Πού είναι το περίεργο;

Απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, μόνο τα τελευταία δύο χρόνια τον βλέπουμε συνέχεια να κάνει τα ίδια πάνω-κάτω. Να ξεφεύγει, να γίνεται ανεξέλεγκτος, να τιμωρείται και στη συνέχεια να καταργεί μόνος στην πράξη τις ποινές που του έριξαν, κάνοντας επίδειξη δύναμης απέναντι στους νόμους και τους κανονισμούς, με την ομοσπονδία και τη Λίγκα να βρίσκονται σε αδυναμία να του επιβάλουν τις όποιες εις βάρος του αποφάσεις τους. Μέχρι που φεύγει από πρόεδρος και μεγαλομέτοχος για να μπορεί να βγαίνει τώρα και να λέει ότι... «συμμορφώθηκα με τους νόμους και τους κανονισμούς παραδίδοντας την προεδρία, αλλά και τις μετοχές της ΚΑΕ Παναθηναϊκός», οπότε «εκεί τέλειωσε οριστικά η τιμωρία μου»!

Προηγήθηκαν:

•Το ντου στα αποδυτήρια των διαιτητών στο ΣΕΦ πριν από δύο χρόνια σε ματς με τον Ολυμπιακό και μετά την περίφημη εκείνη χειραψία με τους Αγγελόπουλους.

•Η παρουσία του στα κορτ του ΟΑΚΑ όπου εμφανίστηκε και κάθισε αν και ήταν τιμωρημένος, και στο τέλος οι διαιτητές έγραψαν στο φύλλο αγώνα ότι τους επιτέθηκε στο ματς του Κυπέλλου, πάλι με τον Ολυμπιακό, στην αρχή της σεζόν.

•Η εισβολή στα αποδυτήρια των διαιτητών στο πρώτο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα, μετά το οποίο η Ευρωλίγκα όχι μόνο τον τιμώρησε έστω κι αν εμφανίζεται πλέον ως... απλός φίλαθλος, αλλά και τον έκανε βούκινο, δημοσιοποιώντας το φύλλο αγώνα για να φανεί τι ακριβώς ειπώθηκε.

Η βασική αιτία για όλα αυτά είναι φυσικά η κατάσταση ασυδοσίας, που του δίνει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του αφεντικό του χώρου, βλέποντας και τον περίγυρο καθημερινά να τον χαϊδεύει ό,τι και να κάνει. Λογικό, λοιπόν, να μη νιώθει την απαραίτητη ανάγκη αυτοσυγκράτησης μόλις αρχίσει να ξεφεύγει. Γι’ αυτό και κάτω από την περίπου αδικαιολόγητη ψυχολογική-συναισθηματική φόρτιση της κάθε ένστασης που μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε κρίσιμο παιχνίδι, προκαλούνται τα ίδια άσχημα αποτελέσματα.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο Γιαννακόπουλος δίνει το κακό παράδειγμα, αλλά και την αφορμή που ψάχνουν οι αντίπαλοι χούλιγκαν για να βγάλουν τα μπαζούκας από την αποθήκη και να ξεκινήσουν ακόμη ένα θλιβερό επεισόδιο διαρκείας, στον ατέλειωτο πόλεμο μεταξύ «κόκκινων» και «πράσινων». Αλλωστε, θα πρέπει να ξέρει πως πρότυπο για τα μικρά παιδιά δεν θεωρείται μόνο ο Σπανούλης, που δεν έκανε τίποτα άλλο πέρα από μια κίνηση που τη συνηθίζουν χιλιάδες ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες σ’ όλο τον κόσμο, αλλά και ο ίδιος ως άτυπος αρχηγός και καθοδηγητής μια τεράστιας ομάδας μπάσκετ.

Και φυσικά, ο Παναθηναϊκός, όπως κάθε μεγάλο ελληνικό κλαμπ στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ, δεν αξίζει τέτοιες συμπεριφορές από τους ιδιοκτήτες του.

Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα σοβαρών οπαδών (ίσως η μεγαλύτερη...) που θεωρεί ότι οι κούπες και τα διάφορα ευρωπαϊκά ή ελληνικά τρόπαια μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα όταν συνοδεύονται από τέτοιου είδους εκρήξεις.

Και κανένας τέτοιος φίλαθλος, είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο είτε για μπάσκετ, δεν θέλει να νιώθει «στιγματισμένος» από τα απόνερα ενός μεγάλου ντέρμπι, είτε χάνει είτε πανηγυρίζει.

Τόσο απλά...