Συνέπεσε να είμαι στη Θεσσαλονίκη την ημέρα, Δευτέρα, της κλήρωσης ΠΑΟΚ-Μπενφίκα. Είχα ανεβεί για το ματς της Εθνικής του 2004 με τους παλαίμαχους, υπό τον Χάτζι, Ρουμάνους. Μέσες-άκρες, τότε η συζήτηση στο περιβάλλον-ΠΑΟΚ ήταν το δυνητικό κόστος του λάθους στο (νωπό) τελευταίο παιγνίδι του ομίλου, το 2-2 με την ΑΖ στην Τούμπα, αποτέλεσμα που στην ισοβαθμία έφερε τους Ολλανδούς νούμερο-ένα και τον Δικέφαλο νούμερο-δύο.

Ως νούμερο-δύο, ο ΠΑΟΚ εκείνο το μεσημέρι τράβηξε τη Μπενφίκα. Ως νούμερο-ένα, η ΑΖ τη Σλόβαν Λίμπερετς. Εχει διαφορά. Η ώρα της αποτίμησης του κόστους, όπως πάντοτε συμβαίνει με τα σφάλματά μας, έφτασε. Η ΑΖ, 0-1 στην Τσεχία. Μια ομάδα, η ολλανδική, που πάει για τους «16» ενώ πολύ εύκολα θα μπορούσε να μη είναι, καν, στα γκρουπ του Γιουρόπα Λιγκ. Αν ο άπειρος Ατρόμητος, τον Αύγουστο, δεν έπαιζε στο Περιστέρι με τέτοια αφέλεια…

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Μπενφίκα Ποδόσφαιρο ΠΑΟΚ SPORTS