Θεωρώ ότι δεν έχουν να μου πουν απολύτως τίποτα. Ούτε καν σε στυλ χαβαλέ δεν μπορείς να δεις αυτά τα ματς. Με μπίρα δηλαδή ή φραπέ στην καφετέρια και ταυτόχρονα συζήτηση για τον Στουρνάρα, που σαν Παπακωνσταντίνου Νο 2 έχει πάρει το μαχαίρι κι όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει.

Και μισθούς και συντάξεις και επικουρικές και επιδόματα και εφάπαξ. Και στο φινάλε, τι να είδε δηλαδή ο Ζαρντίμ στα 12 λεπτά που έβαλε τον Χαβίτο στο ματς με την Αλάνια; Από το 78' και μετά δηλαδή το ματς είχε μεταβληθεί από φιλικό σε αγγαρεία.

Σαν να του έλεγε δηλαδή ότι μετά την προετοιμασία εγώ θα σε έχω έτοιμο 100% από πλευράς φυσικής κατάστασης για να βρεις καινούργια ομάδα. Για ποιον λόγο λοιπόν να δεις τέτοια ματς; Για να διαπιστώσεις ότι αυτός ο Πίντο ο στόπερ του Παναθηναϊκού είναι βαρύς; Με 1,93 μ. τι θα ήτανε δηλαδή; Ελαφρύς σαν πούπουλο;

Ή μήπως θα έπρεπε να δεις το ματς με τη Σπαρτάκ Μόσχας για να διαπιστώσεις ότι ο Πάντελιτς εξακολουθεί να έχει το γκολ; Σαφώς και με τέτοιες ομάδες ακόμα και τώρα στα 34 του το έχει. Οπως θα το έχει αν χρειαστεί να παίξει του χρόνου κόντρα στον Πλατανιά και στα νεαρά ελληνόπουλα που θα κατεβάσουν οι δέκα από τις δεκαέξι ομάδες της Super League. Οπως βέβαια έχει και παραέχει ο Τζιμπούρ το γκολ.

Οχι μόνο απέναντι στην Αλάνια που το κόλλησε αλλά και σε ματς υψηλού επιπέδου. Για να δω τώρα 45 λεπτά τον Ντιόγο να παίζει πίσω από τον σέντερ φορ, δεν γίνεται με τίποτα. Με τι κοντρόλ δηλαδή και με ποια προσόντα στο ένας μ' έναν κι όταν είναι και εν στάσει μάλιστα. «Ασ' το να μείνουμε φίλοι», όπως έλεγε ο Γιώργος Καμπουρίδης (φωτό). Ωστόσο έχει ενδιαφέρον να διαβάζεις την άλλη μέρα τις εφημερίδες. Μιλάμε ότι βρίσκεις ακατέργαστα διαμάντια. Πραγματικούς θησαυρούς.

Οπως ότι ο Μανωλάς στο συγκεκριμένο παιχνίδι «ήταν πιο θετικός από το προηγούμενο, αλλά επιπόλαιος». Σηκώνεις τα χέρια ψηλά, παραδίνεσαι και παρακάτω. Οτι ο Φερέιρα στον Παναθηναϊκό έχει ήδη βρει τους οχτώ στους έντεκα. Κι έπρεπε δηλαδή να πάει η ομάδα στην Αυστρία για να γίνει αυτή η διαπίστωση;

Ποιος άλλος από τον Καρνέζη θα μπορούσε να είναι ο γκολκίπερ ποιοι άλλοι από Βύντρα - Σπυρόπουλο δεξιά κι αριστερά; Και να θέλει να βάλεις άλλους, δεν υπάρχουν. Ο ένας στόπερ θα είναι ο Μπουμσόνγκ κι αφού έφυγε ο Σιμάο, παίρνει πλέον θέση βασικού ο Βιτόλο. Γράμματα είναι δηλαδή; Βασικός θα είναι ο Ζέκα, βασικός θα είναι πλέον κι ο Χριστοδουλόπουλος.

Το μοναδικό νεότερο έχει να κάνει με τον Σισοκό. Ας γυρίσει όμως ο Κατσουράνης από τις διακοπές και θα δούμε μετά πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Ετσι λοιπόν και σε ό,τι έχει να κάνει με την ταπεινότητά μου, τα χάιλαϊτ της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού στην Αυστρία έχουν να κάνουν με την επίσκεψη του Αλαφούζου.

Που αντέγραψε τις θεμελιώδεις αρχές που πρέπει να διέπουν κάθε πρόεδρο που φιλοδοξεί να πετύχει στο έργο του. Αφού, σου λέει, όλα αυτά τα έκανε ο Πατέρας, που είχε αντιγράψει «καπετάνιο» και Κόκκαλη, θα τα εφαρμόσω κι εγώ.

