Ο «Ζιζού» που δεν μπορεί να γίνει Πεπ και το μήνυμά του πως η Μπάρτσα δεν είναι ανίκητη... Γράφει ο Ευάγγελος Μίχος!
Τι κι αν πέρασαν τρία βράδια από το ισπανικό «clasico», νομίζω πως τα «μηνύματα» που έστειλε ήταν σημαντικότατα. Κι αναφέρομαι σε αυτά που έχουν να κάνουν με την τύχη του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και την (ηλεκτρική) θέση του προπονητή στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Στην Ισπανία και ειδικά στον φιλικό Τύπο των «μπλάνκος» αποτελούσε κοινό μυστικό πως κόντρα στην Μπαρτσελόνα θα κρινόταν το μέλλον του «Ζιζού» ως προπονητή τους μετά το καλοκαίρι. Σίγουρα η ήττα θα ενίσχυε τις φωνές εκείνων που δεν τον θεωρούν(ούσαν) ακόμη κόουτς για top class ομάδες (αλλά για επιπέδου... Σεγούντα Ντιβισιόν). Ενδεχομένως και με μια τιμητική ισοπαλία στο «Καμπ Νόου» να μην... έσωνε το κεφάλι του.
Ο Ζιντάν το βράδυ του Σαββάτου χρειαζόταν ακριβώς αυτό που συνέβη: δηλαδή ένα υπερήφανο-καρυδάτο διπλό, με παίκτη λιγότερο, με ανατροπή, με ακυρωθέν κανονικό γκολ και με τον σταρ Ρονάλντο να παίρνει την «εκδίκησή» του από τον Μέσι και την παρέα του μέσα στο σπίτι τους. Ολα αυτά δε με τη μαεστρική προπονητική σφραγίδα του «Ζιζού».
Εκτιμώ πως ο Γάλλος που αποτελεί ποδοσφαιρικό μύθο αλλά προπονητικά ξεκινάει από το μηδέν (το ξέρει, το έχει αναγνωρίσιε και ο ίδιος) έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ στην κορυφαία αναμέτρηση του πλανήτη, έχοντας σχεδιάσει πώς θα παίξουν οι «μερένχες» ακόμη και στο ενδεχόμενο που έμεναν πίσω στο σκορ ή αποβαλλόταν παίκτης του. Γιατί αυτό φανέρωσε ο τρόπος που λειτούργησαν πάνω στο χορτάρι μετά το γκολ του Πικέ και κυρίως την κόκκινη του Σέρχιο Ράμος. Η τεράστια ανατροπή σε βάρος της διαστημικής Μπαρτσελόνα δεν στηρίχθηκε μόνο στην ατομική ποιότητα των «μπλάνκος» ή στον ποδοσφαιρικό εγωισμό τους, αλλά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ στο πλάνο του Ζιντάν, στην προσήλωση ΟΛΩΝ σε αυτό και φυσικά στο κοουτσάρισμά του (με... επιτομή την απόσυρση του Μεπνζεμά και την είσοδο του «σφαιράτου» Χεσέ κι ενώ στον πάγκο καθόντουσαν κοτζάμ Χάμες Ροντρίγκες και Ισκο).
Για να μην το κουράζω, ο Ζιντάν στο «clasico» έδωσε την πρώτη του σπουδαία παράσταση ως... μεγάλος προπονητής του αύριο. Με εντυπωσίασε γιατί έδειξε τακτική ευελιξία που δεν την περίμενα, με βάση τα προηγούμενα δείγματα γραφής του στον πάγκο της Ρεάλ. Αφησε στην άκρη για το συγκεκριμένο ματς το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που του αρέσει να παίζει και έγινε... «μικρός Μουρίνιο». Καμία άλλη ομάδα φέτος σε ματς της Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε να είναι τόσο συμπαγής για 93 λεπτά και να αφοπλίσει τους εξωπραγματικούς MSN.
Ο Ζιντάν κατάφερε στο ντεμπούτο του ως προπονητής της Ρεάλ σε «clasico» να κερδίσει την Μπαρτσελόνα και μάλιστα στην έδρα της. Δεν το έχει ξανακάνει άλλος ενώ για παράδειγμα ο Μουρίνιο είχε φάει 5άρα και ο Μπενίτεθ 4άρα. Ασφαλώς και δεν σημαίνει πως ο Ζιντάν από αυτό και μόνο το ματς και τον τρόπο που το διαχειρίστηκε -πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του- έγινε ξαφνικά προπονηταράς. Ή ο Πεπ της Ρεάλ Μαδρίτης. Το τελευταίο δεν είναι καθόλου εύκολο άλλωστε γιατί η Ρεάλ σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα δεν έχει «Μασία», δεν συνηθίζει να στηρίζεται σε παίκτες ή προπονητές από τις ακαδημίες της αλλά σε «γκαλάκτικος» και σε προπονητές - διαχειριστές.
Στα μάτια τα δικά μου όμως, όπως και σε εκατομμυρίων άλλων σε όλο τον κόσμο, ο «Ζιζού» κέρδισε πάρα πολλούς πόντους ως προπονητής. Και μπορεί να χτίσει πάνω σε αυτήν την επιτυχία του. Διαθέτει άλλωστε την υπέρλαμπρη προσωπικότητα και είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο του ποδοσφαίρου. Το γεγονός πως κάνει πολύ πιο χαρούμενους με το παιχνίδι σούπερ σταρ όπως ο Ρονάλντο λέει πάρα πολλά. Κι ας μην είναι ακόμη τόσο έμπειρος ή «τακτικίσιαν» όπως προκάτοχοί του στον πάγκο της Ρεάλ. Του δίνεται η ευκαιρία, με την τεράστια δημοφιλία που απέκτησε και ως κόουτς μετά το διπλό στη Βαρκελώνη, να γίνει ο επόμενος «προφήτης» της Ρεάλ. Το γεγονός πως ακόμη και μετά τον θρίαμβο προτίμησε να ανεβάσει στο Instagram τη φωτογραφία όλης της ομάδας από το ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Γιόχαν Κρόιφ, αντί για μία πανηγυρική, προκάλεσε ένα ακόμη... respect προς το πρόσωπό του. Ακόμη κι από τους αντιπάλους.
Στο διά ταύτα: οι μεγάλοι θριαμβευτές του σαββατιάτικου «clasico» ήταν ο Ζιντάν και το... ποδόσφαιρο. Γιατί η Ρεάλ με τη νίκη της, που ήρθε μέσα από την τακτική προσέγγιση του «Ζιζού», απέδειξε σε όλους που συνεχίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ πως τελικά αυτή η Μπαρτσελόνα του «διαβολικού» MSN σε ένα ματς δεν είναι ανίκητη...
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις