Ας είμαστε ΡΕΑΛιστές!

Η Ρεάλ Μαδρίτης καρτερούσε επί είκοσι συναπτά έτη να ξαναφορέσει το στέμμα της και χθες αποδείχθηκε πως ήταν η δική της ώρα...

Η δική της καλή ώρα και η κακή ώρα του Ολυμπιακού, ο οποίος από ένα σημείο και πέρα, όταν πλέον είχε αδειάσει το ρεζερβουάρ του, προσπαθούσε να επιζήσει με τις τελευταίες σταγόνες που είχαν απομείνει, αλλά δεν του έφταναν ούτε καν για να πάρει ανάσα και έγινε -χωρίς να το θέλει και κυρίως χωρίς να του αξίζει- μέρος του show των Μαδριλένων.

Στον τελικό του 2012 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο Ολυμπιακός γύρισε από το -19 και έναν χρόνο αργότερα κόντρα στη Ρεάλ από το -17: χθες βρέθηκε πάλι πίσω με έντεκα πόντους, κατάφερε με ένα σερί 12-0 να περάσει μπροστά (40-41), αλλά το σενάριο της Πόλης, του Λονδίνου αλλά ακόμη και του ημιτελικού της Παρασκευής ήταν πολύ καλό για να ξαναγίνει αληθινό...

Πολύ καλό και κυρίως πολύ διαστροφικό!

Απέναντι στους πολύ πιο σκληρούς και αποφασισμένους Μαδριλένους που βγήκαν από την κατάψυξη και έβαλαν στη βιτρίνα του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» τη «novena», ο Ολυμπιακός εξάντλησε πολύ νωρίς την ανταγωνιστικότητα και τη μαχητικότητά του και δεν κατάφερε να είναι όχι ένας υπερήρωας, αλλά ούτε καν ο συνηθισμένος εαυτός του...

Με τον Σπανούλη να σκοράρει μονάχα ένα καλάθι εντός παιδιάς, να μοιάζει αμήχανος και να μην μπορεί να ξεφύγει από την πίεση του Τζέισι Κάρολ και τις παγίδες της άμυνας της Ρεάλ, οι «ερυθρόλευκοι» κόλλησαν στην επίθεση και έμειναν κάτω από τους εξήντα πόντους, γνωρίζοντας μια ήττα που αποτυπώνεται με μαθηματική (στην κυριολεξία) ακρίβεια από τα στατιστικά...

Η Ρεάλ μετά τα 14/30 τρίποντα στον ημιτελικό, χθες είχε 13/30, ενώ εκμεταλλεύθηκε την επιλογή του Ολυμπιακού να αμυνθεί με αλλαγές στα σκριν και «κατέβασε» δεκαπέντε επιπλέον ριμπάουντ, εκ των οποίων 12 επιθετικά που αναλογούν σε ισάριθμες δεύτερες ευκαιρίες. Στον αντίποδα οι «ερυθρόλευκοι» δεν βρήκαν έναν βολικό ρυθμό, δεν εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός ότι οι Μαδριλένοι είχαν πολύ περιορισμένες ευκαιρίες στο ανοικτό γήπεδο, σούταραν 5/23 από τη γραμμή των 6μ.75 και επιδόθηκαν σε ένα χαρακίρι που έχει καταστεί δεύτερη φύση τους, αστοχώντας σε 14 από τις 26 ελεύθερες βολές.

Η στατιστική φανερώνει με κρυστάλλινο τρόπο τα προβλήματα του Ολυμπιακού ο οποίος είδε μάλιστα τη Ρεάλ να φοράει τη δική του λεοντή και να αντιτάσσει τέσσερις αρετές που δεν συμπεριλαμβάνονται στο συνηθισμένο ρεπερτόριό της: την προσήλωση στην αμυντική στρατηγική (με αποκορύφωμα τη σκυταλοδρομία στο μαρκάρισμα του Σπανούλη, από τον οποίον, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος, έκρυψαν το καλάθι), το πάθος, τη σκληράδα και την πειθαρχία, σε αντιδιαστολή της συνηθισμένης αναρχίας που τη διέπει.

Σε πείσμα του δεύτερου comeback που τους έφερε στο +1, οι ατσαλωμένοι από τις πολλές και μάλιστα μνημειώδεις ανατροπές τους «ερυθρόλευκοι» αυτήν τη φορά δεν κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανό το momentum και παραδόθηκαν στις ορέξεις του «σκίουρου» από το Γουάιομινγκ (Τζέισι Κάρολ) και του «τζιτζικιού» από τη Σάντα Φε! Ο Μορμόνος γκαρντ πρωταγωνίστησε στην αποστολή εξουδετέρωσης του Σπανούλη και ήταν εκείνος που με τρία τρίποντα και έντεκα σερί πόντους κήδεψε τα όνειρα του Ολυμπιακού, ενώ ο Νοτσιόνι και ο Ματσιούλις (στην κόντρα του οποίου με τον Βασίλη αναβίωσε η βεντέτα των «αιωνίων») προσωποποίησαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο τον καινούργιο και δη macho χαρακτήρα των Μαδριλένων.

ΥΓ.: Η Ρεάλ νίκησε με διαφορά 19 πόντων, εξαργυρώνοντας την υπεροχή της και όλα τα σέα της και τα μέα της. Επειδή πολλές φορές έχει αποδειχθεί ότι η φάρα μας έχει μνήμη... χρυσόψαρου, προφανώς έχουν απόλυτο δίκιο ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης, οι οποίοι προτού πουν οτιδήποτε άλλο προέταξαν την υπερηφάνεια που νιώθουν για όλα αυτά που κατάφερε εφέτος ο Ολυμπιακός.

Πηγή: Goal