Κάποτε στη Λιμόζ...

Η αυλαία του Ευρωμπάσκετ ανοίγει σε λίγες ώρες και ο Βασίλης Σκουντής που έμεινε πίσω για να φυλάει τα ...γυναικόπαιδα, γυρίζει 28 χρόνια πίσω και θυμάται το πρώτο σκίρτημα, αλλά και το πρώτο σιχτίρισμα!
 

Το ότι γερνάω είναι γεγονός, απλώς εκτός από τη μαμά μου (όπως το τραγουδούσε η Τσανακλίδου) το εκμυστηρεύομαι και σε εσάς, με την ελπίδα ότι δεν θα με πάρετε στο ψιλό, ούτε θα υποψιαστείτε ότι τα 'χω χαμένα. Μου έχει κοστίσει βεβαίως η απουσία μου από αυτή την αποστολή της εθνικής ομάδας, που συμβαίνει για πρώτη φορά από το 1983 και εντεύθεν και δεν έχει να κάνει με τον ματαιόδοξο φόβο μου ότι θα χαλάσω το σερί μου, αλλά με τον διακαή πόθο μου να είμαι εκεί. Αλλά, διάβολε, ο θεός είναι μεγάλος και πιστεύω ότι θα με ελεήσει κι εμένα, τον δούλο Του...

Πρωτοπήγα σε Ευρωμπάσκετ πριν από 28 χρόνια κι αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη (σε διάρκεια και σημασία) αποστολή της ζωής μου. Στη Λιμόζ με τις πορσελάνες της και στη Ναντ που εκείνες τις μέρες βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου στο ποδόσφαιρο. Α, υπάρχει κι άλλη ποδοσφαιρική συνάρτηση σε αυτή την ιστορία, διότι το Ευρωμπάσκετ άρχιζε μια μέρα μετά τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στο Αμβούργο και στη Γιουβέντους, στο ΟΑΚΑ...

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις