Η πατρότητα του ορισμού για το παράδοξο επίτευγμα των Λονδρέζων ανήκει στον δημοσιογράφο της «International Herald Tribune», Ρομπ Χιουζ, και το μεταφέρω δίχως επιφύλαξη.

Κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα για τον Αρσέν Βενγκέρ, όταν τελειώνοντας το προχθεσινό ματς είδε καρφωμένο το σκορ στον ηλεκτρονικό πίνακα σε εκείνο το εκτυφλωτικό, φευ όμως μη επαρκές 3-0 επί της Μίλαν. Μπορεί άραγε μια νίκη, ευρεία και καθαρή, να τραβήξει εκτός κάδρου τη σκιά ενός αποκλεισμού από την επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ; Τι μένει στη θύμηση (εάν και εφόσον μένει); Τι υπερτερεί στην αναγκαία αξιολόγηση που κάνεις για μια ομάδα;

Ιδού ένα ωραίο ερώτημα στο οποίο, όμως, όλες οι απαντήσεις (ακόμα και οι πλέον αντικρουόμενες) μπορεί να γίνουν δεκτές. Αν δεχθούμε το αξίωμα των Αμερικανών «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα», τότε το άπλετο χειροκρότημα πηγαίνει... μονοκούκι στους Μιλανέζους.

Κατατροπώθηκαν στο α' ημίχρονο, κράτησαν τα μπόσικα στη συνέχεια και τελικώς, έστω και με βραχεία κεφαλή, επέστρεψαν στη βάση τους με το εισιτήριο της πρόκρισης ανά χείρας. Ως φαίνεται, το εκτυφλωτικό 4-0 του πρώτου παιχνιδιού αποδείχθηκε αρκούντως ικανό να τους στείλει συστημένους στην επόμενη φάση.

Συστημένους; Οχι δα! Καταξιώνεται η προσπάθεια ακόμα κι αν δεν ευοδωθεί; Αξίζει τον κόπο να σταθείς στην Αρσεναλ και στη μερική ανατροπή που κατάφερε; Ναι, αξίζει! Γιατί ουδείς το πίστευε. Ουδείς εκτός κλαμπ, γιατί ο Βενγκέρ στη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε πριν από το ματς είχε προϊδεάσει τους Αγγλους δημοσιογράφους, λέγοντάς τους:

«Σας βλέπω σκεπτικιστές, όμως με τον ίδιο τρόπο που η Μίλαν σημείωσε τέσσερα γκολ μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς». Ο Αλσατός είδε όνειρο, ωστόσο την κρίσιμη στιγμή ξύπνησε. Το β' ημίχρονο ήταν ένα δράμα εν εξελίξει. Υπήρξαν ευκαιρίες εκατέρωθεν, δεν μπορούσες να ποντάρεις σε ποιον θα καθόταν η... μπίλια. Εκατσε τελικά στη Μίλαν.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα που ο προπονητής κρίνεται ανά παιχνίδι, στη Βρετανία κρίνεται ανά πενταετία. Κι όμως το προχθεσινό ματς επαναβεβαίωσε την αξία του Βενγκέρ που φέτος έχει τρωθεί αρκετά με τα ανάποδα αποτελέσματα που έχει φέρει η ομάδα του. Τη στιγμή που έχει δεχθεί κάμποση κριτική για την εμμονή του σε παίκτες χαμηλών... κυβικών, η προχθεσινή καθηλωτική εμφάνιση αρκετών από αυτούς τους παίκτες μάλλον μετριάζει την ισχύ των πολέμιών του.

Οποία παραδοξολογία: ο παίκτης που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και επί της ουσίας δεν βοήθησε την ομάδα του να κάνει τη μεγάλη ανατροπή ήταν αυτός που φέτος την έχει πάρει από το χεράκι και την ξελασπώσει συνεχώς. Δεν ήταν κάποιος από τους πιτσιρικάδες που δεν... τράβηξαν, ο «μπόμπερ» Φαν Πέρσι ήταν που βρέθηκε να κολυμπάει σε χλιαρά νερά.

Αλλάζει κάτι αυτός ο αποκλεισμός στη ζωή του Βενγκέρ και του κλαμπ; Μόνο αν το θελήσει ο ίδιος, καθώς είναι ο κουμανταδόρος της Αρσεναλ μέσα και έξω από το γήπεδο. Εδώ και καιρό οι Βρετανοί του γράφουν ότι ο κύκλος του στο Λονδίνο έχει κλείσει, επομένως καλό θα είναι να δεχθεί την πρόταση της Ρεάλ σε περίπτωση που φύγει ο Μουρίνιο.

Επί του παρόντος, ο φλεγματικός Αλσατός, αντί για τα θέλγητρα της Μαδρίτης, προτιμάει τους Κοσιελνί, τους Οξλεϊντ-Τσάμπερλεν και τους Γκιμπς. Μέχρι το καλοκαίρι έχουμε καιρό για να δούμε τι πράξει...

Πηγή: Goal

Άρσεναλ Ποδόσφαιρο SPORTS