Γράφει ο Κώστας Καίσαρης.

Ούτε είμαι υπέρ της θεωρίας του ηλεκτροσόκ στο ποδόσφαιρο. Οι ομάδες φτιάχνονται και πάνε μπροστά με τη δουλειά. Οχι με το στόμα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, μιλάμε για μπάλα. Πόλεμος 90 λεπτών γίνεται σε κάθε παιχνίδι.

Κι ο προπονητής είναι ο στρατηγός. Δεν είναι ο Μεγαλέξανδρος να καβαλήσει τον Βουκεφάλα και να μπει πρώτος στη μάχη, αλλά μετέχει ενεργά σ' αυτήν. Δεν λέμε να είναι Γιώργος Δώνης, που σε κάθε φάση πλακώνεται στα γαμοσταυρίδια, αλλά δεν είναι δυνατόν να κάθεται σταυροπόδι στον πάγκο με το ένα πόδι απάνω στο άλλο. Λες κι έχει πάρει Λεξοτανίλ κι είναι έτοιμος για ύπνο. Λες και δεν είναι σε γήπεδο, αλλά σε πλανητάριο και κοιτάει τους γαλαξίες και τ' αστέρια.

Ούτε μια φορά να σηκωθεί από τον πάγκο ούτε μια φορά να νευριάσει ούτε μια φορά ν' ανοίξει το στόμα του. Ξυρισμένος κόντρα, κούρεμα με την ψιλή, μαύρη κουστουμιά κουλ-γουλ και άσπρο πουκάμισο. Λες και βλέπεις μετρ στα μπουζούκια. Σοβαρός, αξιοσέβαστος, πάντα έτοιμος να σε εξυπηρετήσει και να δώσει λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Λέγανε γι' αυτόν τον Μπάκε ότι ήτανε σαν τοτέμ στον πάγκο.

Αυτός τουλάχιστον ήτανε Σουηδός. Εκεί το ποδόσφαιρο το έχουνε σαν σωματική και φυσική άσκηση. Ο πρωταθλητισμός είναι άγνωστη λέξη. Ο Φερέιρα, αντίθετα, είναι κωλοπετσωμένος. Στην Πόρτο έχει δουλέψει και ξέρει ότι η χολή του προπονητή σπάει παιχνίδι με παιχνίδι. Η εικόνα του όμως στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι ανθρώπου που βαριέται. Οταν κοιτάει το ρολόι, δεν βλέπει πόσα λεπτά θέλει να τελειώσει το παιχνίδι. Στην ημερομηνία πέφτει το μάτι του, για να δει πόσες μέρες μένουνε ακόμα για να σηκωθεί και να φύγει.

Λες και κάνει αγγαρεία. Λες και τον έχουνε τιμωρήσει με καταναγκαστικά έργα. Λέγεται γι' αυτόν που πέφτει θύμα ατυχήματος ότι βρέθηκε σε λάθος θέση στο λάθος χρόνο. Για τον Φερέιρα μπορείς να πεις ότι ήταν ο πλέον ακατάλληλος για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στον Παναθηναϊκό. Σε μια ομάδα που χρειαζότανε ταρακούνημα και σφίξιμο στα λουριά, πήγανε και βρήκανε τον Μορφέα της Πορτογαλίας.

Πηγή: Goal

Φερέιρα Παναθηναϊκός Superleague