Για να είμαι ειλικρινής είχα χωθεί στις καλαμιές στο Αλυκό της Νάξου μέχρι που μου… χάλασαν την ηρεμία αυτοί οι… τύποι του μπιτς βόλεϊ. Σε ένα μικρό μίνι μάρκετ της Μικρής Βίγλας μια γιαγιά καθισμένη πλάι στο ταμείο του μαγαζιού, περηφανεύονταν στους τουρίστες για την επιτυχία της Εθνικής πόλο γυναικών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όταν έφτασε η σειρά μου στο ταμείο ενημερώθηκα σχετικά και μάλιστα με όλες τις λεπτομέρειες για τον άθλο των κοριτσιών του πόλο αλλά και για το μπιτς βολεϊ...

Μετά ένας παππούς για να υπερθεματίσει «πετάχτηκε» και άρχισε να μιλάει για την ομάδα βόλεϊ γυναικών της Νάξου που του χρόνου θα παίζει στην Α2.

Αφού μοιράστηκα για αρκετή ώρα τις… χαρές τους η κουβέντα τελείωσε… άδοξα όταν η γιαγιά με ρώτησε «από πού είμαι» και «τι δουλειά κάνω». Το από πού είμαι ήταν εύκολο… Απάντηση για το επάγγελμα δεν έδωσα ποτέ. Θα ήταν δύσκολο να εξηγήσω στην γιαγιά την πραγματικότητα.

Έτσι έφυγα από το μίνι μάρκετ πιο… σοφός και πιο ενημερωμένος αφού η «πρώτη σελίδα» της «giagias.gr» δεν περιελάμβανε ούτε «στημένα», ούτε φανταστικά μεταγραφικά σενάρια που είναι η πρέζα των οπαδών.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Βόλεϊ LIFE Ελλάδα Άλλα Σπόρ SPORTS