Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Λες και υπάρχει μια ανωτέρα δύναμη, μια νεράιδα που με το μαγικό ραβδάκι μπορεί να κάνει θαύματα. Αυτόν τον συνδυασμό αποτελεσμάτων μέσα σε δυο μέρες. Οταν συμβαίνει στη ζωή κάτι το εντελώς απίθανο, κάτι που δεν περιμένει κανείς, η σχετική έκφραση λέει «υπάρχει και Θεός». Που απονέμει δικαιοσύνη.

Κατ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, μπορείς να πεις ότι έκανε παρέμβαση ο θεός του ποδοσφαίρου: Δεν γίνεται, σου λέει, μια ζωή οι Ολυμπιακοί να γελάνε και όλοι οι άλλοι να κλαίνε, λες κι έχουνε κατουρήσει στο πηγάδι. Ο Ολυμπιακός να ρίχνει τρία γκολ στην Αρσεναλ μέσα στο «Εμιρεϊτς» κι ο ΠΑΟΚ να τρώει τρία γκολ στα Γιάννενα, όπου διέπρεψε ο Αλή Πασάς. Δεν γίνεται ο Ολυμπιακός να έχει δεκατρείς νίκες σερί κι ο ΠΑΟΚ να μην μπορεί να κερδίσει Πανθρακικό και Παναιτωλικό, μέσα στην Τούμπα. Δεν γίνεται ο Ολυμπιακός να παίρνει το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο και όλοι οι άλλοι, από τα τρία το μακρύτερο. Δεν γίνεται ό,τι πιάνει ο Μαρινάκης να γίνεται χρυσάφι κι ό,τι πιάνει ο Σαββίδης να γίνεται κάρβουνο. Κάπου πρέπει, έστω και για μια φορά, οι Ολυμπιακοί να στεναχωρηθούνε. Να φύγουνε από το γήπεδο με σκυμμένα τα κεφάλια. Κάπου πρέπει, έστω και για μια φορά, να γυρίσει ο τροχός, να πηδήξει κι ο φτωχός.

Κι όχι ότι είναι ο Ιβάν ρέστος και μπατίρης από λεφτά. Φτωχός, πάμπτωχος είναι σε επιτυχίες. Σε αποτελέσματα. «Λες κι οργώνω μες στα βράχια, λες και σπέρνω μες στην άμμο», όπως έχει πει ο ποιητής. Καμιά σημασία ότι το ματς Ντόρτμουντ-ΠΑΟΚ (φωτό) δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Για επίσημο παιχνίδι επρόκειτο. Με το γήπεδο να είναι τίγκα και να μην πέφτει καρφίτσα. Δεν ήταν σε περίοδο προετοιμασίας, Ιούλιο μήνα, με φόντο τις πλαγιές των Αλπεων. Τα κιτάπια, τα κατάστιχα της ποδοσφαιρικής ιστορίας, γράψανε Ντόρτμουντ-ΠΑΟΚ 0-1. Την επομένη τού Ολυμπιακός-Αρσεναλ 0-3. Θα πει κάποιος, ο Ολυμπιακός είναι μπροστά στη βαθμολογία μια πιθαμή κι ο ΠΑΟΚ τέταρτος και καταϊδρωμένος μαζί με τον Πανιώνιο. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει στο Γιουρόπα Λιγκ, ενώ ο ΠΑΟΚ είχε ήδη αποκλειστεί. Και τι έγινε; Για δυο ώρες, για μια βραδιά, οι ΠΑΟΚτζήδες ήταν ευτυχισμένοι.

Η μισή Ελλάδα ψάχνει να βρει τους έξι αριθμούς του Τζόκερ. Με το ένα τζακ ποτ μετά το άλλο (όπως κάθε χρόνο, τέτοια εποχή), τα λεφτά που έχουνε μαζευτεί στον κουμπαρά έχουνε φτάσει τα 15.5 εκατομμύρια. Κανένα πρόβλημα για τους ΠΑΟΚτσήδες: Το πιάσανε το Τζόκερ την Πέμπτη το βράδυ. Μπορεί να μην κονομήσανε από λεφτά, αλλά γίνανε πλούσιοι από χαρά και περηφάνια. Πάμπλουτοι. Επειδή έγινε αυτό που κανένας δεν περίμενε και κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει: Η απόδοση στο 1-0 του ΠΑΟΚ ήταν «32». Η απόδοση στο 3-0 της Αρσεναλ ήταν «16». Σούμα και τα δύο μαζί, ο πολλαπλασιασμός βγάζει «512»! Μία στις πεντακόσιες και κάτι ψιλά ήταν οι πιθανότητες για να βγουν και τα δυο αποτελέσματα. Και βγήκανε αμφότερα. Επειδή αυτό ήταν το θέλημα του θεού του ποδοσφαίρου. Αν κάποιος είχε βάλει δύο γιούρο σ' αυτά τα δυο αποτελέσματα, θα είχε κέρδος ένα χιλιάρικο και κάτι ψιλά.

Καμία σημασία όμως για τον οπαδό, τα υλικά αγαθά. Η νίκη είναι η επιβράβευση του οπαδού. Η μεγάλη νίκη, μάλιστα, είναι κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ. Που θα θυμάται σε όλη του τη ζωή. Που θα έχει να λέει στα παιδιά του και στα εγγόνια του, «εγώ, όταν είχαμε κερδίσει την Ντόρτμουντ, ήμουνα μέσα στο γήπεδο». Οπως εμείς ακούγαμε με δέος, όταν ήμασταν παιδιά, κάποιον που είχε πολεμήσει στην Κορέα. Η νίκη του ΠΑΟΚ είναι απ' αυτές που γράφουν ιστορία. Για μια ομάδα που δεν έχει πάρει πρωτάθλημα εδώ και τριάντα χρόνια. Για μια ομάδα που έχει πάρει όλα κι όλα δύο πρωταθλήματα. Επειδή ο ΠΑΟΚ είχε έναν λόγο παραπάνω να θέλει αυτήν τη νίκη. Αυτά.

Στην Ελλάδα αυτό που μετράει δεν είναι τι είσαι, αλλά ποια είναι η ιδιότητά σου
ΟΛΟΣ ο καλός ο κόσμος ήταν στην πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης του Λάκη Λαζόπουλου. Του αριστερού Λάκη Λαζόπουλου, για να μην ξεχνιόμαστε. Γι' αυτό και κατά βάση ο κόσμος ήταν αριστερός. Από την αριστερή Γιάννα Αγγελοπούλου και τον αριστερό πρωθυπουργό Τσίπρα, μέχρι τον αριστερό διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ Λάμπη Ταγματάρχη. Από τη Ζέτα Μακρυπούλια και τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, μέχρι την Ελένη Μενεγάκη. Και το μισό υπουργικό συμβούλιο: Γεροβασίλη, Παππάς, Κουρουμπλής, Ξυδάκης. Ετσι πάει. Η εξουσία ανοίγει όλες τις πόρτες. Ολες τις μεγάλες πόρτες, αλλά κι αυτές των θεάτρων. Για να θυμηθούμε τον μεγάλο γόη Γιώργο Κατσιφάρα, ποιος τους ήξερε όλους αυτούς πριν γίνουν υπουργοί; Ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Ποιος τους καλούσε στις πρεμιέρες; Ούτε ο Μάρκος Σεφερλής στο Δελφινάριο. Τώρα, βλέπουν την ίδια παράσταση με τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Ετσι πάει. Το τι είσαι στην Ελλάδα έχει ελάχιστη σημασία. Αυτό που μετράει είναι η ιδιότητα. Οχι το περιεχόμενο. Είχε καλέσει δηλαδή ο Λαζόπουλος τη Γεροβασίλη σε κάποια από τις πρεμιέρες του, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αγκομάχαγε μεταξύ του τρία και τέσσερα τα εκατό; Ούτε καν ήξερε την ύπαρξή της. Αλλωστε οι υπουργοί είναι αυτοί που καλούνται κάθε φορά. Τα πρόσωπα που κατά περίπτωση φέρουν την ιδιότητα του υπουργού δεν έχουν καμία σημασία.

Η γελοιότητα σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια
ΤΟ σωστό να λέγεται. Υπάρχει πλέον κράτος. Υπάρχει Αριστερή κυβέρνηση, που εφαρμόζει τον Νόμο προς κάθε κατεύθυνση. Που δεν διαχωρίζει τους πολίτες σε πλούσιους και φτωχούς. Σε ισχυρούς και αδύνατους. Ολοι απέναντι στον Νόμο είναι ίσοι. Τρανό παράδειγμα, οι αποκαλούμενοι Ράμπο της Εφορίας. Σε έφοδό τους στη λαϊκή αγορά Τρικάλων, έπιασαν ένα μεγάλο ψάρι. Μια 79χρονη που πούλαγε σπανάκι, κάτι ματσάκια μαϊντανού, δύο κιλά καρότα και λίγα παντζάρια! Χωρίς να διαθέτει την απαραίτητη ταμειακή μηχανή. Την τυλίξανε, λοιπόν, τη γιαγιά σε μια κόλλα χαρτί και της βάλανε πρόστιμο πέντε χιλιάδων Γιούρο. Κι αν κάποιος έχει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια σπάνια και μοναδική περίπτωση, υπάρχει ακόμα χειρότερη. Στον Βόλο. Οταν σε επιχείρηση-σκούπα της αστυνομίας, είχε συλληφθεί 92χρονος καστανάς. Δεν πρόκειται για πλάκα. Πράγματι, η ηλικία του ήταν παρά οκτώ εκατό. Τον μπουζουριάσανε, λοιπόν, τον γέροντα με τις εξής κατηγορίες: Της «άνευ αδείας εμπορείας», του «αθέμιτου ανταγωνισμού», της «μη ύπαρξης ταμειακής μηχανής» και «της παράνομης χρήσης ρυπαίνοντος μηχανισμού». Δηλαδή της φουφούς, η οποία και κατασχέθηκε μαζί με τα κάστανα! Μιλάμε για παράκρουση. Για διαστροφή. Να μπουζουριάζουνε μια γιαγιά 79 χρόνων που κλέβει την εφορία, επειδή πουλάει μαϊντανό και καρότα χωρίς ταμειακή κι έναν καστανά 92 ετών. Και δίνουν μάλιστα και τη σχετική είδηση στη δημοσιότητα, για να δείξουν πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους. Η γελοιότητα και το καραγκιοζιλίκι σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια. Δισεκατομμύρια, από τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο, να κάνουν φτερά κι αυτοί να ασχολούνται με τη γιαγιά και τον παππού, που σούμα και οι δύο μαζί είναι 171 ετών. Χωρίς να ντρέπονται.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Ποιο είναι πιο σημαντικό; Να γίνεις στα 40 σου πρωθυπουργός ή να μην έχεις δουλέψει μέχρι
τα σαράντα;

Πηγή: Goal