Ο Γενικός Διευθυντής της ΚΑΕ, Σταύρος Ντίνος, μέσα από μια εκτενή και συναισθηματική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρθηκε στην ιστορική σημασία της επίσκεψης, ευχαριστώντας όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτή την εξαιρετική αποστολή.

«Μια γέφυρα ιστορίας και υπερηφάνειας»

Ο κ. Ντίνος περιέγραψε το τουρνουά ως μια «γέφυρα ιστορίας, κληρονομιάς και υπερηφάνειας», που ένωσε την Ελλάδα με την ελληνική ομογένεια της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ.

Η πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος, όπως τόνισε, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς το όραμα και την ηγεσία του ιδιοκτήτη, Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος εμπιστεύτηκε την ομάδα για να κάνει αυτό το πρωτοποριακό ταξίδι. Ιδιαίτερη μνεία έκανε και στην παρουσία της κυρίας Δέσποινας Γιαννακοπούλου, της συζύγου του αείμνηστου Παύλου, η οποία, με την αξιοπρέπειά της, έφερε την καλοσύνη και την αυθεντικότητα του αγαπημένου ηγέτη, δίνοντας πνευματικό βάθος στην επίσκεψη.

«Η οργάνωση και οι ανθρωποι πίσω από την επιτυχία»

Η επιτυχία της αποστολής ήταν αποτέλεσμα της ακούραστης δουλειάς πολλών ανθρώπων. Ο Σταύρος Ντίνος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τους εκπροσώπους της Ελληνικής Πολιτείας και των κοινοτήτων στην Αυστραλία, καθώς και προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, των οποίων η υποστήριξη ανέβασε τη σημασία του ταξιδιού.

Ξεχώρισε την εξαιρετική φιλοξενία της NBL και των διοργανωτών της, Λάρι Κέστελμαν, Νίκολα Μιλιβόγεβιτς και Βινς Κριβέλι, τους οποίους χαρακτήρισε με συγκινητικά λόγια «αδέλφια», δείχνοντας πως οι ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργήθηκαν ξεπέρασαν τα επαγγελματικά όρια.

Παράλληλα, αναγνώρισε τη σκληρή δουλειά του επιτελείου του Παναθηναϊκού, από τα γραφεία στην Ελλάδα που εργάστηκαν πάνω από έναν χρόνο για την προετοιμασία, μέχρι τους Γιάννη Λυρά και Θάνο Μπίχτα που «σήκωσαν» το μεγαλύτερο βάρος της αποστολής.

Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει και το αθλητικό κομμάτι, από τον προπονητή Εργκίν Αταμάν μέχρι το υπόλοιπο σταφ, για την υπομονή και την αφοσίωσή τους παρά το γεγονός ότι ήταν μακριά από τις οικογένειές τους.

«Η συγκινητική σύνδεση με τον απόδημο ελληνισμό»

Η πιο βαθιά και προσωπική στιγμή για τον Σταύρο Ντίνο ήταν η επαφή με τον απόδημο Ελληνισμό. Μίλησε με θαυμασμό για την «αγνή, αυθεντική ελληνική ψυχή» που συνάντησε, από τους μετανάστες πρώτης γενιάς μέχρι τα μικρά παιδιά που τραγουδούσαν τον ύμνο του Παναθηναϊκού.

Η εμπειρία αυτή του θύμισε ότι το πνεύμα του Παναθηναϊκού και η ελληνική ψυχή είναι «διαχρονική και χωρίς σύνορα».

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Γενικός Διευθυντής του Παναθηναϊκού υποσχέθηκε να καλλιεργήσει αυτόν τον δεσμό με τη διασπορά, με την ελπίδα να τους υποδεχθεί μια μέρα στο ΟΑΚΑ.

Η διοργάνωση ήταν τελικά κάτι περισσότερο από παιχνίδια μπάσκετ: ήταν μια επιβεβαίωση της βαθιάς σχέσης μεταξύ του συλλόγου και των φιλάθλων του παγκοσμίως, μια ανάμνηση ζωής για όλους τους εμπλεκόμενους.