Τα δικά τους τα παιδιά...

Το φετινό καλοκαίρι η πλειοψηφία των μεταγραφών στις “μεγάλες” ομάδες είναι... φθηνές λύσεις, για τις οποίες εγγυάται ο προπονητής. Σχεδόν κανείς δεν έχει ξεφύγει από αυτό το “τροπάριο”, ενώ επειδή Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν ξένους προπονητές, οι ποδοσφαιριστές που έρχονται είτε ως δανεικοί είτε ως κανονικές μεταγραφές είναι και αυτοί ξένοι. Αυτό μπορεί να βοηθάει τις... τσέπες των προέδρων, όμως χαλάει το πλάνο της ελληνοποίησης.

Ας ξεκινήσουμε από τον Ολυμπιακό, όπου ο Ερνέστο Βαλβέρδε στα δύο καλοκαίρια που είναι στον πάγκο των Πειραιωτών έχει φροντίσει να φέρει στην ομάδα αρκετά “δικά του παιδιά”. Μιλάμε φυσικά για τις μεταγραφές των Ουρτάδο, Φουστέρ, Μαρκάνο και Γέστε.

Στον Παναθηναϊκό ο Ζεσουάλδο Φερέιρα μπορεί να μην έχει το αντίστοιχο μπάτζερ, κάτι που δεν τον βοηθάει να φέρει τους παίκτες που θέλει, ωστόσο μέχρι στιγμής... κάτι έχει καταφέρει. Μιλάμε φυσικά για τις μεταγραφές των Κουίνσι και Τοτσέ, το ενδιαφέρον για τον Ζεκά, αλλά και όλες τις συζητήσεις που έχει κάνει με την Πόρτο, ώστε να φέρει ταλεντάκια από τους “Δράκους”.

Ίδιο σκηνικό έχουμε και στην ΑΕΚ, όπου ο Μανόλο Χιμένεθ, επίσης χωρίς μεγάλο μπάτζετ, έφερε στην ομάδα τους Χοσέ Κάρλος και Κάλα από την Σεβίλλη. Δύο παίκτες που γνωρίζει καλά και για τους οποίους εμφανίζεται σίγουρος πως μπορούν να τον βοηθήσουν την επόμενη χρονιά. Αντίστοιχη κίνηση έκανε βέβαια και ο Λάζλο Μπόλονι στον ΠΑΟΚ, όπου μόλις ενημερώθηκε για την φυγή του Βίκτορ Βιτόλο δεν έχασε χρόνο, επικοινώνησε με τον συμπατριώτη του Κοστίν Λαζάρ και τον έπεισε να έρθει στην Τούμπα. Η μόνη ομάδα με διαφορετική λογική μέχρι στιγμής είναι ο Άρης, ο οποίος με τον Σάκη Τσιώλη στο τιμόνι, προσπάθησε να πάρει παίκτες από την ελληνική αγορά.

Βέβαια, στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε πως είναι λογικό οι προπονητές να χρειάζονται τα “στηρίγματα” τους μέσα στην ομάδα, ωστόσο με τον τρόπο που κάνουν τις μεταγραφές, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προχωρήσει το φιλόδοξο πλάνο της ελληνοποίησης...