Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου: Από τη χάλκινη Βερούλη σε Ξάνθου - Γκατσιούδη

Πρόκειται για την 20ή έκδοση ενός θεσμού, που τυπικά ξεκίνησε το 1983 από το Ελσίνκι, αλλά οι σκέψεις για τη δημιουργία του είχαν τεθεί πολλά χρόνια νωρίτερα και τα θεμέλιά του μπήκαν το 1976.

Μέχρι και το 1980 οι Ολυμπιονίκες έφεραν ταυτόχρονα και τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Το 1976 όμως αναδείχτηκε ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής πέρα από το πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Διαβάστε επίσης...

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου: Η Ελλάδα παγκόσμια υπερδύναμη (1999-2007)

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου: Το τηλεοπτικό πρόγραμμα

Μετά την καρατόμηση των 50 χλμ. βάδην από το Ολυμπιακό πρόγραμμα στο Μόντρεαλ, η ΙΑΑF αποφάσισε να διοργανώσει ένα ξεχωριστό «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα» για το συγκεκριμένο αγώνισμα. Ο αγώνας διεξήχθη στις 18 Σεπτεμβρίου 1976 στο Μάλμε της Σουηδίας. Μετείχαν 42 βαδιστές και παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχτηκε ο Σοβιετικός Βενιαμίν Σολντατένκο.

Κάτι αντίστοιχο έγινε το 1980 στο Σιτάρντ της Ολλανδίας για τα 3.000 μ. και τα 400 μ. εμπόδια γυναικών, δύο πρόσφατα εγκεκριμένα από το διεθνή φορέα αγωνίσματα, τα οποία απουσίαζαν από το Ολυμπιακό πρόγραμμα.

Ήδη, όμως, από το 1976 στο συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας στο Πουέρτο Ρίκο είχε αποφασιστεί να ξεκινήσει μια νέα διοργάνωση, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με αφετηρία το 1983. Διεκδικήτριες ήταν δύο πόλεις, με την νικήτρια να ανακοινώνεται το 1987 στη Σεούλ. Το Ελσίνκι υπερίσχυσε της Στουτγκάρδης και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία της πιο σημαντικής και πλέον δημοφιλούς αμιγώς στιβικής διοργάνωσης στον πλανήτη.

Ο ΣΕΓΑΣ ξεκινά από σήμερα μια σειρά δημοσιεύσεων με καταγραφή της παρουσίας όλων των Ελλήνων και των Ελληνίδων που πήραν μέρος στη διοργάνωση, διανθισμένη με μικρές ιστορίες. Στο πρώτο μέρος καλύπτουμε την περίοδο από το 1983 έως το 1997, το Πρωτάθλημα της Αθήνας.

Ελσίνκι, 7-14 Αυγούστου 1983

Συμμετοχές: 10 άνδρες, 3 γυναίκες

Μετάλλια: 1 χάλκινο

Συγκινήσεις, αλλά και ατυχίες περίμεναν τα 13 μέλη της ομάδας που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κορυφαία στιγμή, ασφαλώς, το χάλκινο μετάλλιο της Άννας Βερούλη στον ακοντισμό, σε έναν δραματικό τελικό  που κρίθηκε με την τελευταία μεγάλη βολή της τοπικής ηρωίδας, Τίνα Λίλακ στα 70.82.

Από την άλλη, βέβαια, υπήρξε η άτυχη στιγμή μιας εκω των φαβορί του αγωνίσματος, της Σοφίας Σακοράφα. Ταξίδεψε μεν στη Φινλανδία, δεν αγωνίστηκε δε έπειτα από αυστηρή σύσταση των γιατρών. Οι τραυματισμοί που κουβάλησε μαζί της στο Ελσίνκι, έβαλαν στοπ στα όνειρά της. Για μια θέση έμεινε εκτός τελικού ο 20χρονος Κώστας Γεωργακόπουλος, ενώ για τελευταία φορά φόρεσαν τα γαλανόλευκα οι Κύπριοι πρωταθλητές.

Ρώμη, 28 Αυγούστου – 6 Σεπτεμβρίου 1987

Συμμετοχές: 7 άνδρες, 1 γυναίκα

Μετάλλια: –

Μικρότερη σε μέγεθος η ελληνική ομάδα σε σχέση με το 1983, με την εξαιρετική προσπάθεια του Σπύρου Ανδριόπουλου στα 10.000 μέτρα να ξεχωρίζει. Ήταν μια… τρελή κούρσα με τον Κενιάτη Πολ Κιπκόετς να κάνει ένα  μοναδικό αγώνα και τον Πατρινό πρωταθλητή να προσπαθεί να μείνει κοντά στο γκρουπ αυτών που θα διεκδικούσαν τα μετάλλια. Αποζημιώθηκε με την 7η θέση και ένα μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ, που παραμένει ως τις μέρες μας ανέπαφο.

Μετά την περιπέτεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Άντζελες, η Άννα Βερούλη επέστρεψε για να λάβει μέρος και στο 2ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ατυχώς, έμεινε για 18 εκατοστά εκτός τελικού.

Τόκιο, 23 Αυγούστου – 1 Σεπτεμβρίου 1991

Συμμετοχές: 3 άνδρες, 3 γυναίκες

Μετάλλια: –

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα φεύγει από την Ευρώπη και ταξιδεύει στην Άπω Ανατολή, στο Τόκιο. Ο αριθμός των ελληνικών συμμετοχών μειώνεται κι άλλο. Μόλις έξι άτομα ταξιδεύουν στην Ιαπωνία…

Ο ανερχόμενος, τότε, Κώστας Κουκοδήμος περνάει στον τελικό με άλμα στα 8.12, την 5η καλύτερη επίδοση των προκριματικών. Στον τελικό των 13 συμμετοχών, ήταν 12ος, αλλά είχε το προνόμιο να ζήσει από τόσο κοντά την επική μονομαχία του Μάικ Πάουελ με τον Καρλ Λιούις, που έβγαλε το ιστορικό 8.95 του πρώτου. Είμαστε πια στο 2025 και δεν έχει βρεθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα καταρρίψει αυτό το ρεκόρ.

Η Άννα Βερούλη ολοκληρώνει την παρουσία της στο θεσμό με έναν ακόμα τελικό, στον οποίο μπήκε με την έβδομη καλύτερη βολή. Η Βούλα Πατουλίδου δίνει στον κόσμο μια πρώτη, πολύ μικρή γεύση, σε σχέση με αυτό που θα ακολουθούσε ένα χρόνο αργότερα, αλλά στα 100 μέτρα, κάνοντας μεγάλη υπέρβαση με την πρόκρισή της στα ημιτελικά.

Στουτγκάρδη, 13-22 Αυγούστου 1993

Συμμετοχές: 10 άνδρες, 1 γυναίκα

Μετάλλια: –

Η Στουτγκάρδη, η ηττημένη της ψηφοφορίας για να γίνει η ανάδοχος πόλη του πρώτου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, φιλοξένησε την τέταρτη έκδοση του θεσμού στη συμπλήρωση της πρώτης δεκαετίας και με την καθιέρωση της τέλεσης των αγώνων ανά διετία.

Αν και έλειψαν οι μεγάλες επιτυχίες για τη χώρα μας, παρουσιάζονται στο προσκήνιο ονόματα που θα δόξαζαν τα επόμενα χρόνια τα ελληνικά χρώματα. Πρόκριση σε τελικό θα πάρει μόνο ο Σπύρος Βασδέκης, ενώ ο Κώστας Κουκοδήμος θα αποκλειστεί για ένα εκατοστό.

Συγκινητική ήταν η προσπάθεια του Αλέξανδρου Τερζιάν στα 100 μέτρα. Θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά, που τότε γινόντουσαν ακόμα σε δύο σειρές, ενώ θα οδηγήσει ως τελευταίος δρομέας την τετράδα των 4Χ100 μ. στη 10η θέση, επαναλαμβάνοντας το επίτευγμα της ομάδας του 1983.

Γκέτεμποργκ, 5-13 Αυγούστου 1995

Συμμετοχές: 14 άνδρες,  6 γυναίκες

Μετάλλια: –

Ουκ ολίγες οι ατυχίες και οι ακυρώσεις για την Ελλάδα με μια ομάδα που για πρώτη φορά αριθμούσε 20 μέλη.

Ο Κώστας Κουκοδήμος, με την 6η θέση στο μήκος, σε τελικό 14 ατόμων θα φέρει τη δεύτερη μεγαλύτερη διάκριση από το 1983 και το χάλκινο μετάλλιο της Άννας Βερούλη. Η πρόκρισή του ήταν δραματική, αφού πέρασε με την τελευταία επίδοση. Στον πρώτο τελικό της καριέρας της συμμετείχε και η Τασούλα Κελεσίδου.

Εξαιρετική ήταν η 20χρονη Κατερίνα Θάνου στα 100 μέτρα. Έφτασε μέχρι τα ημιτελικά και εκεί τερμάτισε 5η στον πρώτο ημιτελικό σε 11.09, ίδια χρόνο με την Αμερικανίδα Κάρλετ Γκιντρί και την Ουκρανή Ζάνα Μπλοκ, αλλά ελάχιστα χιλιοστά πίσω τους. Από τη δεύτερη σειρά δεν την πέρασε καμία, αλλά τότε την πρόκριση για τον τελικό έπαιρναν οι τέσσερις πρώτες των δύο σειρών. Στα ημιτελικά έφτασε με εξαιρετικές κούρσες και ο Αλέξης Αλεξόπουλος.

Στις προσπάθειες έχασε τον τελικό του ύψους ο Λάμπρος Παπακώστας, παρά τα 2.27, ενώ για τρία εκατοστά έμεινε έξω η Νίκη Ξάνθου. Η ομάδας στα 4Χ100 μ. είχε τις δυνατότητες για τον τελικό, διαθέτοντας πέντε εξαιρετικούς σπρίντερ, αλλά πλήρωσε τις κακές αλλαγές και ακυρώθηκε.

Αθήνα (Μαρούσι), 1-10 Αυγούστου 1997

Συμμετοχές: 38 άνδρες,  29 γυναίκες

Μετάλλια: 1 αργυρό, 1 χάλκινο

Κοσμογονία για τον ελληνικό στίβο σε μια διοργάνωση που έγινε ελάχιστο διάστημα προτού ανακοινωθεί η πόλη που θα φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η Ελλάδα πήρε μέρος με τη μεγαλύτερη ομάδας της ιστορίας της μέχρι και σήμερα, καθώς είχε το δικαίωμα να εκπροσωπηθεί με έναν/μια αθλητή/τυρια σε αγωνίσματα όπου κανείς/καμία δεν είχε πιάσει το σχετικό όριο.

Κορυφαίες στιγμές, ασφαλώς, τα δύο μετάλλια της Νίκης Ξάνθου (αργυρό) και του Κώστα Γκατσιούδη (χάλκινο). Μάλιστα, ο Γκατσιούδης έπεσε από δεύτερος, τρίτος στην τελευταία προσπάθεια. Πλην των δύο μεταλλιούχων είχαμε άλλες έξι συμμετοχές σε τελικούς σε αγωνίσματα με πρόκριση, από τον Γιώργο Παναγιωτόπουλο στα 200 μ. (κορυφαίος Ευρωπαίος), τον Λάμπρο Παπακώστα στο ύψος, τον Χρήστο Μελέτογλου στο τριπλούν (με πανελλήνιο ρεκόρ), την Όλγα Βασδέκη στο τριπλούν  (επίσης (με πανελλήνιο ρεκόρ), την Στέλλα Τσικούνα στο δίσκο και την Μιρέλα Μανιάνι στο ακόντιο.

Ο Άγγελος Παυλακάκης κάλυψε τα 100 μ. στον προκριματικό σε 10.11 και τερμάτισε μπροστά από τον Ολυμπιονίκη, Ντόνοβαν Μπέιλι. Κανείς Έλληνας δεν έτρεξε έκτοτε γρηγορότερα. Παυλακάκης, Κατερίνα Θάνου και Κατερίνα Κόφφα και η 4Χ100 μ. γυναικών έμειναν οριακά μακριά από τους τελικούς, τερματίζοντας στην 5η θέση στις ημιτελικές σειρές. Η ισχυρή σκυτάλη των ανδρών στα 4Χ100 μ. και πάλι δεν κατάφερε να φέρει τη σκυτάλη στον τερματισμό, ενώ η 4Χ400 μ. με τον 18χρονο Περικλή Ιακωβάκη τελευταίο δρομέα κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ.

Ιστορικές εμφανίσεις για τα 800 μ. ανδρών και το Μαραθώνιο των γυναικών κατέγραψαν ο Παναγιώτης Στρουμπάκος, που πέρασε δύο γύρους και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά και η Μαρία Πολύζου που ήταν 12η.

Μεγάλη απογοήτευση με αποκλεισμό από τον τελικό περίμενε την Τασούλα Κελεσίδου η οποία ήταν σε εξαιρετική κατάσταση έχοντας πετύχει πρόσφατο 66.18 στη δισκοβολία, αλλά την κατέβαλε το άγχος και την κρίσιμη στιγμή έκανε το μοναδικό αγώνα της το 1997 κάτω από τα 60 μέτρα.

Πηγή: segas.gr