Πόσο απέχει τελικά στο ποδόσφαιρο το «θάψιμο» και η ισοπέδωση από την καταξίωση και την επιβράβευση; Λίγο, πολύ λίγο κι αν κάποιος μπορεί να το επιβεβαιώσει, αυτός δεν είναι άλλος από τον Ορέστη Καρνέζη, που ακροβάτησε στο λεπτό σχοινί της συγκεκριμένης διαδρομής τους τελευταίους 21 μήνες...

Από το ναδίρ μετά την γκέλα ολκής στο φάουλ-γκολ από τα 45 μέτρα του Μίτσελ τον Φεβρουάριο του '11 (που στέρησε ένα Κύπελλο) και την περσινή αποβολή του στο 3ο λεπτό του αγώνα με τον Ατρόμητο στο ζενίθ των εξαιρετικών εμφανίσεών του τους τελευταίους 10 μήνες που τον έφεραν πολύ ψηλά στη συνείδηση των φίλων του Παναθηναϊκού και τον οδήγησαν έως την εθνική ομάδα.

Πρέπει να γυρίσει κανείς πολλά χρόνια πίσω (τουλάχιστον στην Ελλάδα) για να βρει ένα αντίστοιχα εντυπωσιακό... comeback αθλητή από την αγωνιστική κόλαση στον παράδεισο της αναγνώρισης. Ο Καρνέζης εντούτοις (με τελευταίο επίτευγμά του την απόκρουση της χρονιάς που έκανε στο φινάλε του ντέρμπι με την ΑΕΚ) το έκανε, «γυρίζοντας» με τη δουλειά του -και πολλά καντάρια υπομονής- μία κατάσταση η οποία έδειχνε, τουλάχιστον μέχρι πέρυσι, πως δεν είχε επιστροφή.

Η λέξη «υπομονή» ήταν άλλωστε το μότο που τον συνόδευε σ' όλη τη διάρκεια της έως τώρα καριέρας του, όπου οι δυσκολίες και τα εμπόδια ήταν πάντοτε μέρος της καθημερινότητας...

Αθήνα, Κέρκυρα και ΟΦΑΜ

Γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1985 στο Χαλάνδρι και πριν κλείσει τα 4 βίωσε την πρώτη μεγάλη αλλαγή της ζωής του, με την οικογενειακή μετακόμιση στην Κέρκυρα. Ηταν άλλωστε... μισός Κερκυραίος αφού η μητέρα του Αννα Αβραμιώτη είχε καταγωγή από τον Αγιο Ματθαίο (υπήρξε προ ετών πρόεδρος της Αναπτυξιακής Επιχείρησης του δήμου Κερκυραίων), ενώ ο πατέρας του Γιάννης Καρνέζης ήταν βέρος Αθηναίος. Μαζί με τον μεγαλύτερό του αδερφό Ρωμανό έδειξαν από νωρίς κλίση προς τον αθλητισμό. Ο μεγαλύτερος δεν ασχολήθηκε ενεργά με το ποδόσφαιρο, επιλέγοντας να σπουδάσει στη Γυμναστική Ακαδημία της Κομοτηνής.

Ο Ορέστης, ωστόσο, είχε κατασταλάξει από μικρός στο τι ήθελε: ποδόσφαιρο. Σε ηλικία 10 ετών γράφτηκε στα τμήματα υποδομής του ΟΦΑΜ (Ομιλος Φιλάθλων Αγ. Ματθαίου) και οι προπονητές του τον καθιέρωσαν κάτω από τα γκολπόστ λόγω ύψους. Η διέξοδός του, ωστόσο, προς ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό μέλλον δεν ήρθε μέσα από τον ΟΦΑΜ, αλλά από τις μικτές ομάδες.

