Τι γίνεται στο μυαλό του Σπανούλη…

Το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη έμοιαζε με “ταφόπλακα” στα όνειρα του Ολυμπιακού για “μπρέικ” στο ΟΑΚΑ και πρωτάθλημα. Χρειαζόταν ένα θαύμα. Το έκανε ο μετρ του είδους, σε ένα μέρος όπου λίγοι θα το περίμεναν. Ο ίδιος το πίστευε και φαινόταν σε κάθε του κίνηση!

Τι δεν έχει μέχρι στιγμής; Κάποιος θα έλεγε τα πάντα και όχι άδικα. Όμως, και ο ίδιος ήξερε πως κάτι του έλειπε και το χρωστούσε στον εαυτό του: ένα game winner μέσα στο ΟΑΚΑ. Στο γήπεδο που μετατρέπεται σε… κόλαση για τον ίδιο κάθε φορά που το επισκέπτεται από τότε που έβγαλε την πράσινη φανέλα για να φορέσει την ερυθρόλευκη.

Πέρυσι ήταν καταλυτικός, αλλά η αντίδρασή του ήταν λανθασμένη -κατά τη γνώμη μας- και το μεγάλο του τρίποντο έχασε λίγη από την αίγλη του. Μπορούσε να αποφύγει την κίνηση με τα αυτιά. Αλλά εντάξει, ήταν ένα ξέσπασμα της στιγμής. Με τόση ένταση που είχε, λογικό!

Αυτή τη φορά δεν την… άκουσε. Ήταν πιο ψύχραιμος. Σαν πληρωμένος δολοφόνος πήρε τη μπάλα με μια αποστολή: να δώσει στην ομάδα του τη νίκη-εξιλέωση. Τα κατάφερε. Έτσι, όπως τα κατάφερε. Κι ας έκανε βήματα. Θα έπρεπε να είχαν καταλογιστεί, αλλά μέσα στην ένταση του παιχνιδιού ποιος να τα αντιληφθεί πέραν ελαχίστων; Το 99% όσων βλέπαμε το ματς χρειαστήκαμε 2-3 replays για να το αντιληφθούμε.

Δεν θα σταθούμε εκεί. Ούτε στα παράπονα του Ολυμπιακού για τη διαιτησία. Δεν καθόρισαν εκείνοι το αποτέλεσμα, αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Είναι κρίμα που από του χρόνου δεν θα απολαμβάνουμε πάνω στα παρκέ τον τεράστιο Δημήτρη Διαμαντίδη, που έδειξε για μια ακόμη φορά την κλάση και το μέταλλό του. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα ο Σπανούλης.

Είναι τελικά… κομπλεξικός στο ΟΑΚΑ ή όχι; Ήμασταν από τους πρώτους που είχαμε πει “ναι”. Μας διαψεύδει πλέον πανηγυρικά. Είναι ο άνθρωπος που έχει αλλάξει τη μπασκετική ιστορία του Ολυμπιακού. Δεν είναι η πρώτη φορά που σέρνεται στο μεγαλύτερο μέρος του ματς και μετά ξεσαλώνει. Το είχαμε δει στον ανεπανάληπτο τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Λονδίνο. Το έκανε και πέρυσι με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό της Μαδρίτης.

Είναι απίστευτος πραγματικά. Μπορεί να “σκοτώσει” την ομάδα του και μετά να την “αναστήσει” ή βέβαια και να την αφήσει “νεκρή”. Αυτός είναι. Τεράστια προσωπικότητα, μεγάλος ηγέτης και άνθρωπος που δε διστάζει να πάρει την ευθύνη πάνω του.

Το μυαλό του ώρες-ώρες μοιάζει με άβυσσο. Μπορεί να κάνει αψυχολόγητα πράγματα. Να πετάει μπάλες έξω. Να παίζει άμυνα με τα μάτια. Να μην μπορεί να συγκεντρωθεί. Όταν όμως το μάτι του… γυαλίσει δεν τον σταματάει τίποτα και κανένας…

ΥΓ: Το χειροκρότημα, χλιαρό ή όχι, είναι χειροκρότημα. Και ΜΠΡΑΒΟ σε εκείνη τη μερίδα φιλάθλων του Παναθηναϊκού που έδειξε ανθρωπιά στο δράμα του Γιώργου Πρίντεζη. Αλήθεια τι να πούμε γι’ αυτόν τον παλλίκαρο; Έχουμε ξεμείνει από λόγια!

Πηγή: superbasket.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις