μαζί με έναν νέο προπονητή και διαπίστωνα ότι δεν ήμουν στα πλάνα τους. Το είδα καθαρά, πήρα τα πράγματά μου και πήγα σπίτι μου. Όταν έδιωξαν τον προπονητή που δεν με ήθελε με κάλεσαν να γυρίσω πίσω. Έκανα την προετοιμασία, ένιωθα καλά, είπα στον προπονητή (Στέφενς) ότι μπορούσα να βοηθήσω, αλλά δεν με χρησιμοποιούσε. Συνέχιζα να προπονούμαι, δεν έχασα ποτέ τον σεβασμό μου προς οποιονδήποτε, αλλά η ομάδα δεν πήγαινε καλά και ο κόσμος ζητούσε να παίζω. Ο προπονητής, όμως, επέμενε όιτ δεν έπρεπε να αγωνίζομαι. Μετά από ένα παιχνίδι, στη συνέντευξη Τύπου όταν ρωτήθηκε γιατί δεν παίζει ο Γκαρσία και απάντησε πηγαίνετε στην προπόνηση να δείτε πώς δουλεύει. Σαν να έλεγε ότι δεν προπονιόμουν σωστά. Ήμουν στο μπάνιο την επόμενη μέρα και μπροστά σε όλους τον ρώτησα “πώς κάνω προπόνηση;” και είπε ότι δεν είχε αναφέρει τίποτα. Πήρα τα πράγματά μου και έφυγα και έτσι τελείωσε η ιστορία μου ως παίκτης του ΠΑΟΚ”.
Για το βραχύβιο πέρασμά του από την Ξάνθη ήταν λακωνικός: “Δεν ήταν αυτό που περίμενα και αποφάσισα να φύγω”.
Για το αν σκέφτηκε να πάει στην Ουρουγουάη να κλείσει την καριέρα του: “Το σκέφτηκα. Ήταν που ήμουν μεγάλος.. Στους Γουόντερερς ήμουν πάντα ευπρόσδεκτος, πάντα με καλούσαν,πάντα επικοινωνούσαν για να μου δείξουν ότι με θέλουν, αλλά ήταν δύσκολο λόγω ηλικίας. Τα παιδιά μου ήταν εδώ, θα έπρεπε να πάω μόνος. ΄Και θέλεις όταν πας κάπου να παίζεις επειδή πληρώνεσαι, να μην παίζεις στο 50% γιατί αισθάνεσαι τα πόδια σου βαριά”.
Για το κάλεσμα του Σαββίδη να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ από άλλο πόστο ανέφερε: “Μία μέρα με κάλεσε ο ιδιοκτήτης, ένας Ρώσος, να πάω και να μιλήσω μαζί του. Πήγα και του εξήγησα σε ποια κατάσταση ήμουν και μου είπε ότι ήθελε να με έχει μαζί του στον σύλλογο. Μου ζήτησε να αποφασίσω ποιος θα ήταν ο ρόλος μου, αν θα ήμουν στα γραφεία να ψάχνω παίκτες ή θα ήθελα να αρχίσω καριέρα προπονητή. Πέρασα έναν μήνα δουλεύοντας στα γραφεία, δεν υπήρχε τεχνικός διευθυντής, αλλά μόλις προσλήφθηκε δεν έδωσε σημασία στους παίκτες που είχα διαλέξει, μεταξύ των οποίων αρκετοί από τη Λατινική Αμερική. Μετά άρχισα να μπαίνω στην προπονητική".
Ο “Κανάριο” βρίσκεται ένα σταδιο πριν πάρει το πτυχίο προπονητή UEFApro που απαιτείται για να μπορεί να κοουτσάρει ομάδες σε όλο τον κόσμο. Λέει γι' αυτό: “Δουλεύω ήδη πάνω σ' αυτό. Πιθανόν να χρειαστεί να πάω στην Ισπανία για έναν μήνα”.
Για την Κ17 του ΠΑΟΚ, της οποία είναι μέλος, αλλά και το γενικότερο μέλλον του δήλωσε: “Τώρα δουλεύω στην Κ17 του ΠΑΟΚ, μαζί με έναν Έλληνα (Ζαζόπουλος). Ευχάριστη και διδακτική εμπειρία. Δεν σκέφτομαι ποτέ σε βάθος χρόνου. Ενεργώ μόνο καθημερινά.Ο στόχος τώρα είναι να πάρω το τρίτο πτυχίο μου και να έχω την δυνατότητα να δουλεύω σε υψηλότερο επίπεδο. Μετά θα δούμε”
Για το γεγονός ότι στην Αρναία δόθηκε το όνομά του σε δρόμο και υπάρχει και σύνδεσμος με το όνομά του (στη Σκύδρα): “Από τη στιγμή που ήρθαμε εδώ οι άνθρωποι μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε βασιλιάδες. Αγωνίστηκα αρκετά και δέθηκα με τον σύλλογο, οι άνθρωποι πάντα μας υποστηρίζουν και μας αγαπάνε. Πάντα πηγαίνω σε ανθρώπους που με καλούν για βραβεύσεις. Αυτά είναι πράγματα που σου μένουν και είναι τιμή”...
Οι απαντήσεις για ξεχωριστά κεφάλαια στην καριέρα του
Μοντεβίδεο Γουόντερερς, το ντεμπούτο του το 1996: “Οι Γουόντερρες σημαίνουν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Πήγα να δοκιμαστώ γιατί το είχα ακούσει στο ραδιόφωνο και έχω πολλές αναμνήσεις από πολλούς ανθρώπους. Ντόνα Γκλόρια, Βάλτερ Σολέρ (ο πρώτος προπονητής μου), Μπάριος".
Πενιαρόλ, η μεταγραφή του 1998: “Ήταν μία δύσκολη περίοδος και για μένα προσωπικά και για τον σύλλογο. Εγώ πάντα έλεγα ότι ήμουν οπαδός της Νασιονάλ. Όμως μου φέρθηκαν καλά και μου πρόσφεραν το καλύτερο. Εδωσα και εγώ τα πάντα. Η Πενιαρόλ κέρδιζε τα πάντα αλλά δεν έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Έκανα καλούς φίλους, γνώρισα σπουδαίους παίκτες και τον Γκεγκόριο Πέρες, ένα σπουδαίο άνθρωπο που με βοήθησε πολύ”.
Μίλαν, στην Ιταλία το 2000: “Στη Μίλαν έπαιξα πέντε παιχνίδια. Στην αρχή έκανα προπονήσεις για πολλούς μήνες γιατί έψαχναν να δω αν έχω ισπανικό διαβατήριο. Ετσι κάθε προπόνηση ήταν σαν τελικός για μένα Μετά άλλαξε το τεχνικό τιμ, ήρθε ο πατέρας του Πάολο Μαλντίνι και θα άρχιζα να αγωνίζομαι, αλλά είχα έναν τραυματισμό στο γόνατο και έμεινα ενα μήνα εκτός. Και αργότερα αποχώρησα”.
Ρεάλ Μαδρίτης, η μεταγραφή του στη “βασίλισσα”: “Κατάφερα να πάω και να προσαρμοστώ στη Ρεάλ Μαδρίτης. Κάθε μέρα ήταν σαν ταινία εκεί, γεμάτη φωτογράφους. Με τον Λουξεμπούργκο έπαιξα 22 ματς, αλλά δεν έδωσα όσα είχα να δώσω. Έπαιξα καλά σε ορισμένα ματς, αλλά όχι στα περισσότερα. Στην καριέρα μου αν την πρώτη σεζόν σε μία ομάδα δεν πήγαινα καλά σε ένα μεγάλο διάστημα τότε την επόμενη πήγαινα αλλού.
Το ματς που δεν ξεχνά: “Ενα μας με την εθνική Ουρουγουάης κόντρα στην Αυστραλία ήταν το πιο αξέχαστο απ΄ όλα. Πίστευα ότι είχε φτάσει η ώρα μετά από 12 χρόνια να πάμε στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ήμουν πολύ ανήσυχος. Θυμάμαι σε εκείνο το ματς ότι πηγαιναμε με το λεωφορείο στο γήπεδο και παντού είχε κόσμο που μας ενθάρρυνε”.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις