Τρία γκολ, τρία δοκάρια και μερικές ακόμα καλές ευκαιρίες δεν είναι καθόλου κακός απολογισμός για τον Παναθηναϊκό στο χθεσινό ματς με τα Γιάννενα.

Από πλευράς στατιστικής, τουλάχιστον, όλα δείχνουν ΟΚ Ασχέτως του ότι οι «πράσινοι» θα δεινοπαθήσουν αν συνεχίσουν να προσφέρουν στον αντίπαλο γκολ-δώρα, όπως αυτό που χάρισε ο Βύντρα στον Μπακαγιόκο. Και ανά πάσα στιγμή έχουν τη μαγική ικανότητα να τον ξαναβάζουν στο παιχνίδι μόνοι τους.

Υπό αυτή την έννοια μπορεί τα τρία γκολ και η συνολική προσπάθεια να μην αποδεικνύονταν αρκετά, αν στην ενδεκάδα του δεν υπήρχε ο ποδοσφαιριστής με την ποιότητα του Λέτο. Στη χώρα μας το έχουμε παραδυσκολέψει το ποδόσφαιρο με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των ειδικών, που έχουν «ακουμπήσει» και τη χρησιμότητα του Αργεντινού μπαλαδόρου.

Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να επιχειρηματολογήσω για το αν είναι ή όχι ξεπερασμένος για το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά για τον Λέτο είναι ότι αποτελεί έναν από τους λόγους για να δει κανείς ευχάριστα τον Παναθηναϊκό. Αυτό μου αρκεί στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε και για τους «πράσινους» και για το ποδόσφαιρό μας συνολικά.

Ενας Λέτο που για το φετινό Παναθηναϊκό δεν μπορεί να θεωρηθεί ένας καλός παίκτης στο αριστερό του άκρο, αλλά ένας ηγέτης σε ελεύθερο ρόλο. Ειδικά μετά το σοβαρό τραυματισμό του Σωτήρη Νίνη, αλλά και την απώλεια του Χριστοδουλόπουλου.

Ενας Λέτο όπως τον είδαμε να αγωνίζεται χθες το βράδυ, χωρίς το βαρετό καθήκον να καλύπτει συγκεκριμένο χώρο στο γήπεδο, αλλά να μπορεί να κινείται ελεύθερα. Και πρώτα να σημαδεύει το δοκάρι του Κηπουρού και στη δεύτερη ευκαιρία λίγο μετά να το βελτιώνει και να πετυχαίνει το πιο ωραίο γκολ της βραδιάς. Γκολ με την προσωπική του σφραγίδα.

Ενας Λέτο που δεν ήταν μονότονα, αλλά εναλλασσόμενα ατομιστής. Πότε αποφάσιζε να κρατάει την μπάλα, πότε αποφάσιζε να παίζει και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι ο ποδοσφαιριστής που θα αποτελέσει βαρόμετρο για το φετινό Παναθηναϊκό. Και που αποτελεί πλέον το σημαντικότερο περιουσιακό του στοιχείο.

Ενας Παναθηναϊκός που ακόμα δεν πείθει ως ομάδα, αλλά πείθει ότι έχει περιθώρια βελτίωσης. Ενα πράγμα σαν τον Ανδρέα Βγενόπουλο! Δεν μπορεί να πείσει κανέναν οπαδό του Παναθηναϊκού ότι σκοπεύει να ασχοληθεί σοβαρά στη μετά Τζίγγερ εποχή, αλλά έχει καταφέρει να πείσει τους πάντες ότι έχει τη λύση για την επόμενη μέρα...

Πηγή: Goal