Ωστόσο, μετά τη συμφωνία της Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015, αποφάσισα να ξεκινήσω αλλιώς: Ρε Αλέξη...
Δεν τίθεται θέμα μη σεβασμού στον θεσμικό σου ρόλο. Άλλωστε, ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται και ο συγκεκριμένος θεσμός έχει χάσει ήδη το κύρος του από τους προκατόχους σου. Και, πλέον, δεν είμαι αισιόδοξος πως θα το ξανακερδίσει. Λογικά, δεν είσαι ούτε κι εσύ! Σου απευθύνομαι έτσι, γιατί έτσι σε αισθάνομαι. Ή, έστω, σε αισθανόμουν. Σαν τον Αλέξη της διπλανής πόρτας.

Λοιπόν Αλέξη,
Πριν σχεδόν δυο εβδομάδες κάλεσες τον ελληνικό λαό να αποφασίσει αν θα δεχτεί τα μέτρα που πρότειναν οι δανειστές. Να σου απαντήσει με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Και του πρότεινες το ΟΧΙ. Και σε άκουσε! Σου έδωσε κοντά 62%. Όχι στα μέτρα σου είπε. Κι εσύ τι έκανες;

Μια εβδομάδα μετά από αυτό το τρανταχτό ΟΧΙ πήγες κι έφερες μέτρα ...τρισχειρότερα. Λες κι ο Έλληνας σου είπε «ΟΧΙ τόσο απαλά μέτρα, βαράτε με κι ας κλαίω». Λες και το δημοψήφισμα ήταν διαγωνισμός μαζοχισμού. Πήρες το ΟΧΙ και το μετέτρεψες σε ΝΑΙ μέσα σε μια νύχτα, αφού πρώτα συμφώνησες με όσους πρότειναν αυτό το ΝΑΙ. Με τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Με εκείνους που «μαύρισε» ο λαός. Με εκείνους που ΕΣΥ ζήτησες από τον λαό να «μαυρίσει»! Με ό,τι πιο σάπιο έχει γεννήσει αυτός ο τόπος τα 50-70 χρόνια.

Και μετά, εσύ που έσκιζες Μνημόνια, πήγες και μας έφερες το 3ο. Επειδή σε ...εξουσιοδότησαν τα κόμματα που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Όλοι εκείνοι που κατέστρεψαν και κατέκλεψαν τον τόπο.

Δυστυχώς, Αλέξη, δεν μπορώ να δεχτώ πως ξαφνικά σου ήρθε η «θεία φώτιση». Όχι επειδή δεν πάμε στην εκκλησία κάθε Κυριακή. Απλά, δεν μπορώ να δεχθώ πως έπεσες αριστερός και σηκώθηκες δεξιός επειδή κοιμήθηκες στραβά. Κάτι άλλαξε, έτσι; Κάτι συνέβη!

Αυτό που συνέβη, οφείλεις να το αποκαλύψεις σε εκείνους που σε ψήφισαν, σε εκείνους που σε πίστεψαν, σε εκείνους που σε ακολούθησαν. Αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους. Πρωθυπουργός είσαι, το οφείλεις σε όλο το λαό.

Μπορεί, εν τέλει, η ιστορία να αποδείξει πως καλώς έπραξες. Μπορεί να έχεις κάποιο σχέδιο και να προσπαθείς, για δικούς σου λόγους, να κερδίσεις χρόνο και πάλι αυτός ο χρόνος να δείξει πως είχες δίκιο. Ωστόσο, εγώ θέλω να ξέρω τι είναι αυτό που άλλαξε. Και γιατί άλλαξες εσύ στο φινάλε! Γιατί αποφάσισες να γίνεις σαν εκείνους που υπέγραφαν τα Μνημόνια με χέρια και με πόδια, αδιαφορώντας για την ετυμηγορία και τις αντοχές του λαού;

Περιμένοντας την απάντησή σου,
Ο τύπος που μέχρι να ...μετακομίσεις έμενε στη διπλανή πόρτα
και τώρα αγωνιά για το παιδί που ΔΕΝ έκανε λόγω Μνημονίων...

Πηγή: sdna.gr

Πολιτική LIFE