Ηταν φθινόπωρο του 1964 όταν πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή ο νεαρός, σχεδόν αμούστακος και σίγουρα άσημος τότε, Διονύσης Σαββόπουλος. Μετά από 50 χρόνια ο γέρο – Νιόνιος (εύχομαι να... γεράσω όπως αυτός), εξακολουθεί να... “σας γ@μ@ω τα λύκεια” όπως λέει και ο στοίχος του

Διαβάστε τη συνέχεια στο Gazzetta.gr