Πως τα ακραία λάθη του περιορίζονται μέσα στα όρια του ανθρώπινου λάθους.

Μπορεί να συμβεί αυτό και στον καλύτερο διαιτητή. Στο αγγλικό ντέρμπι κορυφής Τσέλσι - Μάντσεστερ είδαμε πολύ χειρότερα (ας μην ξεχνιόμαστε). Τότε, γιατί το έχουμε πάρει τόσο κατάκαρδα εδώ στην Ελλάδα; Σε τι διαφέρουμε από την Αγγλία; Η απάντηση είναι απλή και διαχρονική: σε όλα! Από τη συμπεριφορά και την παιδεία του θεατή, μέχρι το τι σημαίνει ποδόσφαιρο για κάθε σύλλογο εκεί. Μα, η πιο έντονη διαφορά είναι η αξιοπιστία.

Εκεί, τα πιο ακραία λάθη αποδίδονται σε ανθρώπινα λάθη, σε ανικανότητα του διαιτητή. Εδώ, έχει περάσει σε όλους η ιδέα πως όλα είναι στημένα. Πως πάντα το «big boss» κινεί τα νήματα και τα κανονίζει όλα όπως γουστάρει. Δεκαετίες τώρα. Με εναλλασσόμενες φυσικά φιγούρες σε ρόλο «μεγάλου αφεντικού».

Στοιχειωδώς να παρακολουθήσει κάποιος την ειδησεογραφία που ακολουθεί μια εκλογική διαδικασία στην ΕΠΟ, θα χάσει και την τελευταία ικμάδα εμπιστοσύνης του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και μη μου πείτε πως όλος αυτός ο κακός χαμός γίνεται για να... βοηθήσουν την Εθνική ή επειδή έχουν όραμα για να αξιοποιήσουν τα ταλέντα. Για την «ταμπακέρα» γίνεται ο καβγάς. Και όπου «ταμπακέρα», βάλτε τη διαιτησία! Παιχνίδια εξουσίας παρακολουθούμε στα γήπεδά μας και όχι μπαλίτσα! Διαλυμένα όλα!

Πηγή: Εθνοσπόρ