Τον Ιούνιο του 2001 (στα 16 του) επιλέχθηκε μαζί με άλλα παιδιά από τις μικτές των ΕΠΣ Κέρκυρας, Αρτας, Θεσπρωτίας για ένα φιλικό κόντρα στην Εθνική Παίδων που έγινε στην Αρτα. Εκεί τον ξεχώρισε ο προπονητής του ΟΦΗ '94 (θυγατρική του ΟΦΗ που έπαιζε στη Δ' Εθνική) Γιάννης Πετράκης που εισηγήθηκε την απόκτησή του.

Το σχολείο, η μπάλα και η ταβέρνα «Αντιγόνη»

Το πρώτο διάστημα στην Κρήτη δεν ήταν εύκολο. Στα 16 του βρισκόταν μακριά από την οικογένειά του, σε ένα καινούργιο περιβάλλον, κάτι που τον έκανε να ωριμάσει πολύ πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Το πρωί σπούδαζε στο Αθλητικό Λύκειο Ηρακλείου (όπου είχε καθηγητή και τον... προπονητή του Γιάννη Πετράκη), το απόγευμα πήγαινε για προπόνηση και το βράδυ -αφού έτρωγε στην ταβέρνα «Αντιγόνη»- έφευγε για τη μικρή γκαρσονιέρα που του είχε κλείσει ο ΟΦΗ, μαζί με ένα μικρό χατζιλίκι για τα προς το ζην του μήνα.

Στα 18 του υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τον ΟΦΗ, αλλά λόγω... Σηφάκη και Δασκαλάκη οι οποίοι είχαν «καπαρώσει» τις θέσεις στην πρώτη ομάδα έμεινε για έναν χρόνο στην ομάδα Νέων. Συνέχισε να δουλεύει και να κάνει υπομονή (είπαμε η «μαγική» λέξη) και η μεγάλη ευκαιρία ήρθε τελικά (ξανά) από... αλλού. Οχι από τον ΟΦΗ (στον οποίο δεν αγωνίστηκε ούτε σε ένα επίσημο ματς), αλλά μέσω της Εθνικής Ελπίδων. Εκεί τον είδε ο παλιός τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού Γιάσμινκο Βέλιτς κι αφού τον τσέκαρε άλλες τρεις φορές σε ανύποπτο χρόνο (συγκεντρώνοντας και γνώμες γνωστών του στο Ηράκλειο) αποφάσισε να τον πάρει εντελώς αθόρυβα στον Παναθηναϊκό (έναντι 70.000 ευρώ) το καλοκαίρι του 2007, ως τρίτο πορτιέρε πίσω από τον Γκαλίνοβιτς και τον Μάλαρζ.

ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ

Οι μήνες που ακολούθησαν μετά το «εφιαλτικό» για τον Καρνέζη βράδυ της ρεβάνς Κυπέλλου με την ΑΕΚ ήταν πολύ δύσκολοι. Από τη μία έπρεπε να ξεπεράσει τον τραυματισμό του (ελάχιστοι το πίστεψαν τότε, αλλά έπαιζε όντως με θλάση στον τετρακέφαλο από το 91ο λεπτό) κι από την άλλη έπρεπε να μαζέψει τα ψυχολογικά... κομμάτια του, να πολεμήσει για να «γυρίσει» το σε βάρος του κλίμα. Το τελευταίο δεν ήταν πλέον εύκολο, αφού επί της ουσίας θα έπρεπε να ξεκινήσει υπό το... μηδέν, από τη στιγμή που το συγκεκριμένο λάθος θα τον ακολουθούσε σε ό,τι κι αν έκανε...

Το φινάλε της σεζόν 2010-11 τον έβρισκε... ξεκρέμαστο, διότι αρκετοί εντός της ομάδας θεωρούσαν πως με Τζόρβα και Κοτσόλη δεν «χωρούσε» στο τιμ των γκολκίπερ. Και πως το καλύτερο για να «σώσει» την καριέρα του θα ήταν να παίξει αλλού για να... ξεχαστεί και η φάση του Μίτσελ. Απογοητεύτηκε, αλλά συνειδητοποίησε πως εάν δεν είχε πλέον επιλογή, ίσως θα έπρεπε να «μετακομίσει».

