Ήταν Δεκαπενταύγουστος του 1965 όταν, εν μέσω «Beatlemania» και πρωτοφανούς υστερίας γύρω από την αγγλική τετράδα φαινόμενο ο ιστορικός τους μάνατζερ, Μπράιαν Έπσταιν αντιλήφθηκε και συνειδητοποίησε ότι η μουσική τους δεν μπορούσε πλέον να χωρέσει στους τέσσερις τοίχους του «Cavern Club».
Αναγκαστικά και αναπόφευκτα συνεννοήθηκε με τον μεγάλο Αμερικανό promoter της εποχής, Σιντ Μπερνστάιν για να διοργανώσουν την πρώτη συναυλία, όλων των εποχών, σε ανοικτό χώρο και σε αμερικανικό έδαφος.
Προς στιγμήν ο Μπερνστάιν, έως τότε διοργανωτής κυρίως πυγμαχικών events αντιμετώπισε την καινοτόμο ιδέα με κάποια επιφυλακτικότητα. Ήταν και για εκείνον ένα μεγάλο και τολμηρό στοίχημα κι επειδή, από τη μία οσφραινόταν την επιτυχία, από την άλλη όμως φοβόταν την αποτυχία διοργάνωσε πειραματικά, τη συναυλία στο μικρής χωρητικότητας, μόλις 57.500 θεατών «Shea Stadium» που ένα χρόνο νωρίτερα είχε χτιστεί ως σπίτι για την ομάδα μπέιζμπολ των Νιου Γιορκ Μετς.
Η επιλογή του συγκεκριμένου «διαμαντιού», όπως αποκαλούνται τα γήπεδα του «Hit and Run» με το ομώνυμο σχήμα, τόσο εντός, όσο όμως και εκτός είχε γίνει επίτηδες γιατί στη μία πλευρά υπήρχαν εξέδρες, από την άλλη όμως ήταν εντελώς κενό γεγονός που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία στην περίπτωση που ο κόσμος δεν θα το γέμιζε εξ’ ολοκλήρου.
Συνέβη, φυσικά ακριβώς το αντίθετο. Το πρώτο αμερικανικό τουρ των Μπιτλς, γιατί ακολούθησε κι ένα ακόμη στον Καναδά εξελισσόταν σε απρόσμενο θρίαμβο. Και παρόλο που το συγκρότημα έπαιξε συνολικά, μόνο μισή ώρα υπολογίστηκε πως θα πρέπει να ήταν περισσότεροι από 200.000 οι άνθρωποι που κατέκλυσαν τις εγκαταστάσεις του «Corona Park» και του άλλοτε «Flushing Meadows» στη συνοικία του Queens με την ελπίδα να δούνε ή έστω ν’ ακούσουν.
Το διπλό ρεκόρ, εισιτηρίων και εισπράξεων των Μπιτλς άντεξε έως και το ’73, όταν οι Led Zeppelin, σε συναυλία τους στη Φλόριντα είχαν φέρει στο γήπεδο 58.000 θεατές.
Ήταν όμως η αρχή μίας νέας εποχής και αντίληψης γύρω από τη δυναμική και τη δυνατότητα που μπορεί να προσφέρει ένας ανοικτός χώρος. Γιατί, εάν είναι αλήθεια ότι η Μουσική έχει ανάγκη από «άπλα» για να μείνει στην αιωνιότητα, τότε ορθά δεν υπάρχει κανένα πλέον κατάλληλο και ισχυρό μέρος από ένα γήπεδο.
Για την Ιστορία, το 2009 το θρυλικό «Shea Stadium», επί χρόνια σπίτι των Τζάκι Ρόμπινσον, Κέισι Στένγκερ, Μάικ Πιάτσα κατεδαφίστηκε αφήνοντας τη θέση του στο πλέον μοντέρνο «City Field». Χωρίς ωστόσο να πειραχτεί απολύτως τίποτα από το πάλκο όπου πριν από 60 χρόνια, έστω κι αν για μόνο μισή ώρα είχαν παίξει οι Μπιτλς: στην πρώτη συναυλία όλων των εποχών που έγινε ποτέ σε ανοικτό χώρο.