Για τον τελικό δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε. Κακά τα ψέματα. Απλά έγινε το αυτονόητο. Βάση δυναμικότητας ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε την (δεδομένη) ανωτερότητά του, φτάνοντας εύκολα και ακούραστα στον 55ο τίτλο της ιστορίας του. Ένα τρόπαιο που (λίγο-πολύ) είχε «κλειδώσει» από την 23η Δεκεμβρίου 2013, όταν και κέρδιζε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του ΟΑΚΑ. Απλά ο 39ος τελικός διεξήχθη την... κατάλληλη στιγμή.

Μια περίοδο που οι «πράσινοι» φάνηκε να χάνουν τα πατήματά τους, παρουσιάζοντας τα ίδια συμπτώματα του πρώτου τριμήνου της σεζόν. Όμως μετά από αυτό το κύπελλο και την (αν μη τι άλλο) σαρωτική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του έψαχναν την (χαμένη;) ψυχολογία ενόψει του κρισιμότατου αγώνα στη Μάλαγα. Όχι ότι η ήττα θα αποδειχθεί καταστροφική στο συγκεκριμένο ματς. Απλούστατα στην περίπτωση της νίκης θα έχουν κάνει το σημαντικότερο βήμα πρόκρισης και (ενδεχομένως) του καλύτερου δυνατού πλασαρίσματος στο ΤΟΡ-16 της Ευρωλίγκας. Όμως έχουμε καιρό να τα πούμε μέχρι τότε.

Προς το παρόν θα ήθελα να σταθώ σε έναν παίκτη. Τον Ραμέλ Κάρι. Τώρα θα μου πείτε. «Τον τελικό κυπέλλου περίμενες;» Φυσικά και όχι. Απλούστατα το συγκεκριμένο ματς στέκεται η αφορμή για να επισημάνω δυο-τρία πραγματάκια. Στον τελικό ήταν εκείνος που έδωσε το έναυσμα για το εκπληκτικό τρίτο δεκάλεπτο του Παναθηναϊκού (τόσο σε άμυνα όσο και επίθεση) με αποτέλεσμα να πάρει τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη (σ.σ. αν και έχω την αίσθηση ότι έπρεπε να μοιραστεί στα δύο με τον Αντώνη Φώτση). Όμως η γενική του παρουσία στην ομάδα επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για το δεύτερο βαρόμετρο, μετά τον Διαμαντίδη.

Στα περισσότερα ματς που έχει παίξει καλά από τη μέρα που φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού, οι «πράσινοι» έχουν κερδίσει. Είναι τυχαίο που δεν τα πήγαιναν καλά στο πρώτο τρίτο της σεζόν; Και δεν ήταν ότι δεν έπαιζε καλά με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί έντονα. Απλά πρόκειται για έναν παίκτη ρυθμού. Και όσο περισσότερο παραμείνει στο παρκέ, τόσα περισσότερα μπορεί να προσφέρει. Ο Πεδουλάκης το αντιλήφθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να «ψήσει» περισσότερο τον Παππά μεταξύ προπονήσεων και πάγκου (σ.σ. τόσο εκείνος όσο και ο Γιάνκοβιτς θα κάνουν το ξέσπασμά τους και μάλιστα σύντομα) και να εμπιστευτεί τη σίγουρη λύση. Και ορθώς έπραξε.

Αν και σε δύο μήνες θα κλείσει τα 34 χρόνια του, ο Κάρι παίζει σαν να είναι 10 χρόνια νεότερος! Που και να ήταν δηλαδή! Σίγουρα θα έβρισκε θέση στον Παναθηναϊκό και των προηγούμενων ετών (σ.σ. στη θέση του Νίκολας για παράδειγμα), αφού μπορεί να κάνει ΠΟΛΛΑ πράγματα στο παρκέ. Καταρχάς διαθέτει τεράστια εμπιστοσύνη στο... χέρι του με αποτέλεσμα να πάρει προσπάθειες ακόμα και αν δεν ξεκινήσει καλά σε ένα ματς. Αυτό σημαίνει ότι δεν επηρεάζεται η ψυχολογία και συνεχώς «ψάχνει» τη σύνδεση με το αντίπαλο καλάθι. Και όπως θα έχετε παρατηρήσει, εννέα στις 10 φορές το καταφέρνει αφού πρόκειται για έναν παίκτη που σουτάρει με περισσότερο από 55% στα σουτ εντός πεδιάς. Αυτό είναι το ένα.

