Ο Δημήτρης Ευαγγελάτος γράφει για τον ΟΦΗ που προσπαθεί να φτιάξει ο Γκατούζο, με αφορμή τη νίκη στη Λεωφόρο...
Ο Τζενάρο Γκατούζο, ίσως ο πιο εργατικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του κάλτσιο, είχε κάνει κάποτε την εξής εκπληκτική αυτοσαρκαστική δήλωση ως επίδειξη αυτογνωσίας και μετριοφροσύνης: «Ωρες ώρες βλέπω τον Πίρλο στις προπονήσεις (σ.σ. της Μίλαν) και απορώ πώς έγινα ποδοσφαιριστής!». Κι όμως με την εργατικότητα που τον διέκρινε, με περίσσιο τσαμπουκά, με πολλή τόλμη, δυναμισμό, επιμονή, αγωνιστικότητα και ενίοτε σκληρότητα ο Γκατούζο έφτασε να είναι ένας πανάξιος πρωταθλητής κόσμου του 2006 με την Ιταλία κι ένας πρωταθλητής Ευρώπης με την Μίλαν. Κυρίως κατάφερε να γίνει ακριβώς αυτό (το μότο) που εκείνος και ο Ιντζάγκι πρέσβευαν στις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές της Μίλαν: ότι μπορεί να μην ξέρεις καντάρια μπάλα, αλλά αν χύσεις κιλά ιδρώτα μπορεί κάποτε να γίνεις πρωταθλητής και σίγουρα κάποτε θα γίνεις αγαπητός στην κερκίδα των οπαδών της ομάδας σου. Και είναι επίσης σίγουρο ότι ταυτοχρόνως δεν θα γίνεις... καθόλου αγαπητός στην εξέδρα των αντιπάλων, όπως δεν έγινε αγαπητός ο προπονητής Γκατούζο στους φίλους του ΠΑΟ, με τους οποίους σε κάποια
φάση του ματς ήρθε έως και σε απευθείας λογομαχία.
Ο προπονητής Γκατούζο είναι -τουλάχιστον έως τώρα- σαφώς μικρότερου βεληνεκούς και πρεστίζ από τον ποδοσφαιριστή Γκατούζο. Κοιτάζοντας όμως πίσω από την εμφάνιση του ΟΦΗ στο ματς με τον Παναθηναϊκό βρίσκει κανείς μερικά κοινά χαρακτηριστικά. Ο ΟΦΗ έπαιξε στη Λεωφόρο χωρίς αυταπάτες: ήξερε τι είναι, ήξερε τι δεν είναι, ήξερε ότι δεν έπρεπε να παίξει ανοιχτά, ήξερε ότι δεν μπορούσε (γιατί δεν είχε τα υλικά) να παίξει περίτεχνα,ήξερε ότι έπρεπε να παίξει μόνο σφιχτά, δυναμικά, γεροδεμένα, τσαμπουκαλεμένα, με ρεαλισμό, αυτογνωσία και με πολλή σκοπιμότητα. Η οποία σκοπιμότητα βέβαια στο φινάλε ήταν υπερβολική με τις πολλές και κουραστικές για τον θεατή καθυστερήσεις, κάτι που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο προπονητής.
Στο τέλος τέλος όμως το... ροζ φύλλο, που λέμε και στο μπάσκετ, είναι προς τη μεριά του Ιταλού (Γκατούζο) κι όχι προς την μεριά του Ελληνα (Αναστασίου). Καλή ώρα, ένας άλλος Ιταλός (Ρανιέρι) ίσως να πρέπει να αποκτήσει λίγη από την σκληρότητα του χαρακτήρα του Γκατούζο, για να ορθοποδήσει, διότι στην Ελλάδα αν φέρεσαι μόνο με το γάντι, στο τέλος τέλος θα σου γυρίσει μπούμερανγκ. Στο ξεκίνημά του στην χώρα μας, ο κόουτς Τζενάρο έχασε τις εντυπώσεις με την βροντερή κατά πάντων συνέντευξη Τύπου, κατά την οποία μίλησε και... γαλλικά εκτός από αγγλικά και ιταλικά. Τώρα πια, όμως, διώχνοντας σιγά σιγά το άγχος του πρωτάρη (στη Σούπερ Λίγκα), επιχειρεί να δώσει στην ομάδα του την σιδερένια πυγμή που είχε ως ποδοσφαιριστής. Αυτός ο ΟΦΗ, ο κυνικός και απολύτως ρεαλιστής ΟΦΗ, μπορεί να έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα στην φετινή Σούπερ Λίγκα, δηλαδή σε ένα πρωτάθλημα όπου όλοι (παράγοντες, προπονητές και παίκτες) κρίνονται βδομάδα με βδομάδα αποκλειστικά και μόνο από τα αποτελέσματα. Σε αυτό λοιπόν το πρωτάθλημα (σε αντίθεση με το ελβετικό που ήταν πολύ soft για τα δεδομένα του) ο Γκατούζο έχει όλα τα φόντα/εχέγγυα για να προχωρήσει. Δεν αποκλείεται, ερχόμενος εδώ, να βρήκε (χωρίς να προλάβει ούτε ο ίδιος να το αντιληφθεί) την δική του γη της επαγγελίας...
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις