Παλιότερα νόμιζα ότι απλώς «κοιμόμουν άσχημα». Ξάπλωνα, επαναλαμβάνοντας συζητήσεις που είχα κάνει, επαναλαμβάνοντας συζητήσεις που φοβόμουν, μετρώντας τρόπους για να διορθώσω πράγματα που δεν είχαν καν συμβεί ακόμα. Μέχρι τις 2 π.μ., το μυαλό μου έτρεχε ενώ το σώμα μου αρνιόταν να με ακολουθήσει. Είχα εξάντληση και ντρεπόμουν που ήμουν ξάπλα. Τότε, λίγο κατά λάθος και λίγο από απελπισία, έκανα μια μικρή αλλαγή στο βραδινό μου γεύμα που αργά, τρυφερά, άλλαξε τα πάντα: πρόσθεσα περισσότερο κάλιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΫΠΝΙΑ ΣΤΟ STAR.GR

LIFE