ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ: Σας γράφω από τη Φρανκφούρτη και (σας έχω προειδοποιήσει ότι) θα σας ζαλίσω για κάμποσες μέρες, μεταφέροντας σας ιστορίες απ' όλον τον κόσμο. Τύχη αγαθή, που λένε (και το εννοώ διότι τέτοιες εμπειρίες είναι όντως συναρπαστικές) με έφερε εδώ και στο Βερολίνο, ως τον μοναδικό Έλληνα προσκεκλημένο σε ένα εκπαιδευτικό δημοσιογραφικό ταξίδι το οποίο διοργανώνουν η γερμανική κυβέρνηση και το ινστιτούτο Γκαίτε. Ξαφνικά, λοιπόν, μαζευτήκαμε δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ από 13 διαφορετικές χώρες, κάποιες από αυτές μάλιστα συνιστούν πολύ ξεχωριστές περιπτώσεις διότι απλούστατα είναι ανεξερεύνητες από την καθημερινότητα μας ή ακόμη και άγνωστες! Σας συστήνω λοιπόν τους καινούργιους φίλους μου ζητώντας από τον καθένα -στο πλαίσιο αυτής της παγκοσμιοποιημένης σχέσης μας- να διηγηθεί μια ιστορία από τον αθλητισμό της πατρίδας του, για λογαριασμό των αναγνωστών του Gazzetta.gr. Κάποιες από αυτές έτυχε να έχουν και ελληνικό ενδιαφέρον ή απλώς συγγένεια και σχέση με την Ελλάδα όπως συμβαίνει και με την τρίτη, κατά σειρά, την οποία υπογράφει ο Βιετναμέζος δημοσιογράφος (της εφημερίδας «Τhe Tao and Van Hoa», που σημαίνει «αθλητισμός και κουλτούρα») Τουάτ Ντατ Φαμ.
Good morning Vietnam, λοιπόν!
ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΣΩ ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ: Το Βιετνάμ βρίσκεται στη χερσόνησο της Ινδονησίας, έχει πληθυσμό 91.000.000 κατοίκους, η πρωτεύουσα της είναι το Ανόι και χρειάστηκε πολλά χρόνια για να κλείσει τις πληγές που άνοιξε ο πόλεμος ο οποίος διήρκεσε επί είκοσι χρόνια. Βρισκόμαστε σε φάση οικονομικής εξέλιξης και είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή κάσιους και μαύρου πιπεριού και η δεύτερη, μετά την Ταϊλάνδη, στο ρύζι.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr