Οποιος το πιστεύει αυτό πλανάται πλάνην οικτράν. Από την ανατολή του ηλίου αύριο το πρωί μέχρι τη δύση το βράδυ ο ελληνικός λαός θα παίζει μπαρμπούτι (φωτό): «Βάλτε να πάνε, εγώ με τον ρίχοντα».

«Κι άλλα έχω». «Εσείς κι ο κύριος που τα ρίχνει». Και μιας και το διακύβευμα -προέρχεται από τον κύβο αυτόν που θα παιχτεί την Κυριακή στα ζάρια- είναι η Ελλάδα. Οσοι ψηφίζουνε δηλαδή θα ρίξουνε τη Μακεδονία μπροστά και τη Στερεά Ελλάδα πίσω. Αλλος θα ρίξει μπροστά τα Δωδεκάνησα και πίσω τις Κυκλάδες. Αλλος μπροστά την Κρήτη και πίσω την Κέρκυρα.

Και δεν τα λέω εγώ αυτά. Πρώτος που αποκάλυψε το πραγματικό νόημα των εκλογών είναι η τεράστια αυτή πολιτική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Ευάγγελος Αντώναρος. Το ότι έχει διατελέσει βοηθός του Ρουσόπουλου δεν μειώνει το εύρος της πολιτικής του σκέψης: «Αν κάποιοι αποφασίσουν να παίξουν την Ελλάδα σε μια ζαριά, το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό».

Ιδού λοιπόν που αύριο στις 6 Μαΐου δεν πρόκειται περί εκλογών. Κουβέρτα θα στρώσουνε οι Ελληνες και θα ρίξουνε τα ζάρια.

Και πριν αλέκτορα φωνήσαι και διά της μεθόδου της επιφοιτήσεως μέσω του Αγίου Πνεύματος τα ίδια λόγια βγήκαν από το στόμα της κόρης του Γιώργου Γεννηματά, γνωστή και ως Φώφη: «Δεν είναι δυνατόν να παιχτεί η Ελλάδα σ' αυτές τις εκλογές σε μια ζαριά».

Ιδού λοιπόν. Για να επιβεβαιωθεί ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται. Τα ίδια ακριβώς την Πέμπτη το βράδυ ο Κεφαλογιάννης όταν απαντούσε στις σκληρές ερωτήσεις της Πηνελόπης Γαβρά και του Γιάννη Πολίτη: «Κάποιοι θέλουν να παίξουν την Ελλάδα σε μια ζαριά».

Να τα κάνουμε λοιπόν πενηνταράκια. Τα κόμματα της σταθερότητας, της ανάπτυξης και της προόδου είναι δύο: Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Μόνο ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος αποτελούν εγγύηση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εξασφαλίζουν τις πετσοκομμένες συντάξεις, ότι τα βενζινάδικα θα εξακολουθούν να πουλάνε βενζίνη προς δύο ευρώ, οι τράπεζες θα είναι ανοιχτές αλλά χωρίς να δίνουν δάνεια και τα σούπερ μάρκετ θα έχουνε στα ράφια τους πανάκριβα τρόφιμα.

Οποιος πολίτης είναι πατριώτης μπορεί να επιλέξει όποιο από τα δύο κόμματα θέλει. Αυτό είναι άλλωστε και το μεγαλείο της Δημοκρατίας. Το δικαίωμα στην επιλογή. Από τον Αλογοσκούφη στον Παπακωνσταντίνου κι από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο στον Πέτρο Ευθυμίου. Γι' αυτό και η γλυκύτατη Αρια Αγάτσα δεν είχε κανένα πρόβλημα να μεταπηδήσει από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία. Δεν άλλαξε ιδεολογία.

Πολιτική στέγη άλλαξε. Οπως αλλάζει φουστάνια, άλλαξε κόμμα. Οσοι ψηφίσουν λοιπόν ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία έχει καλώς. Οσοι διανοηθούν να επιλέξουν κάτι άλλο θα είναι αδίστακτοι τζογαδόροι που θα παίξουν την Ελλάδα στο μπαρμπούτι. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά: Οι πατριώτες ψηφίζουν κι επιλέγουν τη σιγουριά που τους προσφέρουν ο Αντώναρος και η Φώφη. Κάθε άλλη επιλογή παίζει την Ελλάδα σε μια ζαριά. Αυτά.

Αν είναι να ψηφίσεις κόμμα ιμιτασιόν, μένεις στο αυθεντικό

ΚΙ όχι βέβαια ότι η επιλογή σ' αυτές τις εκλογές είναι κάτι εύκολο. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος είναι απογοητευμένος Νεοδημοκράτης. Να φύγει να πάει πού; Στο κόμμα των τηλεστάρ του Καρατζαφέρη; Στη Βάνα Μπάρμπα (φωτό), στην Αλίκη (στο ναυτικό) σύζυγο Πασχάλη και στον Γιάννη Παπαμιχαήλ;

Εδώ πήρανε χαμπάρι ότι το μαγαζί πάει για φούντο ο Αδωνις και ο Βορίδης και την κάνανε λος πούλος. Να ψηφίσει την Ντόρα, που ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια στην εξουσία ανακάλυψε πόσο κακός είναι ο δικομματισμός μόλις έχασε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας; Να φύγει από τη Νέα Δημοκρατία και να πάει σ' αυτόν τον μπούλη τον Καμμένο, που θέλει να ενώσει για δεύτερη φορά τους Ελληνες, όπως επί Κατοχής είχανε ενωθεί στον Γοργοπόταμο ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ; Μοναδικός δεξιός συνεπής στις αρχές του είναι ο Μάνος.

Ας πούμε ότι κάποιος θέλει να φύγει από το ΠΑΣΟΚ. Να πάει στη Δημοκρατική Αριστερά; Αν είναι να ψηφίσεις κόμμα ιμιτασιόν ή γεννόσημο, μένεις στο αυθεντικό. Ο Τσίπρας ανεβαίνει, αλλά με τη φόρα που έχει πάρει τα έχει μπερδέψει.

Πώς γίνεται δηλαδή να δημιουργηθεί μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση αχταρμάς που θα τους χωράει όλους; Από τους δήθεν αριστερούς της ΔΗΜΑΡ μέχρι τον Καμμένο; Το ΚΚΕ έχει συνέπεια, έχει δικαιωθεί για την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά το άλμα για να φτάσει κάποιος μέχρι εκεί είναι μεγάλο. Κάπως έτσι έχει τρελαθεί ο κόσμος κι έχει μπερδευτεί. Κάπως έτσι θα μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή.

Σταθερά αριστερός ο Κούδας, τους έλεγε πάντα «όχι»

ΕΠΕΙΔΗ οι καιροί είναι δύσκολοι πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουνε για δουλειά. Σ' αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνονται και οι υποψήφιοι βουλευτές. Οχι οι κατ' επάγγελμα πολιτικοί, αλλά αυτοί που προέρχονται από άλλους χώρους: Καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, αθλητές κ.λπ. Πολύ περισσότερο όταν έχει καταργηθεί το ασυμβίβαστο.

Το να πεις κάθε καρυδιάς καρύδι είναι λίγο. Οπως και να τους αποκαλέσεις συρφετό, όλους αυτούς που θέλουν να εξαργυρώσουν το όνομά τους. Να εξαργυρώσουν το γεγονός ότι είναι γνωστοί. Κι αυτό είναι άλλωστε το μοναδικό προσόν που διαθέτουν. Οτι ο μαλάκας που ψηφίζει τους ξέρει από την τηλεόραση ή από το γήπεδο, θα τους θυμηθεί και θα τους βάλει έναν σταυρό. Κι εκεί είναι που θυμήθηκα μια εξαίρεση.

Τον Γιώργο τον Κούδα. Χρόνια ολόκληρα, όταν λεφτά υπήρχαν, τον παρακάλαγαν από το ΠΑΣΟΚ να κατέβει στη Θεσσαλονίκη. Με τα λεφτά για τα έξοδα στο χέρι και την εκλογή εξασφαλισμένη. Σταθερά αριστερός όμως ο Κούδας και σταθερά αξιοπρεπής τούς έλεγε πάντα «όχι». Οχι μόνο δεν τους παρακάλεσε, όπως κάνουνε τόσοι άλλοι, αλλά πάντα τους έκλεινε την πόρτα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από μυαλό έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός ή από λεφτά;

Μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
-Observer

Πηγή: Goal

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα