Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι στο Ντα Λουζ ήταν πολύ απαιτητικό ενεργειακά και για τις δυο ομάδες. Ο ρυθμός στο α’ μέρος ήταν γρήγορος με την μπάλα πάνω – κάτω, ενώ στην επανάληψη ο αγωνιστικός χώρος βάρυνε πολύ, όπως είδαμε. Κι έτσι οι ποδοσφαιριστές, που ήδη είχαν δώσει ένα απαιτητικό α’ ημίχρονο, έπρεπε να καταβάλλουν ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες για να σταθούν, και πολύ περισσότερο να παίξουν ποδόσφαιρο, πάνω σε τέτοιο τερέν - πισίνα.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο ότι έπαιξε καλά, ότι είχε αλληλοκαλύψεις, ότι έβγαινε μπροστά «μελετημένα» και στην κόντρα και ότι στάθηκε εξαιρετικά σε ένα τέτοιο ματς, ανεξάρτητα από το τελικό σκορ. Έδειξε και μέταλλο. Και σκληράδα. Δεν λύγισε μπροστά στις απαιτήσεις ενός τόσο δύσκολου αγώνα και στις ειδικές συνθήκες. Ούτε φοβήθηκε να βάλει τα πόδια του στην φωτιά.

Αντίθετα, η Μπενφίκα έδειξε και νευρική στις κινήσεις της, αλλά και… φυγόπονη στις μονομαχίες, ενώ προσπαθούσε συνέχεια με διάφορους τρόπους να πάρει σφυρίγματα γύρω ή μέσα στην περιοχή. Ναι μεν, λοιπόν, κατάφερε να ισοφαρίσει, έστω κι έτσι, πιέζοντας όπως – όπως μετά το 60’ όχι τόσο για να δημιουργήσει, αλλά περισσότερο για να εκμεταλλευτεί ένα λάθος (σαν κι αυτό που έκανε ο κατά τα άλλα αλάνθαστος Ρομπέρτο), όμως το σκορ όπως και να έχει δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Μπενφίκα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός