Εδώ και καιρό σκεφτόμουν τον Πλατανιά. Και με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον πάγκο και με τον Νίκο Αναστόπουλο τώρα πια, δίνει τη δική του μάχη για την παραμονή. Μια ομάδα με πολλούς Ισπανούς και Πορτογάλους, τέσσερις δανεικούς (Σιώπη – Κάται από τον Ολυμπιακό, Πόποβιτς – Ιντζίδη από τον ΠΑΟΚ), δυο «παλιούς» στη Λίγκα (αγαπημένος Φανούρης Γουνδουλάκης και Νίκολα Μπέλιτς) και μια μεγάλη ατυχία. Τον σοβαρό τραυματισμό του πρώτου σκόρερ και καλύτερου παίκτη του, Θωμά Ναζλίδη (4/7 μέχρι τον τραυματισμό), του οποίου το κενό προσπαθεί και εν μέρει καλύπτει επάξια ο Τόρες των Χανίων και όχι του Μουρίνιο (5/13 ο Ισπανός φορ).

Μια ομάδα που έχει δύο – τρεις μέσους του επιπέδου της (Τετέ, Αγκιλέρα), έχει αποτύχει στις περισσότερες εφετινές μεταγραφές ξένων της (κυρίως του Μοράλ), έχει φιλόξενη έδρα, βασίζεται στο πρέσινγκ της και προσπαθεί να βελτιωθεί στην κυκλοφορία της μπάλας και στην παραγωγή φάσεων διότι δεν έχει πάρει πολλά τρίποντα αν και σε γενικές γραμμές δεν δέχεται εύκολα γκολ και δεν χάνει εύκολα σχεδόν ποτέ.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr