Πιστεύω όμως ότι συμφέρον του είναι να τον πουλήσει αφού προηγουμένως οδηγήσει τους Τούρκους σε ένα χαρτοπαικτικό «all in», αν πραγματικά θέλουν να τον αποκτήσουν.
Αν ο Ολυμπιακός θέλει να το παίξει δύσκολος στη Φενέρ για τον Τζιμπούρ, το καταλαβαίνω απόλυτα. Οι Τούρκοι έχουν λεφτά να δώσουν και από τη στιγμή που έρχονται και ζητάνε το βασικό φορ των πρωταθλητών, είναι φυσιολογικό να υποστούν τα ανάλογα «καψόνια». Ετσι γίνεται στο ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον όταν εμφανίζεται κάποιος που θέλει να αγοράσει ένα σημαντικό εργαλείο από έναν άλλο, ο οποίος δεν έχει μεγάλη ανάγκη να πουλήσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις και η τιμή του ποδοσφαιριστή ανεβαίνει αλλά και οι περισσότερες δυσκολίες πέφτουν στις πλάτες του υποψήφιου αγοραστή.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχει την πολυτέλεια να περιμένει να δει τις προθέσεις των Τούρκων και να παίξει το παιχνίδι του χωρίς να έχει τίποτε να χάσει. Που σημαίνει το εξής: είτε θα πάρει πολλά χρήματα πουλώντας έναν ποδοσφαιριστή που τον απέκτησε τσάμπα είτε θα κρατήσει τον βασικό επιθετικό του. Αρα, χαμένος δεν πρόκειται να βγει ό,τι ζαριά και αν έρθει.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η βιτρίνα. Η άλλη είναι εκείνο που πραγματικά πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός. Πρέπει να πει «ναι» σε μια καλή πρόταση ή θα ήταν καλύτερα να κρατήσει τον Τζιμπούρ, με το σκεπτικό ότι φέτος έχει την ευκαιρία να προχωρήσει μακριά στο Europa League; Δύσκολη η απόφαση. «Πούλα και μετάνιωνε», λέει ο σοφός λαός αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο τι πρέπει να γίνει.
Αν θέλει βέβαια ο Ολυμπιακός, τον Τζιμπούρ μπορεί να τον πουλήσει και το ερχόμενο καλοκαίρι. Από την άλλη όμως, ποιος εγγυάται ότι οι Τούρκοι δεν θα έχουν βρει κάτι καλύτερο τους επόμενους μήνες; Με όλα αυτά κατά νου, πιστεύω ότι η «ερυθρόλευκη» ΠΑΕ πρέπει να αποδεχθεί την «καλή πρόταση», αν αυτή γίνει τελικώς. Ο Τζιμπούρ είναι πολύ καλός επιθετικός αλλά επ’ ουδενί αναντικατάστατος και λίγοι θα είναι εκείνοι που θα κλάψουν αν φύγει για την Τουρκία.
Αν τώρα μέσα σε αυτούς τους «λίγους» είναι και ο Βαλβέρδε, το πράγμα αλλάζει. Του πήραν οι Τούρκοι τον Ριέρα το περασμένο καλοκαίρι, λίγο προτού αρχίσει το Champions League. Να του ξαναπάρουν βασικό παίκτη λίγο πριν από τις υποχρεώσεις στον έτερο ευρωπαϊκό θεσμό, ίσως πάει πολύ. Κατανοητό, αλλά προέχει το συμφέρον του Ολυμπιακού.
Και το μακροπρόθεσμο συμφέρον του συλλόγου (όπως έγινε και με τον Ριέρα) είναι να πουλήσει τώρα τον Αλγερινό και στη συνέχεια να χτυπήσει δυνατά τον Κακουτά, ο οποίος δείχνει καλή περίπτωση τόσο για το σήμερα αλλά και για το αύριο. Και όπως έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ευρώπη μετά την πώληση του Ριέρα, το ίδιο μπορεί να επαναλάβει, μέσα στην ίδια σεζόν – και χωρίς τον Τζιμπούρ.
Πηγή: Εξέδρα