Μια από τις πιο γνωστές κρητικές παροιμίες λέει πως ο «άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα, σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τονε στένει η μάντρα» κι αυτό το ξέρουν καλά στον Πλατανιά Χανίων...

Δεν το ήξεραν, διότι είναι νεοφώτιστοι στη Super League, αλλά φρόντισαν να το μάθουν μαζί με τα πρώτα μπουσουλήματα τα οποία ωστόσο τους έφταναν -μπορεί κιόλας να τους περίσσευαν- για να γίνουν από κατσικάκια, τράγοι, που δεν τους στένει η μάντρα!

Αυτό ισχύει στην κυριολεξία, διότι στη μάντρα του παλιού γηπέδου του Μάλεμε δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει ούτε ο Αττίκ, ενώ στην ανακαινισμένη μάντρα των Περιβολίων τραγουδάει, έστω και από CD, ο διαπρεπής λαουτιέρης και αοιδός Μανώλης Κονταρός!

Ο αγώνας του Πλατανιά με τον Ατρόμητο είχε όλα τα στοιχεία της ιστορικής συγκυρίας του πρώτου αγώνα μιας χανιώτικης ομάδας στην Α' Εθνική: είχε όμως κι έναν βαρύ φόρο τιμής, τον θάνατο ενός αφοσιωμένου φιλάθλου της, που σκίασε τη χαρωπή ατμόσφαιρα της εκδήλωσης...

Αναφέρομαι επίτηδες σε εκδήλωση, διότι περισσότερο από ένας ποδοσφαιρικός αγώνας αυτό ήταν ένα σουαρέ που δεν ξέρω αν συγκρίνεται με εκείνα που συνήθιζε να διοργανώνει ο Εργοτέλης, αλλά απ' ό,τι είδα είχε καλύτερο catering!

To εννοώ αυτό, διότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα έβλεπα νεαρούς να σουλατσάρουν στην εξέδρα και να προσφέρουν στους θεατές, και μάλιστα δωρεάν, τη μια σταφύλια και νεκταρίνια, την άλλη σάντουιτς και κρουασάν, ύστερα νερά, καφέδες και αναψυκτικά...

Βεβαίως τα καλύτερα έρχονται, διότι όταν με το καλό πιάσουν τα κρύα, φαντάζομαι ότι η γαλαντομία του Πλατανιά θα συμπεριλάβει στα ποδοσφαιρικά συσσίτια, οφτό, αντικριστό, αθότυρο, καλό κρασί από τα Κεραμιά και ως επιδόρπιο μια παραδοσιακή μπουγάτσα από τον Ιορδάνη, μαζί με φρέσκια τσικουδιά!

Η πρώτη ομάδα που γεύθηκε τη χανιώτικη φιλοξενία ήταν ο Ατρόμητος, απλώς εκτός από δαύτη γεύθηκε και την πίκρα των δύο χαμένων βαθμών, αλλά στη ζωή δεν μπορείς να τα 'χεις όλα...

Ο Μπάγεβιτς πάντως δεν πρέπει να έχει παράπονο διότι έφυγε από τα Περβόλια φορτωμένος με δυο δώρα που συμβολίζουν τη φιλία και την πρεπιά: ένα μαύρο σαρίκι για το κεφάλι του κι ένα μαχαίρι πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένη η μαντινάδα που λέει «έθιμο το 'χει ο Κρητικός μαχαίρι να χαρίζει σ' ανθρώπους απου τσι εκτιμά κι απου τσι ξεχωρίζει»!

Κούφια η ώρα που τ' ακούει, αλλά ελπίζω ότι ο Ατρόμητος θα συνεχίσει να μεγαλώνει ως ομάδα και δεν θα επιτρέψει ποτέ στον Ντούσκο να βγάλει το μαχαίρι από τη θήκη και (όπως γράφει στο ομώνυμο ποίημά του ο Καββαδίας) να το στρέψει στον εαυτό του!

Στις πρώτες τρεις αγωνιστικές ο Πλατανιάς δεν είναι μονάχα αήττητος, αλλά και παρθένος, υπό την έννοια ότι δεν έχει δεχθεί γκολ και βεβαίως συνδυάζει το (κοινωνικώς) τερπνόν μετά του (ποδοσφαιρικώς) ωφελίμου, συν το τηλεοπτικώς αξιοπερίεργον!

"Χαρές πανηγύρια, τηλεοράσεις" όπως είπε κάποτε ο Μαυρομμάτης, τον οποίο επικαλούμαι μετά λόγου γνώσεως, καθότι ο Μανώλης είναι γέννημα θρέμμα και (όχι απλώς άξιο, αλλά) αξιότατο τέκνο του Πλατανιά!

«Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ο ορισμός της καψούρας» μου είπε χθες το πρωί στο ραδιόφωνο του Sentra 103,3 ο Γιάννης Χατζηνιοκολάου, ο οποίος μέσα σε έναν χρόνο βρέθηκε και στις δυο πλευρές του φεγγαριού: στην τρίτη αγωνιστική του περυσινού πρωταθλήματος έφυγε άπραγος από τον ΟΦΗ και έναν χρόνο αργότερα είναι καβάλα στο χανιώτικο άλογο!

Ή, για να μην ξεφύγω από το πνεύμα της μαντινάδας του προλόγου μου, ο Χατζηνικολάου είναι καβάλα στον χανιώτικο τράγο, που δεν τονε στένει η μάντρα!

Πηγή: Goal

Πλατανιάς Superleague