Το σημερινό το παιχνίδι λοιπόν, μου θύμισε τον τελευταίο αγώνα του ημίθεου Τεόφιλο Στίβενσον σε Ολυμπιακούς αγώνες, στη Μόσχα, το 1980, κόντρα στον Σοβιετικό πυγμάχο Πιοτρ Ζάεφ. Όπου τον κοπανάει ο Ζάεφ από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό του αγώνα και του ορμάει και του την πέφτει και τον μουντάρει που θα έλεγε και ο Αλέ. Και ο Στίβενσον τον αντιμετωπίζει με ένα μπλαζέ υφάκι του στυλ «σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να σε βγάλω νοκ άουτ και να σε ρεζιλέψω». Τον είχα δει τον αγώνα σε απευθείας μετάδοση, πιτσιρικάς ων, και νόμιζα ότι ο Ζάεφ τα είχε πάει μια χαρά και τον είχε κοντράρει στα ίσα τον Κουβανό. Αλλά τον έχασε φυσικά τον αγώνα στα σημεία, τέσσερα προς ένα, τιμητικά δεν λέω, αλλά με διαφορά μεγάλη. Γιατί κατάλαβαν πολύ καλά οι κριτές ότι ώρα ήθελε τον μακέλευε ο Τεόφιλο τον Πιότρ…

Όπως σήμερα ότι ώρα ήθελε τον μακέλευε τον Παναθηναϊκό ο ΠΑΟΚ. Πράγμα που γνώριζε από πριν και το γνώριζε πάρα πολύ καλά ο Δώνης, γι’ αυτό και ξεκίνησε με τρία στόπερ μπας και τον μπλοκάρει τον Δικέφαλο του Βορά, σε φάση Άρης του Παντελίδη κι έτσι. Μόνο που ο Άρης του Παντελίδη είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην σημερινή Σουπερλίγκα, δεν είναι ένας θίασος από μικρά παιδιά και από υπερτιμημένους παλαίμαχους που δεν μπορούν να στρίψουν. Ούτε να σπριντάρει, ούτε να σουτάρει, ούτε να μαρκάρει, για γέλια είναι ο Παναθηναϊκός του 2019 σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του 2018. Και λέτε να μην το ξέρει ο Δώνης;



Αλλά και που το ξέρει, τι έγινε; Άιντε και τον έβαλε τον Πούγγουρα τρίτο στόπερ, τι να σου κάνει ο Δώνης όταν ξεχνάει τη θέση του ο Πούγγουρας και βγαίνει από πίσω του ο Μαουρίσιο και σπρώχνει με το καλάμι τη μπάλα στα δίχτυα; Κι όταν έπρεπε ο Πούγγουρας, σε αντίστοιχη φάση στο δεύτερο ημίχρονο, να ρίξει τη δική του καλαμιά, τα έκανε σαλάτα. Αυτή είναι η διαφορά των δύο ομάδων κυρίες και κύριοι, δυο καλαμιές. Η μία πήγε μέσα και η άλλη δολοφόνησε κάτι περιστέρια. Και τέλος το ματς μετά βαΐων και κλάδων, στείλτε τον Μπουζούκη για ύπνο από νωρίς να μη χάσουν τα μαγουλάκια του το χρώμα τους…

Συμβαίνουν αυτά με τα κλωσσόπουλα, που τώρα βγαίνουν απ’ το αυγό. Και τώρα μαθαίνουν τι θα πει μεγάλη κατηγορία, με αντιπάλους όπως ο Βιεϊρίνια, που προτιμούν να αφήσουν στο γήπεδο την τελευταία τους πνοή παρά να κάνουν πίσω. Ή όπως ο Βαρέλα, το φτωχόπαιδο από το πουθενά, που θέλει να κερδίσει και την τελευταία δεκάρα του συμβολαίου του Γιατί ο Βαρέλα έχει φάει σκατά στη ζωή του και δεν θέλει να ξαναφάει. Θέλει να ζήσει άνετα και ξέρει ότι για να ζήσει άνετα πρέπει να κερδίσει το φετινό πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ. Επομένως, όχι τάκλιν θα κάνει, αλλά τη μπάλα θα φάει. Με τη βαλβίδα μαζί, για την καλή χώνεψη!

Ως εκ τούτου φτάσαμε αισίως στο 0-2 και στους επτά βαθμούς διαφορά, επτά αγωνιστικές πριν από το πρωτάθλημα. Μπήκε η Άνοιξη, ανθίσανε οι αμυγδαλιές, αρχίσανε οι γκάβλες στη Θεσσαλονίκη. Αν δεν γίνει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, που δεν το βλέπω, το πρωτάθλημα θα έχει χρώμα ασπρόμαυρο. Ώρα να ξεκινήσουν τα λαϊκά δικαστήρια στον Πειραιά!

Παναθηναϊκός Superleague ΠΑΟΚ