Η ευκαιρία του Ολυμπιακού

Τους Παναθηναϊκούς αν ρωτήσεις, θα σου πουν ότι υπό αντικειμενικό πρίσμα συζήτησης, το momentum των τελικών ευνοεί τον Ολυμπιακό.

Μερικά ραδιοφωνικά ακούσματα σε εκπομπές λόγου με άνοιγμα τηλεφωνικών γραμμών στον αέρα και απόψεις ακροατών που δηλώνουν Παναθηναϊκοί οι άνθρωποι, είναι αρκετά για να γίνει αντιληπτό ότι η επικρατούσα εντύπωση είναι πως ο περυσινός πρωταθλητής «λούζεται» στο φινάλε της χρονιάς, τις απανωτές ατυχείς εμπνεύσεις του πάγκου του στη ροή της σεζόν.

Από τα χονδροειδή λάθη του Πεδουλάκη – καταπώς οι ίδιοι λένε – με αδούλευτη ομάδα σε πολλούς τομείς και, κυρίως, εσφαλμένη διαχείριση του δυναμικού, στην απειρία του διαδόχου του, «Φράγκι», με την ανάληψη καθηκόντων στη… βράση του καζανιού. Στο δυσκολότερο και κρισιμότερο στάδιο της περιόδου, πάνω στο «κάψιμο της μπάλας», σε Ευρωλίγκα και εγχώρια υποχρέωση.

Το επιμέρους συμπέρασμα σε ότι αφορά τον Παναθηναϊκό, μέσα από τους κόλπους επαναλαμβάνω των οπαδών του «τριφυλλιού», είναι ότι ο πρώην κόουτς «έκαψε» παίκτες επιμένοντας στη χρησιμοποίηση των ίδιων και των ίδιων (Διαμαντίδης, Μπράμος), ακόμα και εκείνων που προέρχονταν από τραυματισμούς και έπαιρναν υπερβολικά αγωνιστικά λεπτά (Λάσμε, Ούκιτς, Γκιστ), «ξεχνώντας» κάποιους άλλους (Κάρι, Μαυροκεφαλίδης, Γιάνκοβιτς, Παππάς) τους οποίους προφανώς δεν εμπιστευόταν, ωστόσο στην πορεία αποδείχτηκε πως θα του ήταν χρήσιμα «εργαλεία».

Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των Μαυροκεφαλίδη (ιδίως αλλά) και Κάρι, οι οποίοι που τότε που απομακρύνθηκε ο προπονητής τους, «κράτησαν» αυτοί σε πολλά και κρίσιμα ματς στην Ευρωλίγκα τον ΠΑΟ. Συνεπώς του έλειπαν πριν, από κακή εκτίμηση (και εμμονή) του Αργύρη Πεδουλάκη.

Υπάρχουν όμως και κάποια ακόμα χειρότερα, καθώς φαίνεται ότι μονάδες ανερχόμενες, ταλαντούχες και σίγουρα ικανές, σαν τον Γιάνκοβιτς και τον Παππά, π.χ., εφόσον είχαν περισσότερα παιχνίδια πατώντας το παρκέ, θα διέθεταν υψηλότερο βαθμό ετοιμότητας τώρα, στα τέλη της χρονιάς, που το βάθος του πάγκου και οι συχνές εναλλαγές προσώπων στα ματς της σειράς των τελικών χαρίζουν πλεονέκτημα στον κόουτς.

Από την άλλη, η απειρία του Αλβέρτη ως πρώτο βιολί του πάγκου και όχι team manager και «λάβαρου»-εμψυχωτή-εμπνευστή των νεότερων και νεαρότερων παικτών, σ’ αυτή την εποχή κρίσης τίτλου που μπαίνουμε, σίγουρα δεν είναι πλεονέκτημα για τον ΠΑΟ έναντι του Ολυμπιακού και του κόουτς Μπαρτζώκα.

Ο τελευταίος δεν είναι Ίβκοβιτς, δεν έγινε Μεσίνα και Πλατ, ωστόσο έχει δεχθεί τέτοιους είδους εξαντλητικές πιέσεις, γνωρίζει, έχει ανταπεξέλθει, είναι δοκιμασμένος. Στις ειδικές συνθήκες, στα παιχνίδια δίχως αύριο με φόντο κούπες.

Δεν υπάρχει προβάδισμα
Δεν θα βιαστώ να ανακηρύξω φαβορί τον Ολυμπιακό. Ειδικά με τις αναμετρήσεις των δύο αυτών γιγάντων να αρχίζουν από το ΟΑΚΑ, τον τόπο που μόνο ευχάριστες αναμνήσεις δεν φέρνει στους «ερυθρόλευκους» και τον αρχηγό τους, Βασίλη Σπανούλη.

Δεν προβλέπω ότι είναι η ώρα του Ολυμπιακού να πάρει πάλι το πρωτάθλημα. Να επιστρέψει στην ελληνική κορυφή. Όταν κοντράρεται, με μειονέκτημα έδρας, με το «τοτέμ τίτλων» της δεκαετίας.

Έχω μάθει να σέβομαι, να υπολογίζω και να αναγνωρίζω και όχι να ισοπεδώνω και να μηδενίζω, όπως επιχειρείται από τη «συμμαχία ΠΑΟ-ΠΑΟΚ» στο ποδόσφαιρο.

Ο Παναθηναϊκός έχει μαζί του συχνά και συνήθως τη διαιτησία. Στο μπάσκετ μάλιστα, ένα άθλημα που δεν είναι σαν το ποδόσφαιρο από τη φύση του, οπότε πράγματι αρκούν μερικά μόνο σφυρίγματα για να διαμορφώσουν αποτέλεσμα.

Κατάληξη.
Δεν είναι μόνο οι σφυρίχτρες όμως. Προφανώς και είναι σπουδαία ομάδα, σταθερή αξία στα παρκέ οι «πράσινοι».

Αυτό τους αναγνωρίζεται. Όπως καλό θα ήταν να συνέβαινε το ίδιο και στο ποδόσφαιρο, όπου και οι… τυφλοί βλέπουν την αδιαφιλονίκητη ανωτερότητα του Ολυμπιακού.

Τέλος πάντων. Δεν είναι επί της παρούσης αυτό το θέμα μας, όταν μάλιστα κάποιοι παρουσιάζουν ευρήματα «ανίατης ασθένειας» προκατάληψης και εμπάθειας έναντι των Πειραιωτών και του ηγέτη τους.

Συμπερασματικά αυτό που υποστηρίζω στην εκκίνηση των τελικών στέψης της Basket League είναι ότι ο Ολυμπιακός – απέναντι στον εν γένει ισάξιό του «αιώνιο» επαναλαμβάνοντας ότι οι αποστάσεις τους είναι απειροελάχιστες ειδικά φέτος – έχει ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ.

Να κάνει το BREAK και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα.

Βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση, έχει τους περισσότερους παίκτες του και ιδίως τα ατού του σε καλύτερη φόρμα από τα αντίστοιχα «πράσινα» και εφόσον, τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο “V Span”, σπάσουν την… κατάρα του ΟΑΚΑ (ζήτημα που άπτεται και της ψυχολογίας ασφαλώς), θα ανατρέψουν τα δεδομένα μιας χρονιάς που χτίστηκε με το «πάνω χέρι» του Παναθηναϊκού στην κανονική περίοδο.

• Η «αδελφοποίηση» με το συνδεσμιακό κομμάτι του ΠΑΟΚ που επιδίωξε ολοφάνερα ο Ιβάν Σαββίδης, με το κάλεσμα συλλαλητηρίου στην Καμάρα, ώστε να χτίσει υποστηλώματα ενίσχυσης με τους ευρείς οπαδικούς κόλπους, που προφανώς είχε ανάγκη (και όπως θέλει το μεταφράζει αυτό η κοινή γνώμη…), περιελάμβανε και την απόφαση πρόσληψης του Αναστασιάδη.

«Πάρε τον Άγγελο» του φώναζε το πλήθος. Κι αυτός έκανε ό,τι του είπαν. Τι θα τους χαλούσε το χατίρι, πάνω που «καίγεται» να τους πιάσει φίλους;Και του ‘ρθε και… φτηνά. Συγκριτικά τουλάχιστον με έναν άλλο Στέφενς ή ένα αντίστοιχο βαρβάτο όνομα ξένου προπονητή…