Η διαφορά φάνηκε επειδή οι αντίπαλοι μας κλάταραν από φυσική κατάσταση και από δυνάμεις. Ειδικά όταν έμειναν κι αυτοί με 10 παίκτες, παρέδωσαν το πνεύμα στον Κύριο... Εξαφανίσθηκαν εντελώς από το γήπεδο και το τελικό 0-1 θα μπορούσε να ήταν 0-5 και ακόμα περισσότερο...

Στο Α’ ημίχρονο, που οι παίκτες του Λιχτεστάϊν είχαν δυνάμεις στα πόδια και οξυγόνο στα πλεμόνια, η εθνική μας ομάδα ήταν να την κλαίνε οι ρέγγες. Δεύτερη πάσα δεν μπορούσαν ν’αλλάξουν, προσωπική ενέργεια και μπούκα δεν έκανε κανένας, διότι ουδείς απ’αυτούς έχει την ικανότητα να κάνει, καμινάδα και πάλι καμινάδα, μπας και βρουν τον Μήτρογλου, και έτσι μοιραία, δεν μπήκαμε ούτε μια φορά με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή. Να μασάς και να φτύνεις το κουκούτσι...

Στο Β΄ημίχρονο οι δύο αλλαγές που έκανε ο Σάντος με τον Νίνη και τον Καραγκούνη και κυρίως η ολοζούπιτη πτώση και το κλατάρισμα του αντιπάλου μας, έγειραν μονόπαντα την πλάστιγγα υπέρ μας. Το παιχνίδι έγινε μονόλογος και χάναμε τα γκολ το ένα πίσω από το άλλο...

Οσον αφορά την απόδοση των παικτών μας, ο Καρνέζης και οι τέσσερις αμυντικοί δεν μπορούν να κριθούν, διότι οι αντίπαλοι από τεχνικής πλευράς ήταν λυκόπουλα, ούτε καν πρόσκοποι. Οσον αφορά τους υπόλοιπους έχεις για μπαλαντέρ τον Ταχτσίδη και στις φτερούγες τον Κονέ και τον Χριστοδουλόπουλο, τότε το έργο είμαι αντίο ζωή, με τον Αντρέα Μπάρκουλη και την Ελένη Χατζηαργύρη. Με τρία αργά χαφ και με ανύπαρκτα τα δύο άκρα, πως να κατέβει και να μπει γρήγορα η μπάλα στην αντίπαλη περιοχή;

Και εδώ είναι όλο το μυστικό, όλο το κλειδί του σολ. Ο Μήτρογλου έξω από την περιοχή είναι εξοργιστικά τεμπέλης, αργός και δύσκαμπτος. Μέσα όμως στην περιοχή είναι υψηλή τάση ηλεκτρισμού. Κίνδυνος – θάνατος για τον αντίπαλο, διότι μυρίζει το γκολ σαν λαγωνικό. Εχει με το σώμα του ωραία απαλλαγή και πλασάρει αστραπιαία, με το αριστερό, και με το δεξί, και με το μεσαίο. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να του φέρεις γρήγορα τη μπάλα με΄σα στην περιοχή. Ειδάλλως, χέσε μέσα Πολυχρόνη... Αλλά ποιος να φέρει γρήγορα τη μπάλα μέσα στην περιοχή; Ο Ταχτσίδης; Ο Μανιάτης; ή, μήπως ο Κονέ και ο Λάζαρος; Μόνο ο Κατσουράνης ψιλοέχει αυτή την ικανότητα, αλλά με μακρινή πάσα και όχι με κοντινή, οπότε ο αντίπαλος αμυντικός προλαβαίνει να ελέγξει την κατάσταση.

Εν πάση περιπτώση, η απρόσμενη ήττα της Βοσνίας μέσα στο σπίτι της από τη Σλοβακία, μας δίνει τώρα το δικαίωμα να διεκδικήσουμε και να πάρουμε την πρώτη θέση στον όμιλο μας και έτσι να πάμε χωρίς μπαράζ του χρόνου στη Βραζιλία. Ετσι, για το νταβαντούρι...

Πηγή: real.gr