Τα άλλα τρία που τον κάνουν να ξεχωρίζει και να κερδίζει με το σπαθί του θέση στην «πράσινη» πεντάδα είναι η διάθεση και η ενέργεια που βγάζει στην άμυνα, χωρίς να επηρεάζει το επιθετικό του κομμάτι. Εκτός του ότι μπορεί να παίξει αποτελεσματική άμυνα στο «ένας εναντίον ενός», έχει αίσθηση του χώρου, κλέβει μπάλες, ενώ (και σε συνάρτηση με το ύψος του) ξέρει να παίρνει τις σωστές θέσεις για το ριμπάουντ.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την πάσα. Κάτι που είχε φανεί από τα ματς του ΣΕΦ στους περσινούς τελικούς. Όταν δεν έβρισκε σκορ, φρόντιζε για τους συμπαίκτες του πασάροντας σωστά. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη-σκόρερ (σ.σ. μην ξεχνάμε ότι ήταν πρώτος σκόρερ στο Eurocup της σεζόν 2011-2012, MVP στην Ουκρανία το 2011 και το 2012 και MVP στη VTB League το 2011) ο οποίος θα τύχει να τραβήξει πολλές φορές την αντίπαλη άμυνα πάνω του. Και ο Αμερικανός γκαρντ φαίνεται ότι γνωρίζει καλά τη λέξη πάσα, όταν και εφόσον το χρειαστεί η ομάδα του.

Από την άλλη ξέρει πως να διαχειριστεί καταστάσεις με βάση την εμπειρία του, ακόμα και αν δεν είχε στο παρελθόν παραστάσεις από μεγάλες ομάδες ή διοργανώσεις όπως είναι η Ευρωλίγκα. Παρόλα αυτά, και πριν μετακομίσει στον Παναθηναϊκό, είχε βρεθεί στα παρκέ μια 10ετία! Ε, δεν ήταν και... χθεσινός. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι ο Πεδουλάκης τον ήθελε από τη μέρα που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των «πρασίνων» (σ.σ. πριν αποκτηθεί ο... Ντέργουϊν Κίτσεν) αλλά τότε είχε συμβόλαιο με τη Ντόνετσκ. Και ούτε ήταν τυχαίο ότι ανανεώθηκε το συμβόλαιο του... άσημου Αμερικανού στα 33 του χρόνια. Στην τελική είδαμε και... διάσημους γκαρντ με 50άρες στο ΝΒΑ (σ.σ. λέγε με Ντέλκ που ήταν ίδια «κοψιά» με τον Κάρι) που ήρθαν μετά Βαϊων και Κλάδων και έφυγαν... νύχτα

Και φυσικά δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι που κάνει τον Ραμέλ Κάρι να ξεχωρίζει. Πρόκειται για έναν παίκτη πραγματικό κόσμημα όσον αφορά τον χαρακτήρα του, ο οποίος ουδέποτε παραπονέθηκε για τον χρόνο συμμετοχής του, ουδέποτε ζήτησε το κάτι παραπάνω (σ.σ. ο κανόνας λέει ότι σπανίζει στους Αμερικανούς η έλλειψη του «εγώ») και ΠΑΝΤΑ ήταν ο παίκτης στο πνεύμα της ομάδας.

Και όσο συνεχίζει να αγωνίζεται σαν να είναι 10 χρόνια νεότερος, τότε ο Παναθηναϊκός μπορεί να διατηρήσει ψηλά τον πήχη και στην Ευρωλίγκα...

Πηγή: Goal

Α1 Άρης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS