Μια κερδίζεις, μια χάνεις. Ετσι είναι το μπάσκετ. Δεν σβήνει αυτή η ήττα τα όσα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα. Στην καρδιά του κόσμου του Θρύλου είναι μια παρέα μαχητών που έχουν αναγκάσει όλους να υποκλιθούν. Χθες στη Μαδρίτη, απλά δεν γινόταν.
Η ΡΕΑΛ ήταν καλύτερη. Τι να κάνουμε. Είναι και η ήττα στο παιχνίδι. Ο τελικός ουσιαστικά χάθηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός είχε πάει πρίμα το παιχνίδι. Προηγήθηκε στο ξεκίνημα του δεύτερου με 15-21 και μετά έχασε το φως στην επίθεση. Η Ρεάλ τού έκανε σερί 20-7 και πήρε καλό αβάντζο (+7) στο φινάλε του ημιχρόνου. Οκτώ χαμένες βολές, αλλά και επτά λάθη στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν στοιχεία καταστροφικά για τους «ερυθρόλευκους».
Η ΡΕΑΛ δεν έκανε κάτι φοβερό μπροστά, αλλά είχε κλείσει πολύ καλά την άμυνά της. Ο Πρίντεζης δεν έπαιρνε μπάλα, ενώ όλος ο Ολυμπιακός είχε βραχυκυκλώσει. Ηταν κρίμα, διότι το ματς το πήγαινε μια χαρά, αλλά του έφυγε μέσα από τα χέρια από τα δικά του λάθη. Βρέθηκε να χάνει με 40-29, αλλά στο άψε-σβήσε πέρασε μπροστά. Κι όμως, πάλι έχασε τα αμυντικά ριμπάουντ και έδωσε την ευκαιρία στον Κάρολ να δώσει καλό αβάντζο στους Μαδριλένους.
ΜΕΤΑ δεν υπήρχε επιστροφή. Με 15 χαμένες βολές και τον Σπανούλη εκτός αγώνα επιθετικά δεν γινόταν. Με 59 πόντους επίσης δεν μπορείς να διεκδικήσεις τρόπαιο. Αυτά επί του αγωνιστικού. Μικρή σημασία έχει για μένα. Ο Ολυμπιακός είναι μια τεράστια δύναμη και είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψει ακόμη πιο δυνατός. Η χρονιά επίσης δεν έχει τελειώσει. Εχει και συνέχεια. Είναι στη μέση και οι τελικοί της Α1. Εκεί ο τίτλος πρέπει να κατακτηθεί πάση θυσία. Συνολικά πάντως με τις βάσεις και την καρδιά που έχει αυτή η ομάδα δεν φοβάμαι τίποτε. Ο κόσμος της είναι υπερήφανος. Αν μια βαριά ήττα σε τελικό Ευρωλίγκας σε κάνει να αλλάζεις γνώμη γι' αυτά τα παιδιά, τότε καλύτερα να αλλάξουμε συζήτηση...
Πηγή: Sportday