Αμάν πια. Νισάφι. Τι ακούμε πάλι; Ό,τι και τόσα χρόνια. Ότι η Ελλάδα δεν παίζει μπάλα της προκοπής. Δεν προσφέρει θέαμα. Λες, δηλαδή, κι αυτό ήταν το όπλο της τόσα χρόνια. Οι ντρίμπλες και τα τσαλιμάκια. Κι όχι η εικόνα ομάδας που βγάζει μέσα στο γήπεδο και η αυτοθυσία που δείχνει.
Μάτια έχουμε και βλέπουμε
Για μισό λεπτό, ρε παιδιά, γιατί θα τρελαθούμε τελείως. Εγώ, λοιπόν, να δεχτώ ότι η εθνική μας δεν παίζει μπάλα φοβερή. Κι έτσι είναι, δηλαδή. Τι να κάνουμε τώρα; Τυφλοί είμαστε; Μάτια έχουμε και βλέπουμε.
Με τα τρία Ρο
Μήπως, όμως, παίζει μπάλα η Βραζιλία και δεν το ξέρουμε; Εδώ πριν δυο, τρείς μέρες στο φιλικό με την Σερβία έφαγε άγρια γιούχα. Κι ας κέρδισε με 1-0. Ο κόσμος, δηλαδή, δεν έβλεπε το θέαμα που ήθελε. Δεν του άρεσε η Βραζιλία.
Ή μήπως έχει τίποτα φοβερά χαφ η Βραζιλία για να κρύβεται το τόπι όπως παλιά; Όλα τα ποντάρει στην επίθεση. Και κυρίως στον Νεϊμάρ και τον Χουλκ. Αυτή η Βραζιλία, δηλαδή, δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα του 2002 που οι αντίπαλοι έχαναν τα αυγά και τα καλάθια. Έχει σήμερα Ρονάλντο στα ντουζένια του; Έχει Ριβάλντο; Έχει Ροναλντίνιο; Τα «τρία Ρο» που λέγαμε το 2002.
Τους ξενερώνει συνήθως
Ή μήπως μας έχει μαγέψει η Αργεντινή; Από παικταράδες άλλο τίποτα. Με πρώτο και καλύτερο τον Μέσι. Από μπάλα μέσα στο γήπεδο η εθνική, λίγα πράγματα. Συνήθως ξενερώνει κι αυτούς που την γουστάρουν.
Με δέηση
Όσο για Γερμανία, Αγγλία και Ιταλία, ας το αφήσουμε καλύτερα. Χρόνια έχουν να παρουσιάσουν φοβερό θέαμα. Ειδικά οι δυο τελευταίες. Η Πορτογαλία έχει μόνο τον Κριστιάνο αλλά από εκεί και πέρα δεν παίζει κανένα σπουδαίο ποδόσφαιρο, η Ισπανία έχει τόσους παίκτες κατάκοπους πλέον, η Γαλλία για να περάσει σε μεγάλη διοργάνωση πρέπει πλέον να κάνει δέηση ο Πλατινί. Εκτός κι αν σκότωσε το θηρίο της Τζαμάικα με 8-0 στο φιλικό και καθάρισε.
Με 1-0
Θέλω να πω ότι αν έχουμε δει τα τελευταία χρόνια λίγη μπαλίτσα σε επίπεδο εθνικών ομάδων είναι κυρίως από την Ισπανία. Μέχρι εκεί, όμως. Δεν είναι ότι όλοι οι άλλοι βγάζουν μάτια και μόνο η Εθνική Ελλάδας κοιτάει πώς θα πάρει το ματς με 1-0.
Το λέω όχι γιατί είναι κακό να έχουμε απαιτήσεις, αφού κι εγώ κάνω συνέχεια την κριτική μου, αλλά για να μην έχουμε υπερβολικές και μερικές φορές άδικες απαιτήσεις. Εδώ άλλες εθνικές έχουν τόσους φοβερούς παικταράδες και δεν παίζουν μπάλα. Πώς να το καταφέρει η Ελλάδα, ρε παιδιά; Εύκολο είναι μ’ αυτούς τους παίκτες; Ή μήπως έχουμε Μέσι και Κριστιάνο για να περιμένουμε να βάλει η ομάδα στο μουντιάλ από τέσσερα γκολ σε κάθε ματς;