Την καρατόμηση δύο ανθρώπων οι οποίοι στην κοινωνία των διαιτητών και των παραγόντων είχαν (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) την ταμπέλα του «δεν μασάω»: Κύρος Βασσάρας, Πέτρος Κωνσταντινέας. Και μάλιστα, με διπλό «χτύπημα» στον φούρνο του δεύτερου, όχι βεβαίως τόσο… τρομοκρατικό όσο το προπέρσινο στον Βασσάρα…

Δεν ανήκω, όμως στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν ότι ο τίτλος χάθηκε μέσα σε 14 ημέρες για τον Παναθηναϊκό για εξωαγωνιστικούς λόγους όταν είχε φτάσει αγκομαχώντας μετά τα εξ’ αναβολής (1-0 με τα χίλια ζόρια) στο +5 από τους Ερυθρόλευκους. Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν ότι ο Παναθηναϊκός που τόσα πολλά είχε αντέξει μετά τους αποκλεισμούς από την Ευρώπη, έχασε τον τίτλο ΒΑΣΙΚΑ λόγω της ανισορροπίας που προκλήθηκε σταδιακά μετά την απώλεια του Λέτο.

Είχα αναφερθεί και στο παρελθόν στους λόγους για τους οποίους ο εφετινός Λέτο ήταν για τον Παναθηναϊκό πολυτιμότερος και πιο κομβικός από τον Σισέ του 2009 και του 2010 που είχε δίπλα του ΚΑΙ τον Λέτο ΚΑΙ τον Ζιλμπέρτο ΚΑΙ τον Σάλπι ΚΑΙ τον Κατσουράνη ΚΑΙ τον Νίνη (ΚΑΙ τον Λάζαρο…).

Ο εφετινός Παναθηναϊκός, ας το σκεφτούμε λίγο, ήταν ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Ενας θαυμάσιος νεωτερισμός του Φερέιρα, ο οποίος κυρίως με πολύ μπλα – μπλα και δευτερευόντως με ένα φαινομενικά σύνθετο, αλλά ουσιαστικά απλό πλάνο, κατόρθωσε να πάρει το περισσότερο που μπορούσε από την πεντάδα Λέτο – Ζέκα – Κουίνσι – Κλέιτον – Κατσουράνη.
Ολοι αυτοί που τώρα λένε ανόητα «πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τον Παναθηναϊκό χωρίς σέντερ φορ» δεν ήξεραν ούτε ποιος… είναι ο Τοτσέ, ούτε… πού είναι ο Πετρόπουλος, όταν στον πρώτο γύρο η συγκεκριμένη πεντάδα κεντούσε και χόρευε σε διαφορετικό στυλ τις Κυριακές…

Ο Λέτο δεν ήταν μόνο ο σκόρερ, όπως ο Σισέ. Ηταν ο συνδετικός κρίκος μιας ομάδας που βασιζόταν στο σύνολο. Οχι ο Νο1 μιας ομάδας που δούλευε για να τα στάζει ο Σισέ. Ηταν και ο πασέρ. Ηταν και ο παίκτης με τα περισσότερα κερδισμένα φάουλ και πέναλτι. Ηταν ακόμα – ακόμα ο εκτελεστής των «στημένων». Περισσότερο απ΄ όλα: στα αποδυτήρια ήταν ένας απ΄ όλους, ίσος με όλους, όχι ο ΕΝΑΣ και ΜΕΓΑΣ Τζιμπρίλ, του οποίου η συμπεριφορά πολλές φορές προκαλούσε σιωπηρές μουρμούρες. Ο Αργεντινός ήταν ο ενσαρκωτής της «βελούδινης επανάστασης» του Παναθηναϊκού, η οποία διακόπηκε βιαίως.
Οχι την Κυριακή, από μια χούφτα αστείους που νομίζουν ότι με τις μολότοφ έκαναν τη… μούρη κρέας στους αστυνομικούς, την κυβέρνηση και το «σύστημα» (όποιοι θεωρούν ότι πρόκειται για ενδοπαναθηναϊκά «βαλτούς» ή «εξωπαναθηναϊκά» εχθρούς, sorry, έχω διαφορετική γνώμη…).

Με τον Λέτο ο Παναθηναϊκός είχε ηττηθεί μια φορά, κι αυτή λόγω έπαρσης (που έλεγε για τα παλικάρια ο Αγγελος…), στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Χωρίς αυτόν, σταδιακά κατέρρευσε. Λογικό από τη μια το πλάνο του Φερέιρα να το… ρίξει πια στο 1-0 με Σιμάο – Βιτόλο και «πάμε γερά», αλλά τα έχουμε ξαναπεί: μόνο δύο ομάδες με την καλύτερη επίθεση ΔΕΝ πήραν πρωτάθλημα την τελευταία 15ετία στην Ελλάδα: ο στημένος από παντού Παναθηναϊκός του Γιάννη Κυράστα (1999-2000), την εποχή που όλοι πλην Ολυμπιακού και Αιγάλεω πήγαιναν να απαυτωθούν και η ΑΕΚ του Ρίμπο που το έχασε στα χαρτιά λόγω Βάλνερ το 2008…
Πού είδε την απώλεια του πρωταθλήματος ο Λέτο; Εδώ, στην Μπολόνια.

Στο εξειδικευμένο αθλητικό κέντρο για τη θεραπεία και την αποκατάσταση τραυματισμών στα γόνατα, το οποίο έχουν επισκεφτεί δεκάδες παίκτες του Καμπιονάτο, με κορυφαίο όλων τον Ρομπέρτο Μπάτζιο. Εκεί όπου είχε πάει ο Εκι Γκονζάλες. Εκεί όπου έγινε καλά εφέτος ο Μιχάλης Σηφάκης. Εκεί όπου (το καλοκαίρι) έκανε θεραπεία μετά από απλό «καθαρισμό» ο Δημήτρης Παπαδόπουλος. Κάθε μέρα παρέα με έναν Ελληνα ο «sebaleto»! Αυτόν. Εναν επιστήμονα που έχει δίπλα του κάθε μέρα.

Πάει καλά ο Σεμπαστιάν που… δεν έπαιζε διότι είχε πρόβλημα στην τσέπη, σύμφωνα με τα κατακόκκινα παπαγαλάκια που εξευτέλισαν για πολλοστή φορά αυτό που ονομάζεται πλέον «ελληνική αθλητικογραφία».
Την προηγούμενη εβδομάδα με πισίνα, ποδήλατο, γυμναστήριο, τούτη την εβδομάδα με λίγα περισσότερα βάρη. Αλλά είναι ακόμη στην αρχή! Η σεζόν, ούτως ή άλλως έχει ήδη τελειώσει για τον Σεμπαστιάν. Ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές είναι οι πιθανότητες να τον ξαναδούμε στα πλέι οφ. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί.

Λιγότεροι έχουν καταλάβει ότι αν δεν γίνει κάτι εξωπραγματικό, μάλλον δεν θα τον ξαναδούμε ποτέ με την πράσινη φανέλα…

Πηγή: theinsiders.gr

Λέτο Παναθηναϊκός Superleague