Τον Ιούλιο του '11 ο «Ορέ» μίλησε με τον Πανιώνιο (που έψαχνε εναγωνίως τερματοφύλακα) και μάλιστα οι συζητήσεις τους έφτασαν σε πολύ προχωρημένο επίπεδο, αλλά «τσάκισαν» την τελευταία στιγμή στο οικονομικό. Ισως γιατί τελικά η μοίρα του... φυλούσε μία δεύτερη ευκαιρία στον Παναθηναϊκό. Η μεταγραφή του Τζόρβα στην Παλέρμο, λίγες μέρες πριν από την ολοκλήρωση της καλοκαιρινής περιόδου, άλλαξε τα δεδομένα. Ο Φερέιρα έκρινε πως δεν θα ήταν καλό να αποχωρήσουν οι δύο από τους τρεις γκολκίπερ της ομάδας το ίδιο καλοκαίρι (Τζόρβας, Καρνέζης), μολονότι του είχε προταθεί κι από τη διοίκηση ο ελεύθερος από τον Ολυμπιακό Βόλου Γιακούποβιτς. Προτίμησε να κρατήσει τον Καρνέζη δεύτερο, πίσω από τον Κοτσόλη και να προωθήσει ως τρίτο τον Καπίνο, για να μη «χαλάσει» τον κώδικα δουλειάς κι επικοινωνίας στο τιμ των τερματοφυλάκων.

Ο τραυματισμός του Κοτσόλη τον έφερε ξανά στην ενδεκάδα πριν από το ματς με τον Ατρόμητο, όμως μόλις στο 3ο λεπτό «προδόθηκε» από το ένστικτό του και τη λογική «...να μη φάω γκολ με οποιονδήποτε τρόπο», αποκρούοντας την μπάλα με τα χέρια εκτός περιοχής στο πλασέ του Μπρίτο. Αποβολή και επιστροφή της αμφισβήτησης για το «...αν κάνει για τον Παναθηναϊκό». Είχε έρθει η ώρα του Καπίνο. Συνέχισε να δουλεύει υπομονετικά στη σκιά πλέον του μικρού που είχε αρχίσει να «λάμπει». Ο Φερέιρα εντούτοις επειδή διέκρινε καλύτερα κάποια πράγματα αποφάσισε κάτι που για πολλούς έδειχνε «τρελό».

Στο ξεκίνημα του '12 απέσυρε τον 17χρονο τότε Καπίνο στον πάγκο (για να μην «καεί» ποδοσφαιρικά και εξωαγωνιστικά από την υπερβολική έκθεσή του στη δημοσιότητα) κι έριξε ξανά στη μάχη τον Ορέστη. Η τελευταία ευκαιρία είχε δοθεί κι ο Καρνέζης φρόντισε αυτή τη φορά να μην πεταχθεί στα σκουπίδια, γυρίζοντας ολοκληρωτικά το κλίμα μετά από εκείνη την απίθανη βραδιά της 15ης Ιανουαρίου και των 9 αποκρούσεων-φωτιά στο... παγοδρόμιο των Ιωαννίνων.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ

 

ΣΑΒΒΑΣ ΣΙΔΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

(πρώην προπονητής στις μικτές)

«Δεν μπορώ να μη χαρώ για την εξέλιξη του Ορέστη, διότι ήταν ένα παιδί που πέρασε από τα χέρια μου. Σε ηλικία 10 χρόνων, όταν ήμουν προπονητής στον ΟΦΑΜ, ερχόταν στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας με τα γάντια να είναι πιο... μεγάλα απ' αυτόν και περίμενε πίσω από το τέρμα να κάνει κι αυτός καμιά απόκρουση.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά το ματς της Μικτής με την Εθνική Νέων στην Αρτα. Είχε πιάσει και πέναλτι και μετά το ματς ήρθε στα αποδυτήρια ο κ. Πετράκης και μου είπε "θέλω να πάρω μαζί μου το κοπέλι στην Κρήτη...". Του είπα πρέπει να μιλήσουμε πρώτα με τους δικούς του. Το βράδυ συνάντησα τον πατέρα και τη μητέρα του Ορέστη. Με ρώτησαν "τι θα έκανες;" και τους είπα "...μια φορά του δίνεται η ευκαιρία, αφήστε τον να πάει". Και μπράβο τους που τον άφησαν και πολλά μπράβο και στον κ. Πετράκη που τον πρόσεχε στο Ηράκλειο σαν να ήταν παιδί του».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ

(πρώην προπονητής στις μικτές)

«Τον πήραμε στη Μικτή Παίδων της Κέρκυρας από τα 13 του και τον έβλεπες ότι ξεχώριζε από τότε. Ελεγες πως αυτός ο παίκτης θα παίξει μία μέρα. Θυμάμαι πως ήταν τρομερός στα πέναλτι. Σ' ένα ματς με την Πρέβεζα είχε πιάσει ένα κατά τη διάρκεια του αγώνα και 3 στα 4 στη διαδικασία των πέναλτι, αφήνοντάς μας όλους άφωνους. Ηταν άτυχος στο ξεκίνημά του, διότι και στον ΟΦΗ ήταν πίσω από τον Σηφάκη, ενώ στον Παναθηναϊκό είχε εκείνη τη φάση με την ΑΕΚ που τον σημάδεψε. Με τον Ορέστη μιλάω μόνο όταν συμβαίνει κάτι κι εκείνο το βράδυ, μετά το γκολ του Μίτσελ, του έστειλα ένα μήνυμα λέγοντάς του "...μην το βάλεις κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση εσύ να μην κάνεις μεγάλη καριέρα μία μέρα, διότι έχεις και τις ικανότητες και τον χαρακτήρα"».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ

(πρώην τεχνικός ΟΦΗ '94)

«Ηταν ο πρώτος παίκτης που ξεχώρισα το 2001 σ' εκείνο το φιλικό της μικτής Δυτικής Ελλάδας με την Εθνική Νέων. Ενημέρωσα τη διοίκηση, πήραμε το "ΟΚ" και τον έφερα στο Ηράκλειο μαζί με τον πατέρα του για να δει τις υποδοχές και να αποφασίσει.

Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν όλη μέρα μαζί μου. Το πρωί τον είχα μαθητή στο Αθλητικό Λύκειο Ηρακλείου και το απόγευμα στις προπονήσεις. Από τότε ο Ορέστης ήταν ένα παιδί με συγκροτημένη προσωπικότητα. Τη δεύτερη χρονιά φτάσαμε με το σχολείο στον τελικό του πανελληνίου τουρνουά που γινόταν στην Κόρινθο. Πήγαμε στα πέναλτι, όπου απέκρουσε δύο, αλλά χάσαμε και εμείς δύο. Στο 6ο δικό μας πήρε την μπάλα και μου είπε "εγώ". Και όχι μόνο το έβαλε, αλλά απέκρουσε και το άλλο μετά και πήραμε τον τίτλο. Θέλει άντερα για να το κάνεις αυτό σε ηλικία μόλις 17 χρόνων...».

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ

(πρώην γεν. αρχηγός Νέων ΟΦΗ)

«Χαίρομαι πολύ που είχε αυτή την εξέλιξη. Τον είχε φέρει στην ομάδα ο Γ. Πετράκης και μας έκανε εντύπωση το πόσο σοβαρός ήταν για την ηλικία του. Ούτε ξενύχτια ούτε τρέλες,... Ηταν απόλυτα αφοσιωμένος σ' αυτό που έκανε και όλοι μας λέγαμε πως αυτό το παιδί θα πετύχει γιατί εκτός από προσόντα έχει και το μυαλό του στο κεφάλι του.

Στον ΟΦΗ δεν έπαιξε γιατί είχε την ατυχία να πέσει στην περίοδο που είχαν ήδη βγει οι Σηφάκης και Δασκαλάκης και ήταν πιο πίσω από τους δύο. Κι ο Ορέστης ήταν όμως... σκυλί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το 2003, όταν μας είχαν ορίσει κάτι εξ αναβολής παιχνίδια με τους Νέους σε διάστημα 48 ωρών. Παρασκευή πρωί παίξαμε με τον Ακράτητο στα Λιόσια. Εφυγε για να ενταχθεί στα κλιμάκια της Εθνικής Νέων και την Κυριακή το πρωί έφυγε με ταξί από την Αθήνα για τον Πύργο για να μη χάσει το ματς με τον Πανηλειακό».

Η στήριξη στον Φερέιρα

Τον τελευταίο χρόνο ο Καρνέζης έχει έρθει πολύ πιο κοντά στον Φερέιρα. Αναγνωρίζει άλλωστε πως του έσωσε την καριέρα και γι' αυτό και ο ίδιος, ειδικά μετά το φετινό κάκιστο ξεκίνημα, φρόντισε να στηρίξει στις τοποθετήσεις του τον Πορτογάλο. Οχι για να τον «αγιοποιήσει» -διότι κατανοεί πως όπως όλοι έτσι κι εκείνος έχει κάνει λάθη- αλλά διότι η φιλοσοφία του είναι πως εξίσου μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι παίκτες. Και πάντα θα πρέπει να δίνουν το 101% στο γήπεδο...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Δύσκολα θα βρει κανείς κάτι το... εξεζητημένο στην καθημερινότητα του Καρνέζη. Κι αυτό διότι από πολύ μικρός έμαθε στο «λίγα και καλά». Μένει στη Βάρη, ενώ εδώ και πολύ καιρό έχει έναν σταθερό δεσμό με την Πετρίνα, την κοπέλα που είναι δίπλα του στις καλές και τις δύσκολες στιγμές. Για τη διατροφή του επιλέγει κυρίως την κρητική κουζίνα, ενώ όταν θα βγει θα φροντίσει να το κάνει σε μέρες που το επιτρέπει το πρόγραμμα της ομάδας (όταν έχει ρεπό την επομένη), χωρίς να προκαλεί με το ωράριο. Ως γνωστόν, ο κολλητός του στον Παναθηναϊκό ήταν ο Κώστα Κατσουράνης, ενώ τον τελευταίο χρόνο κάνει παρέα και με τον Κουίνσι.

 

ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Το αναπροσαρμοσμένο συμβόλαιο που υπέγραψε με το «τριφύλλι» ο Καρνέζης τον Δεκέμβριο του '10 κι «ενεργοποιήθηκε» στις 11 Ιανουαρίου 2011 (το τελευταίο με υπογραφή Πατέρα στην προεδρία των «πράσινων») λήγει τον Ιούνιο του 2015, ωστόσο εδώ και εβδομάδες οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού σκέφτονται να τον καλέσουν για να του προτείνουν επέκταση και βελτίωση των αποδοχών του.

Οι δε πληροφορίες αναφέρουν πως το θέμα θα μπει στην τελική του ευθεία μέσα στις επόμενες εβδομάδες (το αργότερο μέχρι τον Γενάρη), με τους «πράσινους» να του προτείνουν επέκταση της συνεργασίας τους έως το 2016, με ταυτόχρονο διπλασιασμό των απολαβών του.

Το τρέχον συμβόλαιο του «Ορέ» περιλαμβάνει απολαβές 500 χιλ. ευρώ για το σύνολο των 4,5 ετών. Φέτος προβλέπεται να πάρει 100 χιλ. ευρώ, ενώ παράλληλα στη συμφωνία περιλαμβάνονται τα εξής μπόνους:

-5.000 ευρώ για κάθε νίκη στο πρωτάθλημα (με δική του συμμετοχή)

-8.000 ευρώ για κάθε νίκη στο Γιουρόπα Λιγκ

-3.000 ευρώ για κάθε νίκη στο Κύπελλο

-50.000 ευρώ για κατάκτηση του πρωταθλήματος

-20.000 ευρώ για κατάκτηση του Κυπέλλου.

Πηγή: Goal

Καρνέζης Παναθηναϊκός Superleague