Επίσκεψη στην προετοιμασία, συζήτηση με τους παίκτες ότι ο πρόεδρος «είναι εδώ», ανταλλαγή απόψεων με τους δημοσιογράφους και βόλτα στην πόλη. Μόνο που στη σχετική φωτογραφία την είχαν τραβήξει από ψηλά και βγήκε κοντός. Αυτά.

Και χρωστάει ο Λιμπάντζης και σκούζει.
-Οbserver

Ο Δώνης τα θέλει όλα στο 100%

ΚΑΤΩ από εξαιρετικές συνθήκες γίνεται και η προετοιμασία του ΠΑΟΚ. Με την παγκόσμια πρωτοτυπία, μάλιστα, να δίνει συνέντευξη ο Αγγελίνας και να λέει πόσο καλός προπονητής είναι ο Γιώργος Δώνης. Ούτε ο Μουρίνιο δεν έχει σκεφτεί να το κάνει αυτό, αλλά ούτε κι ο Μπάμπης ο Τεννές. Να βάλει δηλαδή ο Ζοσέ τον βοηθό του και ν' αρχίσει να αναλύει ένα προς ένα τα προσόντα του Μουρίνιο.

Με τη σημείωση ότι κάποιες φορές που δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του αδικεί τον εαυτό του. Κι όπως πάντα βέβαια η αναφορά ότι ο Δώνης είναι τελειομανής και θέλει όλα να δουλεύουν ρολόι. Λες κι ακούς να μιλάνε για τον Γιώργο Νταλάρα. Λες και οι άλλοι καλλιτέχνες είναι αρπακολλατζήδες. Ετσι και οι άλλοι προπονητές. Και να γίνει η μισή δουλειά, δεν τρέχει τίποτα. Ενώ ο Δώνης τα θέλει όλα στο 100%.

Κάπως έτσι διάβασα τη δημοσιογραφική διαπίστωση. Οτι ο Δώνης έχει «μεγάλο πείσμα» για να πετύχει. Πραγματικά μου έφυγε ο τάκος, όπως έλεγε πριν από τριάντα χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν. Υπάρχει δηλαδή προπονητής στον πλανήτη να μην έχει πείσμα για να πετύχει; Που δουλεύει δηλαδή στο ό,τι κάτσει και στο δεν τρέχει τίποτα;

Ακόμα και στην τελευταία κατηγορία του τοπικού, ο τελευταίος προπονητής δουλεύει με πείσμα και με πάθος λες κι είναι στο «Μπερναμπέου» και δίνει εντολές στον Ρονάλντο και στον Εζίλ.

Τα φιλικά δεν λένε πάντα την αλήθεια

ΚΑΙ μιας και σήμερα μιλάμε για φιλικά, υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ενα «πράσινο» κι ένα «κόκκινο». Το 2005 ο Ολυμπιακός με τον Σόλιντ προπονητή στα φιλικά πέταγε. Κι όχι σε ματς με μπιραρίες. Για κανονικά φιλικά μιλάμε και με σημαντικές ευρωπαϊκές ομάδες. Και με το που άρχισαν τα επίσημα ήρθε η πρώτη μπούφλα. Ηττα στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ρόζενμποργκ μέσα στο Καραϊσκάκη. Και ποια ήταν η συνέχεια; Τέταρτος και καταϊδρωμένος στον όμιλο.

Ακόμα χειρότερο ήταν το κοντράστ στον Παναθηναϊκό. Πρόβα τζενεράλε το 2005 στο ΟΑΚΑ με τη Σαραγόσα. Οι δύο μεταγραφές Κονσεϊσάο και Μπίσκαν είχανε βγάλει μάτια. Ο ένας πρώην παίκτης της Ρεάλ κι ο άλλος πρωταθλητής Ευρώπης πριν από λίγους μήνες με τη Λίβερπουλ. Φωτιές βγάζανε και οι δύο.

Στα κανονικά παιχνίδια στη συνέχεια όμως εξαφανιστήκανε. Γέλαγε ο κόσμος. Ο ένας έφυγε τον Γενάρη κι ο άλλος αφού ούτε σέντερ μπακ δεν μπόρεσε να παίξει γύρισε τα πίσω μπρος στην Κροατία. Κι η ομάδα εκείνη τη χρονιά πήγε άπατη. Οι καλές εντυπώσεις στα φιλικά είναι σαν τις υποσχέσεις των πολιτικών στην προεκλογική περίοδο. Μετά δεν τις θυμάται κανένας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τις τέσσερις ξένες γλώσσες που ξέρει η Γιαννακίδου, τις μιλάει όπως ο Μανώλης Μαυρομάτης;

Πηγή: Goal

Κοινωνία LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS