Οι δημοσιογράφοι για να στηρίξουν στα δύσκολα τις ομάδες που υπηρετούν. Αλλες φορές φταίει η κούραση, άλλες φορές το βαρύ γήπεδο.

Αλλες η ζέστη και άλλες ο διαιτητής. Αυτήν τη φορά η δικαιολογία του Ολυμπιακού είναι βάσιμη. Οι πέντε μήνες απόσταση από το προηγούμενο επίσημο παιχνίδι μέχρι το χθεσινό με τη Μαρσέιγ είναι πράγματι πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αυτό ήταν εμφανές σε κάθε πτυχή και λεπτομέρεια του παιχνιδιού.

Στο ότι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού δεν πάταγαν καλά στα πόδια τους. Δεν μπορούσαν να μαρκάρουν αποτελεσματικά. Δεν μπορούσαν να κάνουν μέτρα με την μπάλα. Δεν μπορούσαν να βρεθούν μεταξύ τους. Δεν μπορούσαν (εκτός από κάποιες φορές με τον Μιραλάς) να κάνουν κάποια τελική προσπάθεια.

Ο Ολυμπιακός, που σε όλα τα παιχνίδια έμπαινε δυνατά στο Καραϊσκάκη και έπνιγε στα πρώτα λεπτά τον αντίπαλο, ήταν απών. Απών ήταν ταυτόχρονα και ο Αριέλ Ιμπαγάσα. Ο ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να τα συμμαζέψει, να σουλουπώσει και την ομάδα και γενικότερα την κατάσταση. Να βγάλει κάποιες μπαλιές.

Οταν μπήκε, δεν ήταν αργά, αλλά ούτε ο ίδιος σε ατομικό επίπεδο ούτε ο Ολυμπιακός γενικότερα ήταν σε κατάσταση να γυρίσουν το παιχνίδι. Και σε τελική ανάλυση, δεν ήταν η μέτρια Μαρσέιγ που κέρδισε τον Ολυμπιακό και μετέτρεψε σε κηδεία την επιστροφή του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός προδόθηκε (και έχασε το ματς) από τις δικές του αδυναμίες και το τεράστιο πρόβλημα της μεγάλης αγωνιστικής απραξίας.

Πηγή: Goal

Champions League Ολυμπιακός