Είναι ένα πολυδιαβασμένο κλισέ, όμως ο κάθε επιθετικός ζει και πεθαίνει για το γκολ. Όσο ικανός κι αν μοιάζει στο χορτάρι, αν η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα δεν είναι «ερωτική», τότε αργά ή γρήγορα το σύστημα τον αποβάλλει. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν μέχρι και φέτος ο Ντόμινικ Τέλφορντ, που αν και διανύει ήδη τον όγδοο χρόνο επαγγελματικής καριέρας, μπορούσε μέχρι πρόσφατα να μετρήσει τα τέρματά του στα δάχτυλα.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ο μικρόσωμος Άγγλος φορ ξεπήδησε από τις άσημες ακαδημίες της Κλίθερο Γουλβς και σε ηλικία 16 ετών η Μπλάκπουλ της Τσάμπιονσιπ τον έκανε δικό της. Ο σύλλογος τότε βίωνε σοβαρά οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα, αλλάζοντας τρεις προπονητές σε μία σεζόν και βλέποντας το καλοκαίρι να αποχωρούν από το ρόστερ 27 (!) παίκτες, σε μία ευκαιρία που ο Τέλφορντ δεν άφησε αναξιοποίητη.

Πριν καν ενηλικιωθεί ο ταχύτατος επιθετικός θα γράψει 14 συμμετοχές στην δεύτερη κατηγορία, στρέφοντας πάνω του τα βλέμματα της Πρέμιερ Λιγκ. Ο νεαρός συνδύαζε αρμονικά τεχνική και επιτάχυνση, που έδινε στο ευέλικτο σκαρί του μεγάλο πλεονέκτημα στο «ένας προς έναν». Μοναδικό του πρόβλημα αποτελούσε το γκολ, αφού ο Τέλφορντ αδυνατούσε να χαλιναγωγήσει τα γοργά του ποδια, σπαταλώντας συχνά πολύτιμες ευκαιρίες.

Διαβάστε τη συνέχεια στο eyap.gr