Στα μπετά ο ΠΑΟ, όταν έρθει και ο φορ θα… - Ξέρει πώς να φτιάξει αυτόν ο Λουτσέσκου!

Το πιο δύσκολο πράγμα για έναν πιτσιρίκο αθλητή είναι να διαχειριστεί την ξαφνική διασημότητα. Να κουλαντρίσει τους ύμνους και το παραλήρημα των δημοσιογράφων, των φιλάθλων, των μανατζαραίων.

Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που το καταφέρνει, ενώ συνήθως αγχώνεται και στρεσάρεται υπερβολικά. Βουνό του μοιάζει η υποχρέωση να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις και στις ελπίδες που του έχουν φορτώσει. Και κάπως έτσι καταλήγει να κατεβαίνει φοβισμένος και μπουρδουκλωμένος στα κάθε είδους γήπεδα και να χάνει τη φρεσκάδα του, την ορμητικότητά του, τη φούρια του.
 
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνο του Στέφανου Τσιτσιπά που έκατσε στο σβέρκο του ένα ολόκληρο έθνος και τον τσάκισε τον δόλιο. Αλλά μιας και μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι για τένις, θα πάω σε κάτι πιο κοντινό. Στον Λημνιό του ΠΑΟΚ, που σπεύσαμε όλοι να τον βαφτίσουμε παίκτη πολλών εκατομμυρίων. Και είναι, εγώ θα επιμείνω, αλλά πλέον συμπεριφέρεται σαν ζαλισμένο κοτόπουλο. Έτσι όπως φορτώθηκε με το βάρος της δημοσιότητας, μοιάζει σαν να σκέπτεται πριν πασάρει, πριν τριπλάρει, πριν μπουκάρει, πριν σουτάρει. Και σ’ αυτό το μισό δευτερόλεπτο της σκέψης, προλαβαίνει ο αμυντικός να του πάρει τη μπουκιά απ’ το στόμα. Καλά να είναι το παιδί, έξυπνος είναι ο Λουτσέσκου και θα τον συνεφέρει…

Χθες όμως έπαιζε ο Παναθηναϊκός, δεν έπαιζε ο Δικέφαλος του Βορρά. Και τα βλέμματα όλα στο γήπεδο, ήταν καρφωμένα στο καινούριο πουλέν των πράσινων, στον Μπουζούκη. Στο βλαστάρι που έβγαλε μάτια την περασμένη Κυριακή και περιμέναμε πλέον όλοι αν θα κατάφερνε να μας εντυπωσιάσει για δεύτερο αγώνα στη σειρά. Μην ξεχνάμε ότι με τη διασημότητα ο πιτσιρίκος χάνει και το στοιχείο του αιφνιδιασμού, μιας και τον ξέρουν οι αντίπαλοι και τον περιμένουν. Ιδίως το γατάκι το μικρό το περιμένουν δυο φορές και με πολύ πιο άγριες διαθέσεις, γιατί άλλο είναι να σε ρεζιλέψει ο Κριστιάνο Ρονάλντο και άλλο το εικοσάχρονο.   

Οπότε; Οπότε ο Μπουζούκης ήταν Σκωτσέζικο ντους στη χθεσινή συνάντηση. Μια ζεστο, με την ασύλληπτη σουτάρα του έξω απ’ την περιοχή στο πρώτο γκολ των πράσινων και μια κρύο, με τη διαρκή φλυαρία του γύρω από τη σέντρα συν μια χαζά από χαζά μαρκαρίσματα που παραλίγο να κοστίσουν στην ομάδα του. Κι αν νόμιζε ότι θα πέρναγε από την Τεννέ η κομπίνα όπου τραβιέται αυτός δεξιά στη γραμμή για να μαζέψει κόσμο και φεύγει αριστερά ο Χατζηγιοβάννης, καλά ξεμπερδέματα. Ο Ράσταβατς στην Ξάνθη το κατάπιε αμάσητο, αλλά ο προπονητής της Λαμίας δεν είναι τόσο χάπατο. Ώσπου ήρθε αυτός ο τρυποκάρυδος ο Εμμανουηλίδης κι έλυσε το γόρδιο δεσμό. Και πήρε ανάσα ο Δώνης, γιατί αν έφτανε στο ογδοντατόσο με ένα-ένα, δεν θα ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα, που πρέπει να αφήνει απολύτως ευχαριστημένο, για να μην πω ενθουσιασμένο τον ΠΑΟ. Στα μπετά είναι ακόμη η ομάδα του Δώνη, από μέρα σε μέρα οικοδομείται και μην ξεχνάμε ότι ο μεγάλος, ο σπουδαίος, ο αποτελεσματικός σέντερ φορ δεν έχει αποκτηθεί. Ως την άγια εκείνη ημέρα λοιπόν όπου θα κάνει την εμφάνισή του, αρκεί στους πράσινους να κερδίζουν, έστω και αγωνιωδώς τους συναγωνιστές τους για τη σωτηρία. Υπομονή κι ουρανός θα γίνει πιο γαλανός, που λέει και το τραγούδι!

Υ.Γ. 1: Τι παιχταράς θα γινόταν αυτός ο Θανάσης Καραγκούνης, αν δεν είχε τόσους και τόσους τραυματισμούς; Από την ώρα που βγήκε κατέρρευσε επιθετικά η Λαμία. Ο Μπαράλες, από την άλλη, μάλλον το ΄σωσε το λαδάκι του.

Y.Γ. 2: Υπενθυμίζω ότι ο Άρης έριξε τρία εκτός έδρας στη Λαμία την περασμένη Δευτέρα.

Υ.Γ. 3: Όσο είμαι εγώ δίμετρη ξανθιά, άλλο τόσο είναι έδρα το ΟΑΚΑ…