Στον κόσμο του ο Φερέιρα...

Γράφει ο Βασίλης Παπαθεοδώρου.

Το μεγαλύτερο αβαντάζ κάθε καλού ξένου προπονητή είναι ακριβώς αυτό. Ότι είναι ξένος. Δεν ξέρει τη γλώσσα, δεν καταλαβαίνει τι γράφεται, τι ακούγεται. Αν είναι έξυπνος και έχει ικανότητες, τότε το να ζει στον κόσμο του και όχι στον... κόσμο των Ελλήνων οπαδών, είναι ό,τι καλύτερο.

Ο Ομπράντοβιτς θα αποτελεί το πιο διαχρονικό παράδειγμα ever. Αν ήταν Έλληνας ή μάθαινε ελληνικά, θα είχε αλλοιωθεί έστω και λίγο. Δεν διαβάζει site ή εφημερίδες, δεν ρωτάει για να μάθει πέρα από τα βασικά.

Επόμενο παράδειγμα ο Βαλβέρδε. Κάνει τα δικά του. Καλώς ή κακώς, δεν αφουγκράζεται τον κόσμο, εφαρμόζει το δικό του σύστημα, έχει τις δικές του επιλογές και τέρμα. Δεν δίνει λογαριασμό πουθενά εκτός από το αποτέλεσμα. Όταν όλοι έβριζαν για τον Φουστέρ, όταν όλοι φώναζαν γιατί ο μπασκετικός Παναθηναϊκός πάει χωρίς σέντερ ή κάποτε χωρίς Αμερικανούς ΝΒΑερ, εκείνοι τραβούσαν τη δική τους ρότα. Ποιος δικαιώθηκε, ξέρουμε όλοι πια.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr